Wróć do informacji o e-podręczniku Wydrukuj Pobierz materiał do PDF Pobierz materiał do EPUB Pobierz materiał do MOBI Zaloguj się, aby dodać do ulubionych Zaloguj się, aby skopiować i edytować materiał Zaloguj się, aby udostępnić materiał Zaloguj się, aby dodać całą stronę do teczki

Załóżmy, że mamy do czynienia z niekończącą się drogą. Znajduje się na niej punkt materialny, który może się poruszać do przodu lub do tyłu. Taki ruch nazywamy prostoliniowym. Nasze przemieszczenie w czasie będzie opisywała funkcja s, nazywana dalej trajektoriątrajektoriatrajektorią, która każdej chwili t przyporządkowuje położenie punktu materialnego w chwili t.

Przykład 1

Znajdziemy funkcję przemieszczenia w przypadku, gdy rozważany przez nas punkt znajduje się w chwili 0 w punkcie 2 i nie wykonuje żadnego ruchu aż do chwili 3. Wówczas położenie punktu materialnego w każdej chwili od 0 do 3 wynosi 2. Funkcja s:0,3 jest więc dana wzorem

st=2,

a jej wykres ma postać

RqtwWoYDa2hPb
Przykład 2

Zobaczmy teraz jak wyglądałby ruch punktu materialnego, którego funkcja przemieszczenia s:0,4 jest funkcją liniową daną wzorem

st=-t+2.

Zauważmy wpierw, że wykres funkcji jest postaci

RjEtYhIe2ia6f

Rozważany ruch zaczyna się więc w 2 zaś kończy w 2. Poniższa animacja ukazuje nam, że punkt porusza się jednostajnie.

RulPrm6ZfPTOp
W animacji przedstawiono jednostajny ruch pomarańczowej kulki po osi liczbowej, oraz zmiany wartości t w zależności od położenia kulki na osi. Na przykład. Gdy kulka znajduje się na osi liczbowej w punkcie 1, wartość t wynosi również jeden. Gdy kulka znajduje się w punkcie 0, wartość t wynosi dwa. Gdy kulka znajduje się w punkcie -2, wartość t jest równa cztery.
Przykład 3

Tym razem rozważymy ruch opisany przez funkcję przemieszczenia s:0,2 daną wzorem

st=-2t+2.

Rysując wykres funkcji s przekonujemy się, że tak jak w poprzednim przykładzie, ruch punktu rozpoczyna się w 2 i kończy 2.

RwIkxtS7hWXJK

Tym razem odbywa się jednak w dwa razy krótszym czasie. Można to także zaobserwować na podstawie animacji.

R1XyFX9wH0tKy
W animacji przedstawiono jednostajny ruch zielonej kulki po osi liczbowej, oraz zmiany wartości t w zależności od położenia kulki na osi. Na przykład. Gdy kulka znajduje się w punkcie 2 na osi, wartość t wynosi zero. Gdy kulka znajduje się w punkcie 0, wartość t wynosi jeden. Gdy kulka znajduje się w punkcie -2, wartość t wynosi dwa.

Widzimy zatem, że punkt materialny porusza się dwa razy szybciej niż w poprzednim przykładzie. Jest to związane z tym, że funkcja przemieszczenia -2t+2 ma dwa razy większy współczynnik kierunkowy niż -t+2. Przyjrzyjmy się animacji przedstawiającej jednocześnie ruch obu punktów.

RrCBh6szAUJyf
W animacji przedstawiono ruch zielonej oraz pomarańczowej kulki na jednej osi. Z łatwością można zauważyć, że kulka zielona porusza się dwa razy szybciej niż pomarańczowa. Obie kulki rozpoczynają ruch w tym samym momencie w punkcie dwa. Przykład. Dla tej samej wartości t równej dwa, kulka pomarańczowa znajduje się w punkcie 0 na osi, natomiast kulka zielona znajduje się w punkcie minus dwa.

Zauważmy, że ruch opisany przez każdy z powyższych przykładów jest jednostajny. Oznacza to, że w żadnej chwili nie dochodziło do przyspieszenia ani opóźnienia. Rozważymy zatem ruch o nieco większej zmienności, tj. jednostajnie przyspieszony.

Przykład 4

Kilogramowa kulka spada swobodnie z wysokości 100 metrów na planecie, której przyspieszenie grawitacyjne wynosi 10 ms2. Jeżeli przyjmiemy, że st oznacza wysokość (a zatem położenie) kuli w chwili t, vt – prędkość w chwili t, zaś at – przyspieszenie w chwili t, to korzystając ze wzorów znanych z lekcji fizyki otrzymamy

st=100-5t2, vt=-10t oraz at=-10.

Aby obliczyć prędkośćprędkośćprędkość w pierwszej sekundzie ruchu możemy skorzystać z powyższego wzoru. Otrzymujemy wówczas

v1=-10.

Przedstawimy teraz inny sposób na otrzymanie tego samego wyniku. Policzmy wpierw średnią prędkość ruchu od chwili 1 do chwili 3. Mamy s1=95 oraz s3=55. Średnia prędkość kuli w czasie od 1 do 3 będzie zatem wynosiła

s3-s13-1=55-952=-20.

Z kolei średnia prędkość od chwili 1 do 2 jest równa

s2-s12-1=80-951=-15.

W ogólności, średnia prędkość w czasie od 1 do 1+h wynosi

s1+h-s11+h-1=s1+h-s1h=100-51+h2-95h=100-51+2h+h2-95h=-10-5h.

Przechodząc z h do zera otrzymujemy że

limh0s1+h-s1h=limh0-10-5h=-10=v1.

Okazuje się zatem, że granica ilorazu różnicowego przy h0 funkcji przemieszczenia jest równa prędkości w chwili 1. Postępując podobnie otrzymujemy

limh0vt+h-vth=limh0-10t+h+10th=-10=at.

Tym samym granicą ilorazu różnicowego w punkcie t przy h0 funkcji prędkości jest przyspieszenieprzyspieszenieprzyspieszenie.

Powyższy przykład jest szczególnym przypadkiem zależności, która stanowi główny cel tej lekcji. Aby przejść do ogólnego przypadku przypomnimy definicję pochodnej funkcji w punkcie.

pochodna funkcji
Definicja: pochodna funkcji

Pochodną funkcji f w punkcie t0 nazywamy liczbę

f't0=limh0ft0+h-ft0h.

Ustalmy teraz trajektorię s: a,b, gdzie a,b, a<b. Pochodną funkcji s w chwili t nazywamy prędkością punktu materialnego w chwili t. Funkcją prędkości nazywamy funkcję v, która każdej chwili ta,b przyporządkowuje prędkość punktu materialnego w chwili t. Przyspieszenie w chwili ta,b jest pochodną funkcji v w t, zaś funkcja przyspieszenia – a jest przyporządkowaniem, które każdej chwili przypisuje przyspieszenie w chwili t.

Przykład 5

Przyjmijmy teraz, że trajektoria s, opisując ruch pewnego punktu materialnego, jest postaci

st=αt+β,

gdzie α oraz β są liczbami rzeczywistymi. Łatwo policzyć wtedy prędkość rozważanego punktu materialnego

vt=limh0st+h-sth=limh0αt+h+β-αt+βh=limh0αhh=α.

Otrzymujemy zatem, że punkt materialny ma stałą prędkość równą współczynnikowi kierunkowemu funkcji s. Tłumaczy to obserwacje poczynione w przykładach 2 i 3. Na początku tej lekcji założyliśmy także, że omawiany ruch jest prostoliniowy. Stąd punkt materialny porusza się ruchem jednostajnym prostoliniowym. Na koniec policzmy przyspieszenie tego punktu

at=limh0vt+h-vth=limh0α-αh=0.

Tym samym dochodzimy do dobrze znanego z lekcji fizyki wniosku, iż przyspieszenie w ruchu jednostajnym prostoliniowym wynosi 0.

Wszystkie rozważane do tej pory przykłady można było obliczyć posługując się teorią poznaną już na lekcjach fizyki. Poniżej podamy przykład ruchu, którego przeanalizowanie wykracza już poza ramy standardowego kursu fizyki ponadpodstawowej.

Przykład 6

Trajektoria s:0,2 punktu materialnego jest dana wzorem

st=t3.

Poniżej przedstawiony jest wykres tego ruchu wraz z animacją.

R1XfwH3gggpbp
RQyFFSPXZWDQz
Na animacji przedstawiono ruch kulki po osi liczbowej, który ulega przyśpieszeniu. Przedstawiono zmiany wartości t w zależności od położenia kulki na osi. Kulkę umieszczono w punkcie zero. Na przykład. Gdy kulka znajduje się w punkcie 1, wartość t wynosi jeden. Gdy kulka znajduje się w punkcie 8, wartość t wynosi dwa.

Policzymy prędkość oraz przyspieszenie punktu materialnego w pierwszej sekundzie. W celu wyznaczenia prędkości ustalmy t0,2 i policzmy

vt=limh0st+h-sth=limh0t+h3-th=limh0t3+3t2h+3th2+h3-t3h==limh03t2+3th+h2=3t2.

Otrzymujemy zatem, że funkcja prędkości ma postać vt=3t2. Możemy na jej podstawie obliczyć przyspieszenie

at=limh0vt+h-vth=limh03t+h2-3t2h=limh03t2+6th+3h2-3t2h=limh06t+3h==6t.

Stąd v1=3 oraz a1=6. Prędkość punktu materialnego w pierwszej sekundzie wynosiła zatem 3 ms, zaś jego przyspieszenie było równe 6 ms2. Możemy jeszcze narysować wykresy prędkości oraz przyspieszenia aby otrzymać bardziej pełny obraz ruchu punktu materialnego.

R1N4vJ6q36qLP
R1Tb6KDLWYnpl

Słownik

trajektoria
trajektoria

funkcja, która każdej chwili przyporządkowuje położenie punktu materialnego w tej chwili

prędkość
prędkość

w chwili t – pochodna trajektorii w chwili t

przyspieszenie
przyspieszenie

w chwili t – pochodna funkcji prędkości w chwili t