Wróć do informacji o e-podręczniku Wydrukuj Pobierz materiał do PDF Pobierz materiał do EPUB Pobierz materiał do MOBI Zaloguj się, aby dodać do ulubionych Zaloguj się, aby skopiować i edytować materiał Zaloguj się, aby udostępnić materiał Zaloguj się, aby dodać całą stronę do teczki

Warto przeczytać

Jeśli przewodnik, w którym płynie stały prąd o natężeniu I, umieścimy w jednorodnym polu magnetycznymPole magnetycznepolu magnetycznym o indukcji B, to na fragment przewodnika o długości l będzie działała siła elektrodynamiczna o wartości:

Fed=IlB sin α ,

gdzie α jest kątem pomiędzy przewodnikiem i liniami pola magnetycznegoLinie pola magnetycznegoliniami pola magnetycznego (zobacz Rys. 1.).

R1SLMAioY3aLZ
Rys. 1. Przewodnik, w którym płynie prąd i linie pola magnetycznego leżą w płaszczyźnie rysunku
Źródło: Politechnika Warszawska Wydział Fizyki, licencja: CC BY 4.0. https://creativecommons.org/licenses/by/4.0/deed.pl.

Siła elektrodynamiczna skierowana jest prostopadle do płaszczyzny rysunku „od nas”, co symbolicznie pokazane jest na rysunku. Siła przyłożona jest do przewodnika, ale zaczepienie w przewodniku wektora spowodowałoby utratę czytelności rysunku.

Jak wnioskujemy z podanej zależności, wartość siły jest wprost proporcjonalna do wartości natężenia prądu, długości przewodnika i wartości indukcji magnetycznej, ale zależy też od wartości sinusa kąta między przewodnikiem i liniami pola magnetycznego. Gdy przewodnik z prądem ustawiony jest równolegle do linii pola (α = 0 lub α = 180°), żadna siła nie działa – sin α równy jest wtedy 0. Z kolei siła będzie miała maksymalną wartość, gdy linie pola będą ustawione prostopadle do przewodnika (sin 90° = 1).

Kierunek i zwrot siły elektrodynamicznej możemy wyznaczyć korzystając z reguły lewej dłoni, przedstawionej na Rys. 2.

R1AtigmJ9kLlc
Rys. 2. Reguła lewej dłoni.
Źródło: Politechnika Warszawska Wydział Fizyki, licencja: CC BY 4.0. https://creativecommons.org/licenses/by/4.0/deed.pl.

Jeśli lewą dłoń skierujemy czterema palcami wzdłuż przewodnika w kierunku przepływającego prądu, a linie pola magnetycznego będą „wchodziły” w dłoń, to kciuk pokaże kierunek i zwrot siły elektrodynamicznej.

Spróbujemy teraz nową wiedzę zastosować do przykładu z ramką rozważanego w tekście wstępnym. Wyznaczymy kierunki sił działających na poszczególne boki ramki. Zobacz Rys. 3.

RvMIsKa7DeudV
Rys. 3. Ramka z prądem w polu magnetycznym.
Źródło: Politechnika Warszawska Wydział Fizyki, licencja: CC BY 4.0. https://creativecommons.org/licenses/by/4.0/deed.pl.

Zauważ, że na części ramki położone bliżej nas i dalej od nas siły nie działają (w tym położeniu ramki). Tak jest dlatego, że w tych częściach ramki prądy płyną równolegle do linii pola magnetycznego. Natomiast jeśli ramka się obróci, to siły będą działać. Zostało to przedstawione na Rys. 4.

RF1blJkO9YtkO
Rys. 4. Ramka z prądem w polu magnetycznym.
Źródło: Politechnika Warszawska Wydział Fizyki, licencja: CC BY 4.0. https://creativecommons.org/licenses/by/4.0/deed.pl.

Teraz na części ramki położone bliżej nas i dalej od nas siły działają, ale ponieważ ustawione są w płaszczyźnie ramki, nie wpływają na jej obrót.

Słowniczek

Pole magnetyczne
Pole magnetyczne

(ang. magnetic field) – stan przestrzeni charakteryzujący się działaniem siły, zwanej siłą magnetyczną (Lorentza) na poruszający się ładunek umieszczony w tej przestrzeni bądź na obiekt obdarzony momentem magnetycznym; wielkością charakteryzująca pole magnetyczne jest wektor indukcji magnetycznej B.

Linie pola magnetycznego
Linie pola magnetycznego

(ang. magnetic line of induction) – poglądowy obraz tego pola. Przebieg linii odzwierciedla układ wektorów indukcji magnetycznej B w przestrzeni. W każdym, dowolnym punkcie linii pola zaczepiony jest wektor B, styczny do tej linii.