Ilustracja interaktywna przedstawia uśmiechniętą i smutną buzię. Pod nimi znajduje się strzałka i hasło stereotyp. Opis punktów znajdujących się na górze ilustracji: 1. Klasyfikacja i kategoryzacja. Mózg każdego człowieka z automatu przyporządkowuje pewne pojęcia, cechy podobnym obiektom. Dokonuje się to, ponieważ otoczenie osoby ludzkiej jest złożone. Jest więc potrzeba porządkowania, upraszczania czy redukcji, aby człowiek mógł po prostu funkcjonować. Przypisanie danego obiektu poprzez dostrzeżenie podobieństw lub różnic, do określonej kategorii pozwala reagować na niego w odpowiedni sposób., 2. Błąd korespondencji. Jest to inaczej błąd uogólnienia. Cechy osoby będącej przedstawicielem jakiejś grupy są przenoszone od razu na całą grupę., 3. Pozorna korelacja i różnicujące spostrzeganie grup. Pozorna korelacja to przeświadczenie obserwatora o związku między dwiema informacjami, choć te nie dają podstawy do wnioskowania o takim sprzężeniu. Konsekwencją pozornej korelacji jest spostrzeganie grup w różny sposób. Ten sposób postrzegania jest wytworem mechanizmów przetwarzania informacji., 4. Mechanizmy społeczno-motywacyjne. Należą do nich:
1. Procesy związane z tożsamością społeczną – przynależność do danej grupy podnosi samoocenę osoby, w wyniku czego chce się ona jeszcze bardziej utożsamiać z grupą. Na skutek tego jednostka przypisuje swojej grupie cechy pozytywne, a negatywne obcym.
2. Błąd atrybucji – osoba przecenia znaczenie własnej grupy, a działanie innych grup ocenia negatywnie. Jeśli „innym” coś się uda, to uzasadnia to na przykład łutem szczęścia.
3. Status quo – postrzeganie własnej grupy jako lepszej od innych, będącej na piedestale, gloryfikowanie jej., 5. Czynniki kulturowe
1. Najczęściej są tworzone w wyniku debaty społecznej, są zarówno pozytywne, jak i negatywne. Dyskutant może, aby umocnić swoje stanowisko, wykorzystywać własne stereotypy, które mogą z czasem stać się powszechne.
2. Uczenie się stereotypów w procesie socjalizacyjnym. To, co przekazują rodzice, a następnie rówieśnicy, wpływa na jednostki i przyczynia się do subiektywnego postrzegania świata.
3. Kreowane przez media, które, manipulując emocjami odbiorców oraz obrazem, tworzą opinie na temat danych zbiorowości ludzkich. Najbardziej podatne na tę formę są osoby młode (dzieci i młodzież), które obraz wirtualny często mylą z rzeczywistością.
4. Pełnienie ról społecznych, które związane są z pewnymi przypisanymi do nich cechami, czynnościami. Daną grupę postrzega się wówczas przez pryzmat tych cech i czynności., 6. Defekty osobowościowe. Zdarza się, że osoba nosi w sobie pewne wady, defekty osobowościowe, z którymi sobie nie radzi. Wówczas swoje frustracje może przerzucać na innych, różniących się od niej ludzi – kozłów ofiarnych. Towarzyszą temu negatywne emocje, za pomocą których uprzedzenia przekształcają się w stereotypy., 7. Emocje. Są mocno związane z procesem powstawania stereotypów. Reakcje emocjonalne nie zawsze są adekwatne do sytuacji i przekonań dotyczących danej grupy. Są szczególnie stereotypotwórcze, gdy konkretna emocja wielokrotnie towarzyszy tej samej osobie, zjawisku lub przedmiotowi. Często współtowarzyszą pozostałym przyczynom powstawania stereotypów.