Równanie liniowe
Obliczanie miejsca zerowego funkcji liniowej
sprowadza się do rozwiązania równania z niewiadomą postaci
, dla ustalonych wartości współczynników i . Takie równanie nazywamy równaniem liniowym.
Jeśli , to mamy , skąd . Wynika z tego, że każda funkcja liniowa , gdzie , ma dokładnie jedno miejsce zerowe . Korzystając z poznanych własności funkcji liniowej, zauważmy też, że dla funkcja nie jest stała (jest rosnąca dla , malejąca dla ), zatem prosta będąca jej wykresem przecina oś w dokładnie jednym punkcie .
Jeśli , to funkcja określona jest wzorem . Jest to funkcja stała.
Gdy i , to równanie jest sprzeczne, więc w tym przypadku funkcja liniowa nie ma miejsc zerowych. Wykresem takiej funkcji liniowej jest prosta równoległa do prostej o równaniu i przecinająca oś w punkcie .
Gdy i , to funkcja jest tożsamościowo równa , to znaczy, że dla każdej liczby rzeczywistej przyjmuje wartość zero. W tym przypadku funkcja ma nieskończenie wiele miejsc zerowych. Każda liczba rzeczywista jest miejscem zerowym funkcji .Wykres takiej funkcji liniowej pokrywa się z prostą o równaniu .
Rozwiążemy równania.
Przekształcamy równanie równoważnie. Najpierw mnożymy je obustronnie przez
Stosujemy prawo rozdzielności mnożenia względem dodawania otrzymujemy:
Równanie ma jedno rozwiązanie .
Przekształcamy równanie równoważnie, stosując najpierw wzory skróconego mnożenia
Po zredukowaniu otrzymujemy równanie liniowe:
Równanie ma zatem jedno rozwiązanie .
Przekształcamy równanie równoważnie, stosując najpierw wzory skróconego mnożenia
Po zredukowaniu i otrzymujemy równość sprzeczną
A zatem równanie nie ma rozwiązań.
Przekształcamy równanie równoważnie, stosując najpierw wzory skróconego mnożenia:
Po zredukowaniu otrzymujemy
Rozwiązaniem równania jest każda liczba rzeczywista .