Ilustracja interaktywna będąca schematem. Głównym elementem schematu jest hasło: tradycja romantyczna a poetyka Skamandra . Od tego hasła poprowadzone są dwie kolumny: paradygmat romantyczny (i tu hasła: nobilitacja młodości, indywidualizm elitarny, irracjonalizm, bunt, fascynacja naturą, ludowość, nawiązania do średniowiecza) oraz Skamander i czasopismo „ Skamander” (i pod tym hasła: antyromantyczna postawa, witalizm, nowy patriotyzm, antyindywidualizm, kult teraźniejszości, urbanizm, poetyka absurdu i prowokacji, nowy język poetycki, kpina z dekadentyzmu). Opis: 1. Nobilitacja młodości – młodość jako nośnik prawd żywych: uczuć, uniwersalnego braterstwa, 2. Indywidualizm elitarny – kult wybitnych osobowości – poeta jako jednostka wybrana, 3. Irracjonalizm – kult wyobraźni – postaci świata pozazmysłowego jako bohaterowie literaccy, 4. Bunt – skierowany przeciw konwenansom krępującym indywidualizm, niesprawiedliwości społecznej i dziejowej oraz Bogu, 5. Fascynacja naturą – panteizm – opozycja między naturą a cywilizacją, 6. Ludowość – wprowadzenie elementów ludowych do kultury oficjalnej, 7. Nawiązania do średniowiecza – nobilitacja historii – przygody rycerskie – tajemniczość – fascynacja ruinami – mistyczna religijność, 8. Antyromantyczna postawa – bunt przeciw cierpiętnictwu narodowemu i martyrologii – sprzeciw wobec tradycji romantycznej – sprzeciw wobec poezji tyrtejskiej, 9. Witalizm – optymizm – aktywność – odnajdywanie radości w zwyczajnych czynnościach – fascynacja przyrodą – przyroda jako symbol przebudzenia – motyw wiosny – kult młodości, 10. Nowy patriotyzm – pragnienie „obudzenia” Polski, 11. Antyindywidualizm – zwrot ku sprawom szarego człowieka – chęć dotarcia do mas – egalitaryzm, 12. Kult teraźniejszości – tematem poezji powinna być współczesność, 13. Urbanizm – fascynacja nowoczesnością, 14. Poetyka absurdu i prowokacji – poezja nie musi być poważna – może zawierać elementy surrealistyczne, 15. Nowy język poetycki – nobilitacja potoczności – humor językowy – brutalizmy – wulgaryzmy, 16. Kpina z dekadentyzmu – zerwanie z młodopolskim kultem „sztuki dla sztuki” („bezpłciowe literackie style”, „nie ma żadnej sztuki” - pisał K. Wierzyński w Manifeście szalonym).