Czym są usługi edukacyjne?

Edukacja należy do grupy usług niematerialnychusługi niematerialneusług niematerialnych. Pełni funkcje wychowawcze (kształtuje postawy) i ekonomiczne (wpływa na poziom rozwoju gospodarczego i postęp cywilizacyjny). Usługi edukacyjne związane są ze zdobywaniem wiedzy i umiejętności, zatem wpływają na wszystkie dziedziny życia publicznego. Wpływ ten jest zróżnicowany w zależności od ilości i jakości tych usług. Usługi te stanowią podstawę gospodarki opartej na wiedzy.

Edukacja a poziom rozwoju społeczno‑gospodarczego

Wydatki na edukację

Wydatki na powszechną edukację mają wpływ na wzrost poziomu PKB (wpływają na wykształcenie wykwalifikowanej kadry pracowniczej, która swoją wiedzą w przyszłości będzie napędzać gospodarkę, a tym samym zwiększać poziom PKB) . Największe wydatki z budżetu państwa na edukację w przeliczeniu na jedną osobę odnotowuje się w państwach wysoko rozwiniętych, zwłaszcza w krajach skandynawskich. Występują tam nie tylko szkoły państwowe, ale również prywatne, które z roku na rok stają się coraz bardziej nowoczesne. Ważną rolę odgrywa tam również kształcenie ustawicznekształcenie ustawicznekształcenie ustawiczne. W krajach rozwijających się wartości tego wskaźnika są nawet setki razy mniejsze i w związku z tym nie są wystarczające. Brakuje szkół, dzieci muszą pokonywać codziennie duże odległości, aby dotrzeć do placówki, brakuje także środków na uregulowanie przez szkoły rachunków za energię elektryczną, wodę czy transport. Jeżeli zaś chodzi o udział tych wydatków w procencie PKB, to z reguły większe wartości tego wskaźnika odnotowuje się w krajach o wyższym poziomie rozwoju, a mniejsze - w krajach o niższym poziomie rozwoju, choć w tych ostatnich istnieją wyjątki. Rządy niektórych z tych państw, dostrzegając wpływ edukacji na poziom rozwoju społeczno‑gospodarczego, przeznaczają bardzo duże środki na rozwój takich usług. Na przykład w Sierra Leone wartość tego wskaźnika wynosiła w 2018 r. aż 7,7%, przewyższając odsetki wydatków z budżetu tego kraju na inne rodzaje działalności.

R1KZi8PSmEzbg

Wykres przedstawia wydatki budżetu państwa na edukację w przeliczeniu na jednego mieszkańca, oraz ich relacje do wartości PKB w wybranych krajach w 2018 roku. Można z niego odczytać, że na edukację jednego mieszkańca Norwegii wydano 5 973 dolarów, co stanowi 7,9 % PKB tego kraju; w Danii wydano 4 466 dolarów na jedną osobę, co stanowi 7,8 % PKB; w Australii wydano 2 771 dolarów, co stanowi 5,1% PKB; w Katarze wydano 1 651 dolarów na osobę, co stanowi 2,7% PKB. W Polsce wydano na ten cel 632 dolarów na osobę, co stanowi, 4,6% PKB; w Rumunii wydano 335 dolarów na osobę, co stanowi 3,1% PKB; w Wietnamie wydano 99 dolarów na osobę to stanowi 4,2% PKB, a w Burkina Faso 40 dolarów na osobę co stanowi 5,4% PKB tego państwa.

Oczekiwana liczba lat edukacji

Wraz ze wzrostem oczekiwanej liczby lat edukacji zwiększa się poziom rozwoju społeczno‑gospodarczego. Jest to jedna ze składowych wskaźnika HDIwskaźnik HDIwskaźnika HDI (Human Development Index, wskaźnik rozwoju społecznego). Więcej na temat tego wskaźnika znajdziesz w e‑materiale „Miernik HDIPxCpjAN0AMiernik HDI”.

RtNw2WQv65dsO

Wykres słupkowy przedstawia oczekiwaną liczby lat edukacji dzieci i młodzieży oraz wartość HDI, czyli wskaźnika rozwoju społecznego w wybranych krajach w 2019 roku. Wartość HDI w Irlandii wynosi 0,9 42, a oczekiwana liczba lat edukacji dzieci i młodzieży 18,8; w Holandii jest to odpowiednio 0,993 i 18 lat, w Polsce 0,872 i 16,4 lat, w Arabii Saudyjskiej 0,854 i 17 lat, w Bułgarii 0,816 i 14,8 lat, w Boliwii 0,703 i 14 lat, w Pakistanie 0,560 i 8,5 roku, a w Mali 0,427 i 7,6 roku.

Rx6GttlrN6otV

Mapa świata przedstawia oczekiwaną liczbę lat edukacji dzieci i młodzieży w poszczególnych krajach w 2019 roku. Najwyższą wartość, czyli powyżej szesnastu lat notuje się w Kanadzie, Stanach Zjednoczonych, Chile, Argentynie, Australii, Nowej Zelandii, Korei Południowej, Arabii Saudyjskiej oraz w Izraelu. W Europie do tej grupy należy Grecja, Słowenia, Austria, Czechy, Polska, Litwa, Estonia, Finlandia i w pozostałe kraje położone na zachód od wymienionych. W przedziale od 14,1 do 16 lat mieści się Łotwa, Białoruś, Ukraina, Rosja, Słowacja, Węgry, Rumunia, Bułgaria, Chorwacja, Serbia, Bośnia i Hercegowina, Czarnogóra, Albania, Turcja, Gruzja, Iran, Kazachstan, Mongolia, Japonia, Tajlandia, Tunezja, Algieria, Meksyk, Kuba, Dominikana, Jamajka, Brazylia, Urugwaj, Ekwador, Kolumbia, Wenezuela, Kostaryka. W przedziale od 12,1 do 14 lat są następujące kraje: Belize, Salwador, Nikaragua, Panama, Surinam, Peru, Boliwia, Paragwaj, Macedonia, Sahara Zachodnia, Maroko, Liban, Egipt, Togo, Benin, Kamerun, Gabon, Kenia, Zambia, Namibia, Botswana, RPA, Oman, Zjednoczone Emiraty Arabskie, Katar, Kuwejt, Armenia, Azerbejdżan, Kirgistan, Chiny, Indie, Nepal, Bhutan, Wietnam, Sri Lanka, Malezja, Indonezja, Filipiny. W przedziale od 10,1 do 12 mieszczą się poniższe kraje: Honduras, Gwatemala, Gujana, Mołdawia, Irak, Afganistan, Turkmenistan, Uzbekistan, Tadżykistan, Bangladesz, Kambodża, Laos, Korea Północna, Ghana, Angola, Kongo, Madagaskar, Lesotho, Suazi, Malawi, Zimbabwe, Uganda, Rwanda, Burundi, Gwinea Bissau. W pozostałych krajach oczekiwana liczba lat edukacji wynosi poniżej dziesięciu. Są to pozostałe kraje afrykańskie, Jemen, Pakistan, Birma, Papua-Nowa Gwinea. Dla Tajwanu, Kosowa, Somalii i Dżibuti – brak danych.

Poziom edukacji ma wpływ na poziom nauki. Dzięki grafice interaktywnej w tym materiale poznasz zróżnicowanie dostępności do usług edukacyjnych i nakładów na prace badawczo‑rozwojowe na świecie.

Słownik