Jeżeli mówimy o monotoniczności funkcjimonotoniczność funkcjimonotoniczności funkcji, to określamy przedziały, w których funkcja jest rosnąca, malejąca, stała, niemalejąca lub nierosnąca.

Czasami mówimy, że określamy maksymalne przedziały, w których funkcja jest monotoniczna.

Mając daną parabolę, będącą wykresem funkcji kwadratowej możemy określić monotoniczność funkcjimonotoniczność funkcjimonotoniczność funkcji ze względu na to, jak skierowane są ramiona paraboli.

Jeżeli funkcja kwadratowa f jest określona wzorem fx=ax2+bx+c, gdzie                a, b, c  oraz a0, to współrzędne wierzchołka W=p,q paraboli, która jest wykresem tej funkcji, obliczamy ze wzorów:

p=-b2a, q=-4a, gdzie =b2-4ac.

Do określenia maksymalnych przedziałów monotoniczności funkcji kwadratowej stosujemy następujące zależności:

  • dla a>0:

Ro7OLNqju3NdX

Funkcja jest:

- malejąca w przedziale -,p,

- rosnąca w przedziale p,.

  • dla a<0:

Re2omjLzft9Xw

Funkcja jest:

- rosnąca w przedziale -,p,

- malejąca w przedziale p,.

Wniosek:

Funkcja kwadratowafunkcja kwadratowaFunkcja kwadratowa nie jest monotoniczna w całej swojej dziedzinie, ale jest monotoniczna przedziałami.

Na przykład dla funkcji kwadratowej f określonej wzorem fx=2x2-1 mamy:

f-2=2·-22-1=7

f0=2·02-1=-1

f3=2·32-1=17

Zauważmy, że f-2>f0<f3, zatem funkcja nie jest monotoniczna w całej swojej dziedzinie.

Przykład 1

Odczytamy maksymalne przedziały monotoniczności funkcji kwadratowej, której wykres przedstawiono na poniższym rysunku.

RZybMSgigv7M0

Rozwiązanie:

Niech W będzie wierzchołkiem paraboli, przedstawionej na rysunku. Zatem W=-2,-5.

Wobec tego:

  • maksymalny przedział, w którym funkcja f jest malejąca to -,-2,

  • maksymalny przedział, w którym funkcja f jest rosnąca to -2,.

Przykład 2

Wyznaczymy maksymalne przedziały monotoniczności funkcji kwadratowej f określonej wzorem fx=-2x2+13x-1.

Rozwiązanie:

W celu wyznaczenia maksymalnych przedziałów monotoniczności funkcji f, obliczymy pierwszą współrzędną wierzchołka paraboli, która jest wykresem tej funkcji. Otrzymujemy:

p=-132·-2=112.

Ponieważ a=-2<0, więc ramiona paraboli są skierowane do dołu.

Zatem:

  • maksymalny przedział, w którym funkcja f jest rosnąca to -,112,

  • maksymalny przedział, w którym funkcja f jest malejąca to 112,.

Jeżeli funkcja kwadratowa f jest zapisana za pomocą wzoru w postaci kanonicznej fx=ax-p2+q, to przedziały monotoniczności tej funkcji możemy określić na podstawie wartości współczynników a oraz p.

Przykład 3

Wyznaczymy maksymalne przedziały monotoniczności funkcji f określonej wzorem fx=-x+42-3.

Rozwiązanie:

Ze wzoru funkcji odczytujemy, że a=-1 oraz p=-4.

Ponieważ a<0, zatem:

  • maksymalny przedział, w którym funkcja f jest rosnąca to -,-4,

  • maksymalny przedział, w którym funkcja f jest malejąca to -4,.

Jeżeli znamy maksymalny przedział, w którym funkcja kwadratowa jest rosnąca lub malejąca, to możemy wyznaczyć wartości współczynników we wzorze tej funkcji.

Przykład 4

Dana jest funkcja kwadratowa f określona wzorem fx=13x2+bx+1. Wyznaczymy wartość współczynnika b, jeżeli wiadomo, że maksymalny przedział, w którym funkcja jest rosnąca to 3,.

Rozwiązanie:

Ponieważ maksymalny przedział, w którym funkcja f jest rosnąca to 3,, zatem pierwsza współrzędna wierzchołka p paraboli, będącej wykresem funkcji kwadratowej wynosi p=3.

Jeżeli wykorzystamy wzór na p, to otrzymujemy równanie na współczynnik b:

3=-b2·13, zatem b=-2.

Przykład 5

Wyznaczymy wartości współczynników ab we wzorze funkcji kwadratowej fx=ax2+bx-1, jeżeli wiadomo, że maksymalny przedział, w którym funkcja jest malejąca to -,-2 oraz do wykresu tej funkcji należy punkt o współrzędnych 2,2.

Rozwiązanie:

Ponieważ maksymalny przedział, w którym funkcja jest malejąca to -,-2, zatem p=-2, czyli -2=-b2a.

Ponieważ punkt o współrzędnych 2,2 należy do wykresu tej funkcji, zatem: 2=a·22+b·2-1.

Otrzymujemy układ równań:

-2=-b2a2=4a+2b-1

Pierwsze równanie przekształcamy do postaci b=4a, a po podstawieniu do drugiego równania, otrzymujemy równanie, z którego wyznaczymy wartość współczynnika a:

2=4a+8a-1, czyli a=14.

Zatem b=4·14=1.

Monotoniczność funkcji kwadratowej możemy określać także korzystając z definicji funkcji monotonicznej.

Przykład 6

Wykażemy, że funkcja kwadratowa f określona wzorem fx=3x2-3 jest malejąca w przedziale (-,0.

Rozwiązanie:

Niech x1,x2(-,0 oraz x1<x2.

Wówczas:

fx1=3·x12-3

fx2=3·x22-3

fx2-fx1=3·x22-3-3·x12-3=

=3·x22-3-3·x12+3=3·x22-3·x12=

=3·x2-x1·x1+x2

Zauważmy, że 3·x2-x1·x1+x2<0, zatem fx1>fx2.

Stąd wobec dowolności x1 oraz x2 wnioskujemy, że funkcja f jest malejąca w przedziale (-,0.

Przykład 7

Wyznaczymy, dla jakich wartości parametru m, gdzie m,  funkcja kwadratowa f określona wzorem fx=-x2+mx-2 jest rosnąca w przedziale (-,m2-3m+1.

Rozwiązanie:

Obliczamy wartość p pierwszej współrzędnej wierzchołka paraboli, będącej wykresem funkcji f:

p=-m2·-1=m2

Jeżeli funkcja kwadratowa f jest rosnąca w przedziale (-,m2-3m+1, to do wyznaczenia wartości parametru m rozwiązujemy nierówność:

m2m23m+1

Nierówność przekształcamy do postaci:

2m27m+20

Obliczamy m1=7-334 oraz m2=7+334.

Rozwiązaniem nierównocści jest zbiór liczb m7334, 7+334.

Zatem funkcja f jest rosnąca w przedziale (-,m2-3m+1, gdy m7334, 7+334.

Słownik

monotoniczność funkcji
monotoniczność funkcji

własność funkcji, która określa zmianę wartości tej funkcji wraz ze wzrostem argumentów

funkcja kwadratowa
funkcja kwadratowa

funkcja określona na zbiorze wzorem fx=ax2+bx+c, gdzie a, b, c oraz a0