Ilustracja interaktywna przedstawia stos paczek zapakowanych w papier pakowy i przewiązanych sznurkiem. Leżą na nim w dwóch paczkach związane sznurkiem numery czasopisma Kultura. Opis punktów znajdujących się na ilustracji: 1. Instytut Literacki to wydawnictwo powstałe w 1946 r. w Rzymie, rok później przeniesione do Paryża. Jego założycielem i prowadzącym aż do roku 2000 był polski publicysta i działacz emigracyjny Jerzy Giedroyc. Po jego śmierci wydawnictwem kierowali Zofia Hertz (2000–2003), Henryk Giedroyc – brat Jerzego (2003–2010) i Wojciech Sikora (od 2010 r.), 2. W trakcie swojej działalności Instytut Literacki wydawał głównie czasopisma: miesięcznik „Kultura” (637 numerów) i kwartalnik „Zeszyty Historyczne” (171 numerów), jednak niebagatelnym wkładem w rozwój polskiej kultury były również wydawane tam książki., 3. Przyczynkiem do powstania Instytutu Literackiego były niepomyślne dla Polski postanowienia kończące II wojnę światową i ograniczenie suwerenności ze względu na wpływy sowieckie. Jerzy Giedroyc, planując rozpoczęcie długofalowej działalności wydawniczej, zakładał, że będzie służyła ona kształtowaniu postaw Polaków w kraju i na emigracji, do czego niezbędne było niezależne od nikogo (finansowo i politycznie) wydawnictwo., 4. W czasach, gdy w PRL obowiązywała cenzura, działania niezależnego polskiego wydawnictwa na emigracji miały nieocenione znaczenie dla polskiej kultury. W ciągu ponad 50 lat od rozpoczęcia działalności wydawnictwa przez jego maszyny drukarskie przeszły publikacje najróżniejszych typów i autorów. Wydawano utwory o wysokim walorze artystycznym i powieści, literaturę wojenną, popularną, klasyków literatury polskiej, przekłady książek zagranicznych, dzieła politologiczne, socjologiczne i filozoficzne, poezję, dramaty, reportaże, satyry, krytykę polityczną, eseje i krytykę literacką. W latach 1946–1947 Instytut Literacki opublikował 26 książek, w latach 1947–1952 – dziewięć, a po 1953 r. w ramach serii Biblioteka Kultury – 378., 5. Najważniejsze osoby związane z Instytutem Literackim i paryską „Kulturą” to Jerzy Giedroyc, Zofia Hertz, Zygmunt Hertz, Gustaw Herling-Grudziński, Józef Czapski, Henryk Giedroyc. Do grona pisarzy i publicystów, których teksty ukazywały się na łamach wydawnictwa, należą m.in. Stanisław Barańczak, Witold Gombrowicz, Stefan Kisielewski, Leszek Kołakowski, Jacek Kuroń, Adam Michnik, Czesław Miłosz, Sławomir Mrożek, Jan Nowak-Jeziorański, Teresa Torańska, Leopold Tyrmand, Melchior Wańkowicz., 6. Publikacje wydawane przez Instytut Literacki były najważniejszym źródłem przedruków dla niezależnej prasy i wydawnictw krajowych. Do tego IL przekazywał środki z własnych funduszy i składek na polską podziemną działalność wydawniczą, a Giedroyc wysłał do kraju również kilkadziesiąt tysięcy zagranicznych książek i czasopism oraz sprzęt poligraficzny, co w niebagatelny sposób przyczyniło się do wsparcia polskiej kultury niezależnej., 7. Tematyczna, artystyczna i gatunkowa różnorodność publikacji Instytutu Literackiego przy jednoczesnym wydawaniu ich w sposób niezależny od cenzury pozwala jednoznacznie uznać za najważniejsze wydawnictwo w powojennej historii Polski. Potwierdzeniem jego znaczenia również dla kultury całej Europy Środkowo-Wschodniej jest wpisanie Archiwum Instytutu Literackiego w Paryżu na Listę Pamięci Świata (Memory of the World) UNESCO w 2009 r. Zgromadzone na niej obiekty (zarówno pojedyncze, jak i całe zbiory) to obecnie 429 pozycji dokumentacji dziedzictwa kulturowego ludzkości, w tym 15 z Polski.