Przeczytaj
Aby dowiedzieć się więcej, zapoznaj się z poniższymi materiałami:
Sceptycyzm i eklektyzmSceptycyzm i eklektyzm
Wilhelm Ockham i krytycyzm „Nowej Szkoły”Wilhelm Ockham i krytycyzm „Nowej Szkoły”
Charakter filozofii nowożytnejCharakter filozofii nowożytnej
Słownik filozoficzny. Immanuel Kant. Część pierwsza: poglądySłownik filozoficzny. Immanuel Kant. Część pierwsza: poglądy
Filozofia nowożytna
Przez określenie filozofia nowożytna rozumie się epokę w myśli filozoficznej przypadającą po czasach średniowiecza, datowaną najczęściej od przełomu XIV i XV wieku i trwającą do połowy XIX w.
Wyróżnia się na ogół cztery okresy w epoce nowożytnej:
odrodzenie;
systemy nowożytne;
oświecenie i krytyka;
idealizmidealizm i odnowienie metafizyki.
Słownik
(gr. anti – odrzucanie; dógma – sąd, orzeczenie ) zwalczanie dogmatyzmu; stanowisko, pogląd lub kierunek domagający się racjonalnego uzasadnienia prawdziwości podawanych twierdzeń; krytyczny stosunek do dogmatów
(łac. speculatio – myślenie oderwane od rzeczywistości, niedające się sprawdzić) nurt filozoficzny próbujący wyjaśnić istotę bytu, poznania, człowieka itp., w sposób autonomiczny, tzn. niezależny od nauki; spekulatywizm – przekonanie, że idee filozoficzne stanowią fakty teoretyczne, które konstytuują rzeczywistość teoretyczną
kierunek filozoficzny polegający na uznawaniu ducha za czynnik pierwotny w stosunku do materii
termin oznaczający podmiot zjawisk psychicznych, a więc też podmiot poznania, w przeciwieństwie do jego przedmiotu; dla idealistów niemieckich jaźń była podstawą, pierwotnym składnikiem, absolutnym, twórczym początkiem bytu
(gr. kritikòs – osądzający) postawa przeciwstawna dogmatyzmowi, postulująca kontrolę prawdziwości i zasadności twierdzeń przed ich uznaniem; zdolność racjonalnej oceny otaczających zjawisk i ludzi, a także własnego postępowania
(łac. relativus – względny; referre – odnosić, oddawać) pogląd filozoficzny, wedle którego prawdziwość wypowiedzi można oceniać wyłącznie w kontekście systemu, w którym są wypowiadane
(łac. spiritualis – duchowy) stanowisko przeciwne materializmowi, przyjmujące istnienie substancji duchowej
(gr. theós – bóg) stanowisko przyjmujące istnienie jedynego, osobowego, transcendentnego Boga, będącego stwórcą świata i ingerującego w jego losy