Aby powstał śniegśniegśnieg, w chmurze para wodna musi zmienić swój stan skupienia, tworząc kryształy lodulódlodu. Następnie dochodzi do opadu tych kryształów na Ziemię. Są miejsca na kuli ziemskiej, gdzie pokrywa śnieżna zalega kilka lat bez względu na warunki atmosferyczne. Występują też miejsca, gdzie śnieg utrzymuje się tylko na konkretnych wysokościach. Wpływ ma na to klimat danego obszaru. Miejsca, gdzie przy danej wysokości śnieg utrzymuje się nawet kilka lat, warunkuje granica wieloletniego śniegu, zwana również granicą wiecznego śniegugranica wiecznego śniegugranicą wiecznego śniegu lub linią wiecznego śniegu. Granica ta informuje nas o wysokości nad poziomem morza, na jakiej w danym miejscu przybywa więcej śniegu, niż topnieje w bilansie rocznym. Przebieg tej granicy w różnych szerokościach geograficznych zależny jest od różnych czynników.

Zależności położenia granicy wiecznego śniegu:

• średnia temperatura lata,

• ilość opadów atmosferycznych,

• warunki pogodowe,

• rzeźba terenurzeźba terenurzeźba terenu,

• nachylenie stoku,

• ekspozycja stoku.

Wysokość przebiegu granicy wiecznego śniegu najniższa jest na biegunach, gdzie warunki atmosferyczne sprzyjają gromadzeniu się śniegu. Na Grenlandii i Antarktydzie przebiega ona na poziomie morza. Z kolei na przykład na Islandii granica wieloletniego śniegu przebiega na wysokości około 1200 m n.p.m., natomiast w Alpach już około 3000 m n.p.m., a Himalajach – od 4500 m n.p.m. Wysokość przebiegu granicy wiecznego śniegu zwiększa się ku zwrotnikom, gdzie jest największa i wynosi około 5000 do 6000 m n.p.m. Na równiku wysokość wieloletniej granicy śniegu zmniejsza się ze względu na intensywność opadów do około 5000 m n.p.m.

Ciekawostka

R15S2emGwHbnI

Fotografia przedstawia pasmo górskie Tatr. Na pierwszym planie widoczny jest teren pokryty śniegiem. Na nim rosną liczne drzewa, głównie iglaste. Pomiędzy drzewami wije się droga. Na drugim planie w oddaleniu widoczne jest pasmo Tatr - wzniesienia z ostrymi, ośnieżonymi szczytami.

Granica wieloletniego śniegu w Tatrach obecnie przebiega na wysokości około 2000 m n.p.m., jednak nie zawsze tyle wynosiła. Oszacowano, że w okresie plejstoceńskim wieloletnia zmarzlinawieloletnia zmarzlinawieloletnia zmarzlina znajdowała się na wysokości około 1500 m n.p.m. i w tych czasach w Tatrach stagnowały lodowce.

Słownik