Scenariusz dla nauczyciela

Autorzy: Adriana Grzelak‑Krzymianowska, Tamara Roszak, Marta Sterna

Przedmiot: Język włoski

Temat zajęć: Il primo soccorso — Pierwsza pomoc

Grupa docelowa: II etap edukacyjny, szkoła podstawowa, klasa VII, poziom A1

Podstawa programowa:

Podstawa programowa – wersja II.2. Język obcy nowożytny nauczany jako drugi (II etap edukacyjny, klasy VII i VIII)
Cele kształcenia – wymagania ogólne
I. Znajomość środków językowych. Uczeń posługuje się bardzo podstawowym zasobem środków językowych (leksykalnych, gramatycznych, ortograficznych oraz fonetycznych), umożliwiającym realizację pozostałych wymagań ogólnych w zakresie tematów wskazanych w wymaganiach szczegółowych.
II. Rozumienie wypowiedzi. Uczeń rozumie bardzo proste wypowiedzi ustne artykułowane wyraźnie, w standardowej odmianie języka, a także bardzo proste wypowiedzi pisemne, w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.
III. Tworzenie wypowiedzi. Uczeń samodzielnie formułuje bardzo krótkie, proste, spójne i logiczne wypowiedzi ustne i pisemne, w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.
IV. Reagowanie na wypowiedzi. Uczeń uczestniczy w rozmowie i w typowych sytuacjach reaguje w sposób zrozumiały, adekwatnie do sytuacji komunikacyjnej, ustnie lub pisemnie w formie bardzo prostego tekstu, w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.
V. Przetwarzanie wypowiedzi. Uczeń zmienia formę przekazu ustnego lub pisemnego w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.
Treści nauczania – wymagania szczegółowe
I. Uczeń posługuje się bardzo podstawowym zasobem środków językowych (leksykalnych, gramatycznych, ortograficznych oraz fonetycznych), umożliwiającym realizację pozostałych wymagań ogólnych w zakresie następujących tematów:
11) zdrowie (np. samopoczucie, choroby, ich objawy i leczenie);
II. Uczeń rozumie bardzo proste wypowiedzi ustne (np. rozmowy, wiadomości, komunikaty, ogłoszenia) artykułowane wyraźnie, w standardowej odmianie języka:
2) określa główną myśl wypowiedzi;
3) określa intencje nadawcy/autora wypowiedzi;
4) określa kontekst wypowiedzi (np. czas, miejsce, uczestników);
5) znajduje w wypowiedzi określone informacje;
III. Uczeń rozumie bardzo proste wypowiedzi pisemne (np. listy, e‑maile, SMS‑y, kartki pocztowe, napisy, ulotki, jadłospisy, ogłoszenia, rozkłady jazdy, historyjki obrazkowe z tekstem, teksty narracyjne, wpisy na forach i blogach):
1) określa główną myśl tekstu;
2) określa intencje nadawcy/autora tekstu;
3) określa kontekst wypowiedzi (np. nadawcę, odbiorcę);
4) znajduje w tekście określone informacje;
IV. Uczeń tworzy bardzo krótkie, proste, spójne i logiczne wypowiedzi ustne:
1) opisuje ludzi, przedmioty, miejsca i zjawiska;
2) opowiada o czynnościach i wydarzeniach z przeszłości i teraźniejszości;
V. Uczeń tworzy bardzo krótkie, proste, spójne i logiczne wypowiedzi pisemne (np. notatkę, ogłoszenie, zaproszenie, życzenia, wiadomość, SMS, pocztówkę, e‑mail, historyjkę, wpis na blogu):
1) opisuje ludzi, przedmioty, miejsca i zjawiska;
2) opowiada o czynnościach i wydarzeniach z przeszłości i teraźniejszości;
VI. Uczeń reaguje ustnie w typowych sytuacjach:
2) nawiązuje kontakty towarzyskie; rozpoczyna, prowadzi i kończy rozmowę; podtrzymuje rozmowę w przypadku trudności w jej przebiegu (np. prosi o wyjaśnienie, powtórzenie, sprecyzowanie; upewnia się, że rozmówca zrozumiał jego wypowiedź);
3) uzyskuje i przekazuje informacje i wyjaśnienia;
5) wyraża swoje upodobania, intencje i pragnienia; pyta o upodobania, intencje i pragnienia innych osób;
8) proponuje, przyjmuje i odrzuca propozycje;
11) wyraża prośbę oraz zgodę lub odmowę spełnienia prośby;
VII. Uczeń reaguje w formie bardzo prostego tekstu pisanego (np. wiadomość, SMS, e‑mail, wpis na czacie/forum) w typowych sytuacjach:
2) nawiązuje kontakty towarzyskie; rozpoczyna, prowadzi i kończy rozmowę (np. podczas rozmowy na czacie);
3) uzyskuje i przekazuje informacje i wyjaśnienia (np. wypełnia formularz/ankietę);
5) wyraża swoje upodobania, intencje i pragnienia, pyta o upodobania, intencje i pragnienia innych osób;
8) proponuje, przyjmuje i odrzuca propozycje;
11) wyraża prośbę oraz zgodę lub odmowę spełnienia prośby;
VIII. Uczeń przetwarza bardzo prosty tekst ustnie lub pisemnie:
1) przekazuje w języku obcym nowożytnym podstawowe informacje zawarte w materiałach wizualnych (np. mapach, symbolach, piktogramach) lub audiowizualnych (np. filmach, reklamach);
IX. Uczeń posiada:
1) podstawową wiedzę o krajach, społeczeństwach i kulturach społeczności, które posługują się danym językiem obcym nowożytnym, oraz o kraju ojczystym, z uwzględnieniem kontekstu lokalnego, europejskiego i globalnego;
X. Uczeń dokonuje samooceny i wykorzystuje techniki samodzielnej pracy nad językiem (np. korzystanie ze słownika, poprawianie błędów, prowadzenie notatek, stosowanie mnemotechnik, korzystanie z tekstów kultury w języku obcym nowożytnym).
XI. Uczeń współdziała w grupie (np. w lekcyjnych i pozalekcyjnych językowych pracach projektowych).

Kształtowane kompetencje kluczowe:

  • kompetencje w zakresie rozumienia i tworzenia informacji;

  • kompetencje w zakresie wielojęzyczności;

  • kompetencje cyfrowe;

  • kompetencje osobiste, społeczne i w zakresie umiejętności uczenia się;

  • kompetencje w zakresie świadomości i ekspresji kulturalnej.

Cele operacyjne:

  1. Uczeń zapamiętuje słownictwo dotyczące pierwszej pomocy.

  2. Uczeń zapamiętuje słownictwo dotyczące różnych dolegliwości i sposobów relacjonowania ich.

  3. Uczeń stosuje wyrażenie mi fa male/mi fanno male.

  4. Uczeń stosuje wyrażenie fare fatica a fare qualcosa.

  5. Uczeń tworzy zdania, wykorzystując poznane elementy.

Cele motywacyjne:

Zaproponowane zadania ilustrują przydatność języka włoskiego do realizacji własnych celów komunikacyjnych ucznia. Zaproponowane zadania służą rozwijaniu u uczniów świadomości znaczenia języków obcych nowożytnych w różnych dziedzinach życia społecznego. Zaproponowane zadania rozwijają wrażliwość międzykulturową oraz kształtują postawę ciekawości, szacunku i otwartości wobec innych kultur.

Strategie uczenia się:

  • Strategie kognitywne:

    a) strategie zapamiętywania;

    b) strategie przetwarzanie materiału językowego.

  • Strategie socjalne:

    a) stawianie pytań

    b) wszystkie formy współpracy z innymi osobami na lekcji.

Metody i techniki nauczania:

  • konstruktywizm

  • kognitywizm

  • konektywizm

  • podejście holistyczne

  • podejście komunikacyjne (luka informacyjna, podejście zadaniowe)

  • metoda kognitywna

  • nauczanie polisensoryczne/wielozmysłowe

  • teoria Inteligencji Wielorakich

Formy zajęć:

  • Praca indywidualna.

  • Praca w grupach (w zależności od liczebności klasy i strategii lekcyjnej).

  • Praca w parach.

Środki dydaktyczne:

  • komputer/laptop z dostępem do Internetu, głośniki słownik włosko‑polski, materiały piśmienne.

PRZEBIEG LEKCJI

Faza wprowadzająca:

  1. Nauczyciel wprowadza lekcję, która ma dotyczyć udzielania pomocy w różnych sytuacjach. Pyta, czy uczniowie znają zasady udzielania pierwszej pomocy osobie, która zasłabła. Po przeprowadzeniu rozeznania w tym zakresie nauczyciel proponuje wysłuchanie tekstu opisującego po włosku, w jaki sposób należy się zachować w sytuacji, gdy ktoś zasłabnie. Uczniowie powinni zwrócić uwagę na kolejność wykonywanych czynności. Polecenie do tekstu sprawdza zrozumienie jego treści. W tekście pojawia się forma bezosobowa bisogna z bezokolicznikiem. Nauczyciel tłumaczy, w jaki sposób można stosować ten czasownik, podaje przykłady i prosi uczniów o ułożenie innych zdań z jego wykorzystaniem.

Faza realizacyjna:

  1. W tej fazie uczeń poznaje zwroty mi fa male/mi fanno male i fare fatica a fare qualcosa. Warto przećwiczyć te wyrażenia, wykorzystując znane uczniom słownictwo. Ponadto uczniowie uczą się posługiwać czasownikiem dire, dzięki czemu mogą relacjonować to, co mówią inni. Proponuje się przećwiczenie tego zagadnienia w mniejszych grupach: jedna osoba wypowiada proste zdanie (np. La classe è grande), druga osoba pyta (np. Che cosa dice la tua collega?), trzecia osoba odpowiada (np. La mia collega dice cha la classe è grande).

  2. Następnie uczniowie oglądają dwa razy animację Visita dalla nonna. Pierwsze dwa polecenia do tego multimedium sprawdzają zrozumienie treści dialogu przedstawionego w animacji. Trzecie polecenie sprawdza znajomość kluczowych dla animacji słówek. Dodatkowo uczniowie mogą zbudować kilka zdań z tym słownictwem, w celu jego utrwalenia.

Faza podsumowująca:

  1. Pod koniec lekcji uczniowie mają szansę sprawdzić nabytą wiedzę i umiejętności, wykonując zestaw dziewięciu ćwiczeń z sekcji Sprawdź się. W zależności o potencjału grupy można zaproponować trudniejszą wersję ćwiczenia 7. Uczniowie mogą tutaj spróbować w pierwszej kolejności uzupełnić zdania brakującymi słowami na podstawie kontekstu, bez słuchania. Potem mogą wysłuchać nagrania i sprawdzić, czy dobrze się domyślili. Ćwiczenia 6 i 9 mogą być wykonane zarówno pisemnie, jak i ustnie. Ćwiczenie 9: dialogi mogą być przygotowane w parach, a następnie zaprezentowane na forum klasy.

  2. Jeśli pojawiają się trudności z wykonaniem ćwiczeń, należy powtórzyć z uczniami materiał. Uczniowie mogą to też zrobić samodzielnie w domu. Jeżeli wszystkie ćwiczenia zostaną wykonane poprawnie, będzie to oznaczało, że cele zaproponowane w e‑materiale zostały osiągnięte.

Praca domowa:

Proponuje się wykonanie w domu ćwiczeń nr 4 i 5.

Materiały pomocnicze:

Pomocniczo można wykorzystać fragmenty innych materiałów znajdujących się na platformie:

Wskazówki metodyczne opisujące różne zastosowania danego multimedium:

- Dobrze jest zastosować multimedium bazowe w trakcie lekcji. Dodatkowo multimedium może być wykorzystane przez uczniów w domu w celu utrwalenia poznanych zwrotów i leksyki.

- Uczniowie oglądają animację i wypisują te nazwy części ciała, które się w niej pojawiły.

Słownik i bibliografia