Synkretyzm gatunkowy Pisarz włącza do swoich opowiadań elementy takich gatunków, jak autobiografia, kronika, reportaż i esej. Elementy fikcjonalne splatają się z narracją kronikarską, rejestrującą rzeczywiste wydarzenia polityczne i kulturalne, oraz z partiami eseistycznymi, w których pisarz rozwija refleksję filozoficzną. Ograniczenie roli fikcji literackiej na rzecz prawdy historycznej powoduje, że jego opowiadania sytuują się na pograniczu literatury pięknej oraz publicystyki i literatury faktu., Autobiografizm W opowiadaniach Herlinga-Grudzińskiego dominuje narracja pamiętnikarska, a narrator jest porte-parole autora. Zabiegi te widoczne są w Wieży, w której punktem wyjścia fabuły jest epizod z wojennej biografii pisarza. Herling-Grudziński po zwolnieniu w styczniu 1942 roku z łagru w Jercewie dołączył do oddziałów 2. Korpusu Polskiego generała Władysława Andersa i przeszedł wraz z nią szlak bojowy ze Związku Radzieckiego przez Irak, Palestynę, Egipt do Włoch. Jako radiotelegrafista w 3. Karpackim Pułku Artylerii Lekkiej brał udział w kampanii włoskiej i w bitwie o Monte Cassino. We Włoszech pozostał do zakończenia II wojny światowej., Intertekstualność W narrację opowiadań Herlinga-Grudzińskiego wplecione są liczne odwołania do tekstów kultury: literatury pięknej, malarstwa, opracowań naukowych, publicystyki, co zbliża teksty autora do formy gatunkowej eseju. W Wieży główne nawiązanie intertekstualne do opowiadania François-Xaviera de Maistre’a Trędowaty z miasta Aosta pozwala na rozwinięcie refleksji nad uniwersalnymi problemami granic ludzkiej wytrzymałości na cierpienie i możliwości mierzenia się z samotnością., Swobodna kompozycja Opowiadania Herlinga-Grudzińskiego odznaczają się fragmentarycznością akcji. Wydarzenia są prezentowane nie w porządku chronologicznym, ale zgodnie z biegiem myśli i skojarzeń narratora. Cechą charakterystyczną kompozycji jest również dygresyjność – akcja przeplata się z rozbudowanymi komentarzami narratora o charakterze filozoficznym. Ponadto w Wieży zastosowana została kompozycja szkatułkowa. Oznacza to, że fabuła opowiadania jest dwupoziomowa; na pierwszej płaszczyźnie fabularnej narrator opisuje własne doświadczenia z czasu urlopu w okolicach Mucrone oraz dzieje właściciela domu, w którym spędzał urlop, na drugiej zaś – dzieje trędowatego z Aosty opisane w opowiadaniu de Maistre’a.