Na ilustracji ukazany jest schemat. Składa się on z czterech bloków. Bloki 1 i 2 ułożone są w pierwszym rzędzie, a pod nimi ułożone są bloki 3 i 4. Blok 1. nosi tytuł Regres ad infinitum. Jest to nieskończone cofanie się w dowodzeniu, które nie pozwala nam pójść w rozumowaniu do przodu. Opis interaktywny 1. Aby udowodnić jakąś tezę musimy najpierw udowodnić jej przesłanki, a wcześniej przesłanki tych przesłanek, a jeszcze wcześniej – przesłanki będące przesłankami do tych przesłanek. I tak w nieskończoność. Możemy też dowodzić tezy bez uprzedniego udowodnienia przesłanek, ale wtedy jest ona nic niewarta. Blok 2. nosi tytuł błędne koło. Gdy wniosek i przesłanka udowadniają się nawzajem, to nie jest to żaden dowód. Opis interaktywny 2. Jeśli chcemy udowodnić, że Mickiewicz był genialnym poetą, musimy się powołać na jego utwory, ale żeby udowodnić, że utwory Mickiewicza są wybitne, musimy się powołać na jego geniusz. Aby udowodnić, że Matejko to wspaniały malarz, musimy się odwołać do jego obrazów, ale żeby wykazać, że są to obrazy genialne, musimy się powołać na kunszt Matejki. Wniosek i przesłanka stale zamieniają się miejscami, więc dowód jest bezwartościowy. Blok 3. nosi tytuł Arbitralność uzasadnień. Każdy z nas będzie uzasadniał jakieś twierdzenie ze swojego punktu widzenia. A to nie prowadzi do prawdy, tylko do udowadniania swoich racji. Opis interaktywny 3. Chęć udowodnienia naszych poglądów nie wynika z dążenia do prawdy, lecz z naszego subiektywnego interesu. Wielki moralista Arystoteles, wbrew swym mądrym naukom, uważał niewolnictwo za sprawiedliwe, bo jako arystokrata potrzebował niewolników. Każdy tyran udowodni, że jego lud nie potrzebuje wolności, każdy rebeliant będzie udowadniał, że chce tylko obalić tyrana i nie widzi w tym swojego interesu. Blok 4. nosi tytuł względność spostrzeżeń. Każdy z nas inaczej postrzega pewne rzeczy, przez co obserwując te same zjawiska wyciągamy różne wnioski. Podobnie każdy człowiek patrząc na daną rzecz w innej sytuacji czy innym zmysłem będzie ją inaczej interpretował. Opis interaktywny 4. Zmysły nigdy nie dostarczą rozumowi dobrego materiału do rozważań, co zwięźle wykazał sceptyk Ainezydem: Odmienne gatunki zwierząt odmiennie postrzegają daną rzecz, nawet różni ludzie nie postrzegają danej rzeczy tak samo, a w końcu ten sam człowiek, doświadczając danego przedmiotu różnymi zmysłami, w odmiennych sytuacjach, stanach emocjonalnych, ocenia go inaczej. Rozum nie ma więc możliwości wyciągania obiektywnych wniosków z tego, co jest mu prezentowane.

Na ilustracji ukazany jest schemat. Składa się on z czterech bloków. Bloki 1 i 2 ułożone są w pierwszym rzędzie, a pod nimi ułożone są bloki 3 i 4. Blok 1. nosi tytuł Regres ad infinitum. Jest to nieskończone cofanie się w dowodzeniu, które nie pozwala nam pójść w rozumowaniu do przodu. Blok 2. nosi tytuł błędne koło. Gdy wniosek i przesłanka udowadniają się nawzajem, to nie jest to żaden dowód. Blok 3. nosi tytuł Arbitralność uzasadnień. Każdy z nas będzie uzasadniał jakieś twierdzenie ze swojego punktu widzenia. A to nie prowadzi do prawdy, tylko do udowadniania swoich racji. Blok 4. nosi tytuł względność spostrzeżeń. Każdy z nas inaczej postrzega pewne rzeczy, przez co obserwując te same zjawiska wyciągamy różne wnioski. Podobnie każdy człowiek patrząc na daną rzecz w innej sytuacji czy innym zmysłem będzie ją inaczej interpretował.