Samouczek II
Zawartość prawej dolnej komórki zakresu
Z reguły prawy dolny róg określa koniec zestawienia – jego ostatnią pozycję. Wyznaczenie zawartości tej komórki często bywa potrzebne. Za pomocą formuły, wykorzystując funkcję INDEKS, możesz z łatwością odczytać zawartość tej komórki.
Należy uwzględnić w formule wielokolumnowy zakres i obok określenia pozycji pionowej (numer wiersza) podać także pozycję poziomą (numer kolumny). Formuła uwzględniająca te założenia będzie miała taką budowę:
=INDEKS(A:D;MAX((A:D<>″″)*WIERSZ(A:D));MAX((A:D<>″″)*NR.KOLUMNY(A4:D4)))Formuła sprawdzająca jest typu tablicowego. Przeszukuje każdą komórkę zakresu, musi więc być zatwierdzona za pomocą kombinacji klawiszy [Ctrl]+[Shift]+[Enter].
Zaprezentowany na filmie poniżej wynik wydaje się błędny. Formuła zwróciła wartość 0,7743056, podczas gdy w ostatniej komórce, czyli w prawym dolnym rogu zestawienia, widnieje wartość (czas): 18:35. To tylko pozorny błąd. Problem leży po stronie formatowania komórki. Jeśli nadasz komórce E3, w której odczytujesz wynik działania formuły, formatowanie gg:mm:ss, wynik będzie wyświetlony poprawnie.
Tym razem podałeś funkcji INDEKS zakres większy o wiele kolumn i wierszy. Dane kończą się na kolumnie C, ale zakładamy sytuację, że o tym nie wiemy, wobec czego podajemy zakres większy – w przykładzie do kolumny D, zakres A:D. Jak już wspomniano, funkcja INDEKS zasadniczo podaje wartość na przecięciu określonej kolumny i wiersza. Należy więc jej podać te parametry. Poznałeś już, jak działa formuła z funkcją MAX, obliczająca numer ostatniego wiersza, więc rozpoznasz z pewnością, że tutaj pozostała niemal niezmieniona – rozszerzony został tylko jej zakres. Człon ten to argument nr_wiersza dla funkcji INDEKS. Jako trzeci argument (nr_kolumny) podasz funkcji INDEKS również wartość obliczoną z użyciem formuły z funkcją MAX, jednak tym razem wykorzystano w niej funkcję NR.KOLUMNY, dzięki czemu obliczany jest maksymalny niepusty numer kolumny wewnątrz zakresu A4:D4.
Podobnie jak numer wiersza, również numer kolumny w funkcji INDEKS oznacza względną pozycję kolumny w przeszukiwanym obszarze. W przypadku, gdy twoje dane nie rozpoczynają się w kolumnie A, to podając jako argument numer kolumny arkusza, powinieneś rozszerzyć zakres tak, aby rozpoczynał się w pierwszej kolumnie.
Warto sprawdzić, czy utworzona formuła działa poprawnie. Wprowadź przykładowo wpis D w komórkę D20 i wpis E w komórkę E21.
Formuła zwróciła w wyniku wartość D, mimo że jeszcze niżej znajduje się wpis E. Jest on jednak poza rozpatrywanym obszarem.
Film dostępny pod adresem /preview/resource/R13OGh5UfEHNg
Film nawiązujący do treści materiału: Zawartość prawej dolnej komórki zakresu.
LibreOffice Calc
Nie ma zasadniczych różnic pomiędzy Microsoft Excel a LibreOffice Calc przy pracy z zawartością prawej dolnej komórki zakresu.
Pobierz przykładowe dane:
Określ liczbę kolumn i wierszy w zestawieniu z pominięciem nagłówka tabeli. Przykładowe zestawienie znajduje się w zakładce Polecenie w plikach do pobrania.
Określ wartość w komórce z podsumowaniem tabeli, która znajduje się pod dolną prawą komórką tabeli.