Schemat interaktywny. Jego główne hasło to Organizacja Współpracy Gospodarczej i Rozwoju (OECD). Od tego hasła odchodzi sześć ramion: Rada OECD, Komitet Wykonawczy, Sekretariat, Sekretarz Generalny, Komitety Branżowe, Organizacje przy OECD. Od tego ostatniego pola odchodzą cztery ramiona: Międzynarodowa Agencja Energetyczna, Agencja Energii Jądrowej (NEA), Europejska Konferencja Ministerstw Transportu, Centrum rozwoju. Opis punktów znajdujących się na schemacie: 1. Rada OECD To główny organ OECD, który składa się z szefów stałych przedstawicielstw państw przy tej organizacji. Rada zbiera się co rok, a w jej skład wchodzą ministrowie spraw zagranicznych i ministrów finansów państw członkowskich. Decyzje na spotkaniach zapadają jednomyślnie lub przez konsensus. Podstawowym zadaniem rady OECD jest zatwierdzenie budżetu organizacji i podejmowanie najważniejszych decyzji dotyczących jej funkcjonowania. Posiedzenie Rady OECD na szczeblu ministerialnym w Paryżu w 2018 r.
Posiedzenie Rady OECD na szczeblu ministerialnym w Paryżu w 2018 r. Zdjęcie przedstawia plac przed budynkiem. Pozuje na nim do zdjęć, w kilku rzędach duża grupa oficjalnie ubranych kobiet i mężczyzn.

Źródło: Bundesministerium für Europa, Integration und Äußeres, wikimedia.org, CC BY-SA 2.0., 2. Komitet Wykonawczy Organ odpowiadający za wykonywanie decyzji podjętych przez Radę., 3. Sekretariat Odpowiada za bieżące działanie OECD, składa się z 11 dyrektoriatów merytorycznych i 5 administracyjno-technicznych., 4. Sekretarz Generalny Stoi na czele Sekretariatu, jest to funkcjonariusz międzynarodowy, który ma przywileje i immunitety porównywalne z dyplomatami.Angel Gurria – obecny Sekretarz Generalny OECD
Mathias Cormann – Sekretarz Generalny OECD od 01.06.2021 r.

Zdjęcie przedstawia dojrzałego mężczyznę o owalnej twarzy i wysokim czole. Mężczyzna ma szpakowate włosy, ubrany jest w koszulę, krawat i garnitur. Źródło: G20 Argentina, pl.wikipedia.org, CC BY-SA 2.0., 5. Komitety Branżowe Odpowiadają za wykonywanie decyzji podejmowanych przez Radę. Ich spotkania zwane sesjami odbywają się kilka razy w roku. Komitetów Branżowych jest łącznie ok. 150., 6. Międzynarodowa Agencja Energetyczna Odpowiada za zapobieganie przerwom w dostawach ropy naftowej do poszczególnych państw. Promuje rozwój alternatywnych źródeł energii, racjonalną politykę energetyczną państw oraz międzynarodową współpracę w zakresie technologii energetycznej. Państwa członkowskie Międzynarodowej Agencji Energetycznej
Państwa członkowskie Międzynarodowej Agencji Energetycznej. Mapa świata, na której zaznaczone są państwa członkowskie Międzynarodowej Agencji Energetycznej: Australia, Austria, Belgia, Czechy, Dania, Finlandia, Francja, Grecja, Hiszpania, Holandia, Irlandia, Japonia, Kanada, Korea PołudniowaLuksemburg, Niemcy, Norwegia, Nowa Zelandia, Polska, Portugalia, Słowacja, Stany Zjednoczone, Szwajcaria, Szwecja, Turcja, Węgry, Wielka Brytania, Włochy.

Źródło: Nádvorník, pl.wikipedia.org, domena publiczna., 7. Agencja Energii Jądrowej (NEA) Jest to agencja międzyrządowa, która ułatwia współpracę między krajami z zaawansowaną infrastrukturą technologii jądrowej w celu dążenia do doskonałości w zakresie bezpieczeństwa jądrowego, technologii, nauki, środowiska i prawa. NEA, która działa w ramach Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju, ma siedzibę w Paryżu. Logo Agencji Energii Jądrowej
Logo Agencji Energii Jądrowej

Grafika przedstawia logo Agencji Energii Jądrowej (NEA). Na białym tle znajdują się dwa splecione ze sobą pierścienie, a za nimi napis NEA Nuclear Energy Agency. Źródło: paa.gov.pl, tylko do użytku edukacyjnego., 8. Europejska Konferencja Ministrów Transportu Jest to forum dyskusji na temat problemów, które dotyczą branży transportowej, oraz miejsce, gdzie podejmowane są próby ich rozwiązywania. Celem konferencji jest stworzenie spójnego i racjonalnego systemu rozwoju transportu w Europie. Organizację tworzą ministrowie odpowiedzialni za transport. Europejska Konferencja Ministrów Transportu
Państwa członkowskie Konferencji Ministrów Transportu. Mapa przedstawia państwa członkowskie Konferencji Ministrów Transportu. Założyciele (od 1953r): Austria, Belgia, Dania, Francja, Grecja, Hiszpania, Luksemburg, Holandia, Niemcy, Norwegia, Portugalia, Szwecja, Szwajcaria, Turcja, Włochy, Wielka Brytania. Pozostali członkowie: Albania (1998), Azerbejdżan (1998), Armenia (2003), Białoruś (1996), Bułgaria (1992), Bośnia i Hercegowina (1993), była Republika Jugosławii Macedonia (1996), Chorwacja (1992), Czechy (1993), Estonia (1992), Finlandia (1975), Rosja (1997), Gruzja (1997), Irlandia (1963), Islandia (1998), Litwa (1992), Łotwa (1992), Liechtenstein (2000), Mołdawia (1994), Malta (2002), Polska (1991), Rumunia (1992), Słowacja (1993), Słowenia (1992), Serbia i Czarnogóra (2001), Węgry (1991), Ukraina (1996). Członkowie stowarzyszeni: Australia (1973), Japonia (1969), Kanada (1975), Korea Południowa (2000), Meksyk (2003), Nowa Zelandia (1991), Stany Zjednoczone (1977). Obserwatorzy: Maroko (1990).

Źródło: Marcin n®, pl.wikipedia.org, CC BY-SA 2.5., 9. Centrum rozwoju Pomaga krajom rozwijającym się i gospodarkom wschodzącym znaleźć innowacyjne rozwiązania polityczne w celu promowania zrównoważonego wzrostu, zmniejszania ubóstwa i nierówności społecznych oraz poprawy życia ludzi. Kraje Afryki, Azji i Ameryki Łacińskiej uczestniczą jako pełnoprawni członkowie w Centrum, gdzie współdziałają na równi z członkami OECD.