Rozpoczniemy od definicji znanej już z lekcji o interpretacjach geometrycznej i fizycznej pochodnej.
pochodna funkcji
Definicja: pochodna funkcji
Pochodną funkcji w punkcie nazywamy granicę
o ile granica ta istnieje.
Dla przykładu policzymy teraz pochodną funkcji kwadratowej.
Przykład 1
Funkcja jest dana wzorem
.
Obliczymy pochodną funkcji w punkcie .
Rozwiązanie
Zgodnie ze wzorem mamy:
Otrzymujemy zatem, że pochodna funkcji w punkcie istnieje oraz wynosi .
Podamy teraz przykład interpretacji pochodnej funkcji .
Przykład 2
Drogę przejechaną przez rowerzystę w czasie opisuje funkcja . Oblicz prędkość w chwili .
Rozwiązanie
Prędkość w chwili jest pochodną funkcji w punkcie . . Oznacza to, że prędkość rowerzysty w chwili wynosiła .
Przykład 3
Obliczymy pochodną funkcji o wzorze w punkcie .
Rozwiązanie
.
Pochodną funkcji w punkcie jest zatem . Interpretacja geometryczna pochodnej zapewnia nam, że prosta przybliżająca funkcję w punkcie ma współczynnik kierunkowywspółczynnik kierunkowywspółczynnik kierunkowy równy .
RvlFh1q7emYc9
Na ilustracji przedstawiono układ współrzędnych z poziomą osią od minus dwóch do czterech, oraz z pionową osią od minus dziesięciu do trzydziestu. Na płaszczyźnie narysowano wykres funkcji f. Wykres funkcji biegnie w następujący sposób. Od niezamalowanego punktu, którego współrzędna x, równa się, minus dwa, biegnie w górę, następnie poziomo, pokrywając się z osią dla argumentów z przedziału obustronnie otwartego od minus jeden do jeden i ponownie w górę do niezamalowanego punktu, którego współrzędna x, równa się, trzy.
Możemy powiedzieć, że prosta jest styczną do funkcji w punkcie .
Przykład 4
Pokażemy, że funkcja określona wzorem nie posiada pochodnej w punkcie .
Rozwiązanie
Policzmy
.
Udowodnimy, że powyższa granica nie istnieje pokazując, że granice prawo– i lewostronna są od siebie różne.
,
.
Zobaczmy, że można to łatwo zaobserwować na podstawie interpretacji graficznej. Nie istnieje bowiem styczna, która przybliżałaby funkcję w otoczeniu punktu .
Ro2KR2WSeYMlS
Na ilustracji przedstawiono układ współrzędnych z poziomą osią od minus jeden i pół do jeden i pół, oraz z pionową osią od minus jeden i pół do jeden i pół. Na płaszczyźnie narysowano dwie proste. Ukośna prosta w kolorze zielonym, przechodząca przez punkty , , oraz . Ukośna prosta w kolorze fioletowym przechodzi przez punkty , , oraz . Niebieskim kolorem zaznaczono wykres funkcji f, który leży na prostych. Składa się z dwóch ukośnych odcinków. Odcinek pierwszy ograniczony z lewej strony niezamalowanym punktem o współrzędnych i z prawej zamalowanym puntem . Odcinek drugi ograniczony z lewej strony punktem , oraz z prawej niezamalowanym punktem .
Przykład 5
Zajmiemy się teraz przypadkiem funkcji danej wzorem,
.
Policzymy pochodną w punkcie .
Rozwiązanie
Zgodnie z interpretacją graficzną pochodnej spodziewamy się, że , gdyż funkcja przybliża funkcję w otoczeniu punktu .
R15WDcrxCrvI2
Na ilustracji przedstawiono układ współrzędnych z poziomą osią od minus jeden i pół do dwóch i pół, oraz z pionową osią od minus jedna druga do dwa i pół. Na płaszczyźnie narysowano wykres funkcji f, oraz prostą biegnącą od minus nieskończoności, przez punkt , do plus nieskończoności. Wykres funkcji biegnie w następujący sposób. Początek wykresu znajduje się w niezamalowanym punkcie o współrzędnych . Następnie wykres stanowi linia ukośna, która w zamalowanym punkcie ulega delikatnemu odchyleniu w stronę pionowej osi . Koniec wykresu znajduje się w niezamalowanym punkcie .
Sprawdzimy to za pomocą następujących rachunków.
,
.
Ostatecznie .
Przykład 6
Pokażemy teraz, że funkcja ,
.
nie posiada pochodnej w punkcie .
Rozwiązanie
Policzmy
,
.
Skoro granica prawostronna różni się od granicy lewostronnej, to wielkość
nie istnieje. O poprawności naszych obliczeń przekonuje nas dodatkowo wykres funkcji wraz z narysowanymi funkcjami liniowymi.
R81kdYQipFHWI
Na ilustracji przedstawiono układ współrzędnych z poziomą osią od minus jedna druga do dwóch i pół, oraz z pionową osią od minus jeden do czterech. Na płaszczyźnie narysowano wykres funkcji f, oraz dwie proste. Zielonym kolorem zaznaczono prostą przechodzącą przez punkty , oraz . Kolorem fioletowym zaznaczono prostą przechodzącą przez punkty
Można powiedzieć, że narysowane funkcje liniowe są stycznymi jednostronnymi w punkcie .
Przykład 7
Samochody i poruszały się tą samą drogą zgodnie z wykresem przedstawionym poniżej, który przedstawia zależność pomiędzy ich położeniem i czasem.
Chcemy wyznaczyć, który z samochodów miał większą prędkość w piątej sekundzie.
R1IIWArafZhWO
Na ilustracji przedstawiono wykres zależności położenia aut od czasu. Na poziomej osi X uwzględniono czas w sekundach, od zera do sześciu, z podziałką co jeden. Na pionowej osi Y uwzględniono przebytą drogę w metrach, od zera do sześciu z podziałką co jeden. Pomarańczowym kolorem narysowano wykres zależności dla auta B, natomiast kolorem niebieskim dla auta A. Wykresy obu funkcji stanowią krzywe biegnące od punktu do plus nieskończoności. Dla pięciu sekund odczytujemy wartość czterech metrów dla auta B, oraz trzech metrów dla auta A.
Rozwiązanie
Ponieważ prędkość jest pochodną funkcji położenia, więc musimy ustalić która z funkcji znajdujących się na powyższym wykresie ma większą pochodną w chwili . Nie mamy jawnych wzorów na funkcję położenia. Musimy zatem skorzystać z geometrycznej interpretacji pochodnej. Przypomnijmy więc, że pochodna w punkcie jest współczynnikiem kierunkowym prostej stycznej do wykresu w punkcie .
Rl88xufb9140g
Na ilustracji przedstawiono wykres zależności położenia aut od czasu. Na poziomej osi X uwzględniono czas w sekundach, od zera do sześciu, z podziałką co jeden. Na pionowej osi Y uwzględniono przebytą drogę w metrach, od zera do sześciu z podziałką co jeden. Pomarańczowym kolorem narysowano wykres zależności dla auta B, natomiast kolorem niebieskim dla auta A. Wykresy obu funkcji stanowią krzywe biegnące od punktu do plus nieskończoności. Dla pięciu sekund odczytujemy wartość czterech metrów dla auta B, oraz trzech metrów dla auta A. Zaznaczono ukośną prostą , przechodzącą przez punkt , który zaznaczono na wykresie pomarańczowym, oraz ukośną prostą , przechodzącą przez punkt , który zaznaczono na wykresie niebieskim.
Łatwo zauważyć, że współczynnik kierunkowy funkcji jest większy niż współczynnik kierunkowy funkcji , gdyż funkcja rośnie szybciej niż . Ostatecznie, prędkość samochodu w chwili była większa niż prędkość samochodu w tej samej chwili.