Scenariusz
Temat
Wykresy nietypowych funkcji
Etap edukacyjny
Trzeci
Podstawa programowa
V. Funkcje. Uczeń:
4) odczytuje z wykresu funkcji: dziedzinę, zbiór wartości, miejsca zerowe, przedziały monotoniczności, przedziały, w których funkcja przyjmuje wartości większe (nie mniejsze) lub mniejsze (nie większe) od danej liczby, największe i najmniejsze wartości funkcji (o ile istnieją) w danym przedziale domkniętym oraz argumenty, dla których wartości największe i najmniejsze są przez funkcję przyjmowane.
Czas
45 minut
Cel ogólny
Interpretowanie i operowanie informacjami przedstawionymi w tekście, zarówno matematycznym, jak i popularnonaukowym, a także w formie wykresów, diagramów, tabel.
Cele szczegółowe
1. Porozumiewanie się w języku angielskim, rozwijanie matematycznych i podstawowych kompetencji naukowo‑technicznych oraz informatycznych, kształtowanie umiejętności uczenia się.
2. Poznanie własności niektórych nietypowych funkcji.
3. Rysowanie wykresów nietypowych funkcji .
Efekty uczenia
Uczeń:
- poznaje własności niektórych nietypowych funkcji,
- rysuje wykresy nietypowych funkcji.
Metody kształcenia
1. Mówiące kartki.
2. Analiza sytuacyjna.
Formy pracy
1. Praca indywidualna.
2. Praca w małych grupach.
Etapy lekcji
Wprowadzenie do lekcji
Uczniowie przypominają wiadomości związane z funkcjami, metodą „mówiących kartek”.
Każdy uczeń otrzymuje kartkę, na której zapisuje pojęcia związaną funkcjami. Wypełnione kartki zbiera jeden z uczniów i odczytuje zapisane na nich informacje.
Nauczyciel weryfikuje wypowiedzi i wyjaśnia wątpliwości.
Realizacja lekcji
Nauczyciel informuje uczniów, że celem zajęć jest poznanie własności i niektórych nietypowych funkcji.
Uczniowie poszukują w dostępnych źródłach informacji określenia „ całość z x”. Formułują definicję.
Definicja
Część całkowita liczby x, to największa liczba całkowita nie większa od x. Oznaczana jest [x].
Polecenie
Uczniowie korzystając z definicji obliczają:
a) [7,54],
b) [- 2,43],
c) [0,235].
Polecenie
Uczniowie, pracując w grupach, analizują Ilustrację interaktywną 1. Odczytują z wykresu własności funkcji f(x) = [x]. Zapisują je w postaci wniosku.
[Ilustracja interaktywna 1]
Wniosek:
1. Dziedziną funkcji f(x) = [x] jest zbiór liczb rzeczywistych.
2. Zbiorem wartości jest zbiór liczb całkowitych.
3. Jest to funkcja niemalejąca,
4. Nie jest ani parzysta, ani nieparzysta.
Polecenie
Uczniowie, pracując w grupach, rysują wykresy funkcji:
a) f(x) = [2x],
b) f(x) = [ - 3x + 2].
Polecenie
Uczniowie, pracując samodzielnie szukają w dostępnych źródłach informacji na temat funkcji f(x) = sgn(x). Podają określenie tej funkcji.
Definicja
Signum (łac. Signum „znak”)– funkcja zmiennej rzeczywistej , zdefiniowana następująco:
Polecenie
Uczniowie, pracując w grupach, analizują Ilustrację interaktywną 2. Odczytują z wykresu własności funkcji f(x) = sgn(x). Zapisują je w postaci wniosku.
[Ilustracja interaktywna 2]
Wniosek:
Własności funkcji f(x) = sgn(x):
1. Dziedziną funkcji jest zbiór liczb rzeczywistych.
2. Zbiór wartości to {- 1, 0, 1}.
3. Funkcja ma jedno miejsce zerowe x = 0.
4. Jest funkcją nieparzystą, niemalejącą, nieróżnowartościową.
Uczniowie, pracując w grupach, rozwiązują zadania.
Polecenie
Narysuj wykresy funkcji f i opisz jej własności:
a) ,
b) ,
c) ,
Polecenie
Narysuj wykres funkcji f, podaj jej miejsca zerowe i zbiór wartości:
a) ,
b) ,
Po rozwiązaniu zadań uczniowie przedstawiają uzyskane wyniki i samodzielnie oceniają swoją pracę.
Nauczyciel weryfikuje odpowiedzi i wyjaśnia wątpliwości.
Polecenie dla chętnych
Narysuj wykres funkcji i opisz jej własności.
Podsumowanie lekcji
Uczniowie wykonują ćwiczenia utrwalające.
Wspólnie formułują wnioski do zapamiętania:
- Część całkowita liczby x, to największa liczba całkowita nie większa od x. Oznaczana jest [x].
- Signum (łac. Signum „znak”) – funkcja zmiennej rzeczywistej, zdefiniowana następująco: