Scenariusz dla nauczyciela

Autorzy: Milena Lange, Artur Gałkowski, Tamara Roszak

Przedmiot: Język włoski

Temat zajęć: Oggi fa caldo - Dzisiaj jest gorąco

Grupa docelowa: III etap edukacyjny, klasa I, poziom A1+

Podstawa programowa:

Podstawa programowa – wariant III.2. Język obcy nowożytny nauczany jako drugi (kontynuacja 2. języka obcego nowożytnego ze szkoły podstawowej)
Cele kształcenia – wymagania ogólne
I. Znajomość środków językowych. Uczeń posługuje się podstawowym zasobem środków językowych (leksykalnych, gramatycznych, ortograficznych oraz fonetycznych), umożliwiającym realizację pozostałych wymagań ogólnych w zakresie tematów wskazanych w wymaganiach szczegółowych.
II. Rozumienie wypowiedzi. Uczeń rozumie proste wypowiedzi ustne artykułowane wyraźnie, w standardowej odmianie języka, a także proste wypowiedzi pisemne, w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.
III. Tworzenie wypowiedzi. Uczeń samodzielnie tworzy krótkie, proste, spójne i logiczne wypowiedzi ustne i pisemne, w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.
V. Przetwarzanie wypowiedzi. Uczeń zmienia formę przekazu ustnego lub pisemnego w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.
Treści nauczania – wymagania szczegółowe
I. Uczeń posługuje się podstawowym zasobem środków językowych (leksykalnych, gramatycznych, ortograficznych oraz fonetycznych), umożliwiającym realizację pozostałych wymagań ogólnych w zakresie następujących tematów:
13) świat przyrody (np. pogoda, pory roku, rośliny i zwierzęta, krajobraz, zagrożenia i ochrona środowiska naturalnego);
II. Uczeń rozumie proste wypowiedzi ustne (np. rozmowy, wiadomości, komunikaty, ogłoszenia, instrukcje) artykułowane wyraźnie, w standardowej odmianie języka:
1) reaguje na polecenia;
2) określa główną myśl wypowiedzi;
4) określa kontekst wypowiedzi (np. czas, miejsce, sytuację, uczestników);
5) znajduje w wypowiedzi określone informacje;
III. Uczeń rozumie proste wypowiedzi pisemne (np. listy, e‑mail, SMS‑y, kartki pocztowe, napisy, broszury, ulotki, jadłospisy, ogłoszenia, instrukcje, rozkłady jazdy, historyjki obrazkowe z tekstem, artykuły, teksty narracyjne, recenzje, wywiady, wpisy na forach i blogach, teksty literackie):
1) określa główną myśl tekstu lub fragmentu tekstu;
3) określa kontekst wypowiedzi (np. nadawcę, odbiorcę, formę tekstu, czas, miejsce, sytuację);
4) znajduje w tekście określone informacje;
V. Uczeń tworzy krótkie, proste, spójne i logiczne wypowiedzi pisemne (np. notatkę, ogłoszenie, zaproszenie, życzenia, wiadomość, SMS, kartkę pocztową, e‑mail, historyjkę, list prywatny, wpis na blogu):
1) opisuje ludzi, zwierzęta, przedmioty, miejsca i zjawiska;
VI. Uczeń reaguje ustnie w typowych sytuacjach:
3) uzyskuje i przekazuje informacje i wyjaśnienia;
VII. Uczeń reaguje w formie prostego tekstu pisanego (np. wiadomość, SMS, krótki list prywatny, e‑mail, wpis na czacie/forum) w typowych sytuacjach:
3) uzyskuje i przekazuje informacje i wyjaśnienia (np. wypełnia formularz/ankietę);
VIII. Uczeń przetwarza prosty tekst ustnie lub pisemnie:
1) przekazuje w języku obcym nowożytnym informacje zawarte w materiałach wizualnych (np. wykresach, mapach, symbolach, piktogramach) lub audiowizualnych (np. filmach, reklamach);
IX. Uczeń posiada:
2) świadomość związku między kulturą własną i obcą oraz wrażliwość międzykulturową.
X. Uczeń dokonuje samooceny i wykorzystuje techniki samodzielnej pracy nad językiem (np. korzystanie ze słownika, poprawianie błędów, prowadzenie notatek, stosowanie mnemotechnik, korzystanie z tekstów kultury w języku obcym nowożytnym).
XII. Uczeń korzysta ze źródeł informacji w języku obcym nowożytnym (np. z encyklopedii, mediów, instrukcji obsługi), również za pomocą technologii informacyjno‑komunikacyjnych.
XIII. Uczeń stosuje strategie komunikacyjne (np. domyślanie się znaczenia wyrazów z kontekstu, identyfikowanie słów kluczy lub internacjonalizmów) i strategie kompensacyjne, w przypadku gdy nie zna lub nie pamięta wyrazu (np. upraszczanie formy wypowiedzi, zastępowanie innym wyrazem, opis, wykorzystywanie środków niewerbalnych).
XIV. Uczeń posiada świadomość językową (np. podobieństw i różnic między językami).

Kształtowane kompetencje kluczowe:

  • kompetencje w zakresie rozumienia i tworzenia informacji;

  • kompetencje w zakresie wielojęzyczności;

  • kompetencje cyfrowe;

  • kompetencje osobiste, społeczne i w zakresie umiejętności uczenia się;

  • kompetencje w zakresie świadomości i ekspresji kulturalnej.

Cele operacyjne:

Uczeń:

  • nauczy się opowiadać o pogodzie: nazywać stany pogodowe/atmosferyczne, ich charakter/naturę, natężenie;

  • potrafi porównywać ze sobą różne rzeczy (wyrażane w okolicznikach i in. Konstrukcjach);

  • potrafi wskazywać tak samo intensywne stany i zjawiska.

Cele motywacyjne:

Uczeń:

  • rozwija wrażliwość międzykulturową oraz kształtuje postawę ciekawości, szacunku i otwartości wobec innych kultur;

  • aktywnie uczestniczy w procesie uczenia się;

  • rozwija kompetencje językowe i komunikacyjne oraz kulturowe;

  • wykorzystuje w naturalnych sytuacjach językowych poznane struktury i słownictwo;

  • zdobywa wiedzę i umiejętności do realizacji własnych celów komunikacyjnych;

  • pozyskuje świadomość znaczenia języków obcych nowożytnych w różnych dziedzinach kultury cywilizacyjnej.

Strategie uczenia się:

  • strategie pamięciowe – powtarzanie i utrwalanie poznanego materiału językowego w nowym kontekście;

  • strategie kognitywne – pozyskiwanie wiedzy językowo‑kulturowej, tworzenie różnych kombinacji zdań, analizowanie danych języka obcego;

  • strategie kompensacyjne – odgadywanie znaczenia wyrazów, poznawanie synonimów, niuansów znaczeniowych;

  • strategie metakognitywne – formułowanie pragmatycznych intencji w wypowiedzi, centralizowanie procesu uczenia na wybranym zagadnieniu;

  • strategie afektywne – odwoływanie się do doświadczeń i upodobań uczniów, podejmowanie ryzyka, akceptacja błędów.

Metody i techniki nauczania:

  • podejście komunikacyjne (luka informacyjna, podejście zadaniowe);

  • eklektyzm;

  • nauczanie polisensoryczne/wielozmysłowe;

  • zintegrowane nauczanie językowo–przedmiotowe;

  • nauczanie zdalne i hybrydowe;

  • nauczanie programowane;

  • metody sytuacyjno‑inscenizacyjne.

Formy pracy:

  • praca pod kierunkiem nauczyciela;

  • praca indywidualna;

  • praca w parach;

  • praca w grupach.

Środki dydaktyczne:

  • komputer / laptop / smartfon z dostępem do internetu / materiały piśmiennicze / głośniki.

PRZEBIEG LEKCJI

Faza wprowadzająca:

  1. Na początek nauczyciel prosi uczniów o wskazanie kilku elementów w formie rzeczowników i przymiotników, które mogą im się kojarzyć z latem i zimą (l’estate: caldo, verde, il sole, le vacanze; l’inverno: freddo, la neve, buio).

  2. Następnie proponuje, aby spośród wymienionych (zanotowanych) słów wybrać takie, które odnoszą się do pogody.

  3. Wprowadzany jest temat lekcji. Uczniowie zapoznają się z tekstem otwierającym materiał.

  4. Nauczyciel wyjaśnia dwa podstawowe znaczenia rzeczownika il tempo (1. czas, 2. pogoda).

  5. Nauczyciel pyta uczniów, czy lubią rozmawiać o pogodzie; czy pogoda jest dobrym tematem rozmów; kiedy są zainteresowani informacjami dotyczącymi pogody.

Faza realizacyjna:

  1. Uczniowie zapoznają się z tekstem z części Przeczytaj/posłuchaj (wpisy na czacie) przedstawionym w formie wymiany postów na komunikatorze.

  2. Ustalają, gdzie znajdują się rozmówcy oraz jaka jest u nich pogoda; notują zwroty, jakich rozmówcy używają do opisania pogody.

  3. Po zapoznaniu się z postami wykonują polecenia 1 i 2.

  4. Nauczyciel upewnia się, że uczniowie rozumieją słownictwo i zwroty używane w postach.

  5. Rozwijane są informacje dotyczące opowiadania o pogodzie (pierwszy punkt w tekście właściwym). Należy zwrócić uwagę na stosowanie odpowiednich czasowników, zwrotów, terminów. Można zapytać uczniów, które ze słów/wyrażeń dotyczących pogody używane są najczęściej (np. fa bel tempo, c’è il sole, fa caldo, fra freddo, tira vento).

  6. Korzystając z informacji gramatycznych w punkcie 2 i 3 tekstu właściwego, nauczyciel objaśnia sposoby porównania stanów (użycie spójnika che w konstrukcjach porównawczych można zestawić ze znanym użyciem przyimka di stosowanym w porównaniach) oraz wyrażania tego samego stopnia intensywności/natężenia danej cechy/stanu.

  7. Uczniowie zapoznają się z multimedium (mapą interaktywną). Wysłuchują zapowiedzi pogody dla określonych miejsc, zapoznają się z towarzyszącą symboliką graficzną.

  8. Odczytują samodzielnie na głos (po kolei lub w parach) kolejne zapowiedzi pogodowe.

  9. Nauczyciel objaśnia dodatkowe nieznane/mniej znane słownictwo pojawiające się w informacjach o pogodzie. Zwraca uwagę na dane geograficzne.

  10. Uczniowie mogą ustalić charakterystyczne/stereotypowe stany pogodowe dla niektórych miejsc, np. kontrastowo w Norwegii i we Włoszech.

  11. Uczniowie wykonują polecenia 1, 2 i 3 do multimedium.

  12. Celem utrwalenia pozyskanych informacji o pogodzie i formach gramatycznych uczniowie wykonują ćw. 2, 3, 4, 6.

Faza podsumowująca:

  1. W celu podsumowania można z uczniami przeprowadzić quiz na znajomość słownictwa związanego z opisywaniem/określaniem stanów pogody, przy czym uczniowie mogą dany stan/zjawisko odegrać w sposób inscenizacyjny (ruchem, gestami), rysunkiem (np. na tablicy), charakterystycznym dźwiękiem bądź wyrażeniem kojarzącym się.

Praca domowa:

  • Ćw. 1, 5 oraz 7 i 8 / Sprawdź się.

Materiały pomocnicze:

Pomocniczo można wykorzystać fragmenty innych materiałów znajdujących się na platformie:

Wskazówki metodyczne opisujące różne zastosowania danego multimedium:

  • Opisy pogodowe dla określonych miejsc (miast, miejscowości, regionów) można poszerzyć o informacje pochodzące lub wymyślone i powiązane z terenem Włoch i Polski. Uczniowie mogą takie informacje odnaleźć samodzielnie na portalach pogodowych, opowiadając o pogodzie na dzień, tydzień, miesiąc.

Słownik i bibliografia