Glukoza Ilustracja przedstawiająca cząsteczki glukozy, pierwszą - w formie liniowej oraz drugą - w formie pierścieniowej. Cząsteczkę glukozy w formie liniowej przedstawioną za pomocą wzoru Fischera tworzy grupa $\text{CHO}$ połączona z pionową linią skierowaną do dołu, która symbolizuje łańcuch węglowy i na końcu łączy się z grupą ${\text{CH}}_2\text{OH}$. Wspomnianą linię przecinają cztery krótkie poziome, prostopadłe do niej linie. Po prawej stronie linii od góry kolejno znajdują się podstawniki $\text{OH}$, $\text{H}$, $\text{OH}$ oraz $\text{OH}$. Po lewej stronie od góry podstawniki $\text{H}$, $\text{OH}$, $\text{H}$ oraz $\text{H}$. Z kolei cząsteczka glukozy w formie cyklicznej ma strukturę sześcioczłonowego pierścienia, w którym pierwszy lokant stanowi atom węgla C 1 związany z atomem tlenu wbudowanym w tenże pierścień. Węgiel C 5 zamyka pierścień i łączy się ze wspomnianym atomem tlenu oraz węglem C 6, niewbudowanym w pierścień. Od węgli C 1, C 2 oraz C 4 odchodzą do dołu grupy hydroksylowe $\text{OH}$, zaś do góry od węgla C 3, grupa hydroksylowa odchodzi również od węgla C sześć. Wzór sumaryczny: ${\text{C}}_6{\text{H}}_{12}{\text{O}}_6$. To cukier prosty, dobrze rozpuszczalny w wodzie, bezwonny oraz posiadający słodki smak. Glukoza jest bezbarwną substancją stałą, a jej często zauważalna biała barwa zależy od stopnia rozdrobnienia., Fruktoza Ilustracja przedstawiająca cząsteczki fruktozy, pierwszą - w formie liniowej oraz drugą - w formie pierścieniowej. Cząsteczka D-fruktozy w projekcji <span lang="de'>Fischera składa się z grupy ${\text{CH}}_2\text{OH}$ połączonej z długą, poprowadzoną w dół linią, która symbolizuje łańcuch węglowy i która jest zakończona również grupą ${\text{CH}}_2\text{OH}$. Linię tę od dołu przecinają trzy prostopadłe krótkie linie, od których odchodzą podstawniki dla kolejnych atomów węgla w łańcuchu. Od dołu po prawej stronie grupa $\text{OH}$, grupa $\text{OH}$ oraz atom wodoru. Po lewej stornie atom wodoru, atom wodoru i grupa $\text{OH}$. Powyżej pomiędzy pierwszym atomem węgla grupy ${\text{CH}}_2\text{OH}$ a linią przecinającą łańcuch, od wspomnianej linii poprowadzone są dwie prostopadłe linie w prawo symbolizujące wiązanie podwójne z atomem tlenu $\text{O}$. Natomiast forma cykliczna cząsteczki fruktozy zbudowana jest z pięcioczłonowego pierścienia. Węgiel C 1, nie należy do wspomnianego pierścienia i jest podstawiony grupą hydroksylową $\text{OH}$. Łączy się on z atomem węgla C 2, od którego odchodzi w dół grupa hydroksylowa $\text{OH}$ i który łączy się z atomem tlenu wbudowanym w pierścień. Węgiel C 2 łączy się z węglem C 3, od którego do dołu odchodzi grupa $\text{OH}$. Węgiel C 3 łączy się z węglem C 4, od którego z kolei grupa hydroksylowa $\text{OH}$ odchodzi do góry. Węgiel C 4, łączy się z węglem C 5, który to łącząc się z atomem tlenu związanym z węglem C 1, zamyka pierścień i jest podstawiony grupą ${\text{CH}}_2\text{OH}$, odchodzącą w dół. Wzór sumaryczny: ${\text{C}}_6{\text{H}}_{12}{\text{O}}_6$. To także cukier prosty, pod postacią białego ciała stałego, rozpuszczalne w wodzie, charakteryzujące się największą słodkością spośród najczęściej stosowanych do słodzenia węglowodanów., Ryboza Ilustracja przedstawiająca cząsteczki rybozy, pierwszą - w formie liniowej oraz drugą - w formie pierścieniowej. Cząsteczka rybozy przedstawiona za pomocą wzoru Fischera składa się z grupy $\text{CHO}$ połączonej z pionową linią skierowaną do dołu, która symbolizuje łańcuch węglowy i na końcu łączy się z grupą ${\text{CH}}_2\text{OH}$. Wspomnianą linię przecinają trzy krótkie poziome, prostopadłe do niej linie. Po prawej stronie linii od góry kolejno znajdują się podstawniki $\text{OH}$, $\text{OH}$ oraz $\text{OH}$. Po lewej stronie od góry podstawniki $\text{H}$, $\text{H}$, $\text{H}$. Natomiast forma cykliczna cząsteczki rybozy zbudowana jest z pięcioczłonowego pierścienia. Węgiel C 1 należy do tegoż pierścienia i jest podstawiony grupą hydroksylową $\text{OH}$, odchodzącą do góry, idąc wzdłuż pierścienia zgodnie z ruchem wskazówek zegara. Węgiel ten łączy się z atomem węgla C 2, od którego odchodzi w dół grupa hydroksylowa $\text{OH}$ i który łączy się z węglem C 3, od którego również do dołu odchodzi grupa $\text{OH}$. Węgiel C 3 łączy się z węglem C 4, od którego z kolei do góry odchodzi grupa ${\text{CH}}_2\text{OH}$. Wspomniany węgiel C 4 łączy się z atomem tlenu, również wbudowanym w pierścień, który to wiążąc się z węglem C 1 zamyka cykliczną formę. Wzór sumaryczny: ${\text{C}}_5{\text{H}}_{10}{\text{O}}_5$. Cukier prosty, który występuje jako białe, higroskopijne ciało stałe o dobrej rozpuszczalności w wodzie., Sacharoza Ilustracja przedstawia wzór taflowe w projekcji Hawortha cząsteczki sacharozy. Dwa sześcioczłonowe pierścienie, to jest reszty monosacharydowe połączone są ze sobą wiązaniem O-glikozydowym. Cząsteczka sacharozy jest dwucukrem zbudowanym z D-glukozy oraz D-fruktozy, które łączy wiązanie alfa,beta-1,2-O-glikozydowe. Strukturę stanowi sześcioczłonowy pierścień, w którym pierwszy lokant stanowi atom węgla C 1 związany z atomem tlenu wbudowanym w tenże pierścień. Węgiel C 5 zamyka pierścień i łączy się ze wspomnianym atomem tlenu oraz węglem C 6, niewbudowanym w pierścień. Od węgla C 1 odchodzi wiązanie łączące go z atomem tlenu, który to łączy się z węglem C 2 pierścienia D-fruktozy. Od węgli C 2 oraz C 4 odchodzą do góry grupy hydroksylowe $\text{OH}$, zaś do dołu od grupy C 3, grupa hydroksylowa odchodzi również od węgla C sześć. Drugi pięcioczłonowy pierścień stanowi D-fruktoza, w której węgiel C 1 należący do grupy ${\text{CH}}_2$ podstawiony jest grupą hydroksylową $\text{OH}$ i łączy się z atomem węgla C 2, który związany jest z atomem tlenu łączącym pierścień D-fruktozy z pierścieniem D-glukozy. Od węgla C 3 do dołu odchodzi grupa hydroksylowa $\text{OH}$, z kolei od węgla C 4 do góry odchodzi grupa hydroksylowa $\text{OH}$. Węgiel C 4 łączy się z atomem tlenu, który to łączy się z atomem węgla C 1, co zamyka pięcioczłonowy pierścień. Ponadto od węgla C 4 odchodzi do dołu grupa ${\text{CH}}_2\text{OH}$. Wzór sumaryczny: ${\text{C}}_{12}{\text{H}}_{22}{\text{O}}_{11}$. To już cukier złożony, dobrze rozpuszczalny w wodzie, bezwonny, o słodkim smaku, będący głównym składnikiem cukru spożywczego., Skrobia Ilustracja przedstawiająca wzór skrobi, to jest biopolimeru bazującego na D-glukozie połączonej wiązaniami alfa-$1$,$4$-glikozydowymi oraz alfa-$1$,$6$-glikozydowymi. Strukturę stanowi sześcioczłonowy pierścień, w którym pierwszy lokant to atom węgla C 1 związany z atomem tlenu wbudowanym w tenże pierścień. Węgiel C 5 zamyka pierścień i łączy się z wspomniany atomem tlenu oraz węglem C 6, niewbudowanym w pierścień. Od węgla C 1 odchodzi wiązanie łączące go z atomem tlenu, który to łączy się z węglem C 4 kolejnego pierścienia. Od węgli C 2, C 3 oraz C 6 odchodzą grupy hydroksylowe. Dwa pierścienie połączone są mostkiem tlenowym, wspomniany atom tlenu łączący węgiel C 1 pierwszego pierścienia z węglem C 4 drugiego. W pierwszym pierścieniu od węgla C 4 odchodzi atom tlenu, od którego poprowadzone jest wiązanie przerywane. W drugim pierścieniu połączonym również za pomocą wiązania alfa-$1$,$4$-glikozydowego z trzecią jednostką glukozy atom tlenu związany z węglem C 6 łączy się z czwartą jednostką glukozy za pomocą wiązania alfa-$1$,$6$-glikozydowego. Od atomu tlenu związanego z węglem C 1 trzeciej jednostki glukozy odchodzi przerywane wiązanie. Zaś w przypadku czwartej jednostki, wiązanie przerywane odchodzi od aomu tlenu związanego z atomem węgla C cztery. Wzór sumaryczny: ${\left({\text{C}}_6{\text{H}}_{10}{\text{O}}_5\right)}_{\text{n}}$. Także cukier złożony, pod postacią białej, krystalicznej substancji, bez smaku i zapachu, nierozpuszczalnej w zimnej wodzie, ale tworzącej kleik skrobiowy z gorącą wodą., Celuloza Ilustracja przedstawiająca wzór celulozy, to jest biopolimeru bazującego na D-glukozie połączonej wiązaniami beta-$1$,$4$-glikozydowymi. Strukturę stanowi sześcioczłonowy pierścień, w którym pierwszy lokant to atom węgla C 1 związany z atomem tlenu wbudowanym w tenże pierścień. Węgiel C 5 zamyka pierścień i łączy się z wspomniany atomem tlenu oraz węglem C 6, niewbudowanym w pierścień. Od węgla C 1 odchodzi wiązanie łączące go z atomem tlenu, który to łączy się z węglem C 4 kolejnego pierścienia. Od węgli C 2, C 3 oraz C 6 odchodzą grupy hydroksylowe. Dwa pierścienie połączone są mostkiem tlenowym, wspomniany atom tlenu łączący węgiel C 1 pierwszego pierścienia z węglem C 4 drugiego. W pierwszym pierścieniu od węgla C 4 poprowadzone jest wiązanie wychodzące poza nawias. W drugim pierścieniu to wiązanie od węgla C 1 wychodzi poza nawias. Struktura znajduje się w nawiasie kwadratowym, względem którego w indeksie dolnym znajduje się litera $\text{n}$. Wzór sumaryczny: ${\left({\text{C}}_6{\text{H}}_{10}{\text{O}}_5\right)}_{\text{n}}$. To ostatni przykład cukru złożonego. Występuje jako biała, pozbawiona smaku i zapachu, nierozpuszczalna w wodzie substancja.