Nagranie video opisujące stosunki aliantów i ZSSR po zakończeniu drugiej wojny światowej w okupowanym Berlinie. Po zakończeniu II wojny światowej stosunki między zachodnimi aliantami a ZSRS stopniowo ulegały pogorszeniu. W odpowiedzi na przeprowadzoną w Zachodnich Niemczech reformę walutową, obawiający się utraty gospodarczej kontroli nad swoją częścią państwa Sowieci w nocy z 23 na 24 czerwca 1948 roku zarządzili blokadę zachodniej części Berlina. Odcięto dostawy prądu i przecięto lądowe szlaki komunikacyjne, pozostawiając mieszkańców miasta bez dostaw żywności i energii. Z inicjatywy gen. Luciusa Claya, gubernatora amerykańskiej strefy okupacyjnej Niemiec, przy wsparciu ze strony Brytyjczyków już 26 czerwca 1948 roku uruchomiono most powietrzny, mający na celu dostarczenie mieszkańcom Zachodniego Berlina niezbędnych do życia artykułów. Działania te określano mianem operacji Vittles i operacji Plainfare. Jeśli mamy ochronić Europę przed komunizmem, nie możemy się poddać. Możemy znieść upokorzenie i presję bez utraty twarzy. Wierzę, że przyszłość demokracji wymaga od nas pozostania tutaj, dopóki nie zostaniemy wyparci siłą. Lucius D. Clay, generał Armii USA. ... daremne próby Amerykanów, by uratować twarz i utrzymać nie dającą się utrzymać pozycję w Berlinie. Prasa komunistyczna we wschodnim Berlinie. ... nie ma dyskusji na ten temat, zostaniemy - kropka. Harry S Truman, prezydent USA. Co dzieje się z Berlinem, dzieje się z Niemcami; co dzieje się z Niemcami, dzieje się z Europą. Wiaczesław Mołotow, sowiecki minister spraw zagranicznych. Nie ma alternatywy między tym a poddaniem się i nikt z nas nie może zaakceptować poddania się. Ernest Bevin, sekretarz spraw zagranicznych Wielkiej Brytanii. W tle wyświetlane są filmiki z lecącymi samolotami oraz z żołnierzami noszącymi na plecach worki i układającymi je. Do strefy wpływów francuskich dostarczono: ok. 2,3 mln ton (USA - ok. 1,783 mln ton, WB ok. 542 tys. ton), w tym: węgiel: 67 %, żywność: 24 %, inne: 9%. W strefie wpływów brytyjskich Ludność Berlina Zachodniego: 2,1 mln. Zapotrzebowanie na produkty: 75 tys. osób cywilnych i żołnierzy z USA, Wielkiej Brytanii, Australii, Kanady, Nowej Zelandii i Południowej Afryki. W strefie wpływów amerykańskich Czas trwania: 462 dni. Liczba lotów: 277 264. Dzienne dostawy: średnio 3700 ton produktów, pod koniec było to ok. 8800 ton. Liczba lądowań w ciągu doby: 1400. W strefie wpływów ZSRR Koszty: Stany Zjednoczone: 345 mln dolarów. Wielka Brytania: 17 mln funtów szterlingów. Zachodnie Niemcy: 150 mln marek niemieckich. Korytarze powietrzne: północny: długość 200 km. środkowy: długość 150 km. południowy: długość 300 km. Nad mapką przelatują samoloty. Jeden z nich jest inny od reszty. Pilotem tego samolotu jest Gail Halvorsen. Ale jaki zrzuca ładunek? To cukierki, tabliczki czekolady i guma do żucia. Halvorsen jako pierwszy wpadł na pomysł przyczepiania słodyczy do małych, wykonanych własnoręcznie spadochronów i zrzucania ich nad Berlinem. Dowództwo lotnictwa dowiedziawszy się o jego działaniach, nakazało powielić je na szeroką skalę. Szacuje się, że w czasie całej akcji zrzucono ponad 23 tony słodyczy na ponad 250 tys. małych spadochronów. Wśród niemieckich dzieci samoloty zrzucające słodycze zyskały przydomek Rosinenbomber (rodzynkowe bombowce), a sam Halvorsen do dziś nazywany jest Berlińskim Cukierkowym Bombowcem. Ilustracja poniżej przedstawia pilota. Siedzi on na łóżku polowym. Jest łysy, uśmiecha się. Ubrany jest w mundur. W tle na ścianie wisi jego kurtka. Podsumowanie operacji. Most powietrzny oficjalnie zawieszono 30 września 1949 r. W jego czasie dostarczono do Berlina ponad dwa miliony ton towarów o łącznej wartości około 200 milionów dolarów. Sowieci nie zdecydowali się na próbę zakłócenia akcji w obawie przed otwartym konfliktem. Dla zachodnich sojuszników zakończona sukcesem operacja stała się potwierdzeniem skuteczności pokojowej polityki. Dla mieszkańców miasta była sposobem na zabliźnienie psychologicznych ran II wojny światowej i nawiązanie porozumienia z niedawnymi wrogami. Dla Sowietów stała się symbolem jedności i nieustępliwości zachodnich potęg. W czasie trwania operacji śmierć poniosło 40 brytyjskich i 31 amerykańskich lotników. Ich imiona upamiętniono na pomniku wzniesionym na lotnisku Berlin‑Tempelhof. Ilustracje obok przedstawiają samoloty. Niektóre stoją na płycie, z niektórych odbywa się rozładunek. Z innych wysiadają ludzie. Ostatnie zdjęcie przedstawia pomnik.