Schemat przedstawia proces kształtowania się więzi. Diagram kołowy składa się z sześciu elementów, pomiędzy którymi zamieszczono strzałki. Pierwszym elementem diagramu jest grafika grupy ludzi powiązanych ze sobą więzami. Opis punktów znajdujących się na diagramie: 1. Styczności społeczne. Mogą, choć nie muszą, zaowocować powstaniem grupy. Jeśli zostaną spełnione określone warunki, to styczności te przekształcą się w zorganizowany system wiążący jednostki w grupę. 2. Styczności społeczne + intencjonalność podmiotów = wzajemne oddziaływania. Styczności społeczne nabierają z czasem charakteru intencjonalnego. Od tego momentu nazywamy je wzajemnymi oddziaływaniami. Przebiegają one według ustalonych, obowiązujących, względnie trwałych wzorów kulturowych. Dzięki temu podmioty mogą się porozumieć. Podmiot, na który oddziałujemy, wie, czego się od niego oczekuje. Wie też, jak bardzo to oczekiwanie jest uprawomocnione, oraz jak może zareagować na działanie partnera interakcji. Metody wzajemnych oddziaływań nazywamy pozytywnym nakłonieniem lub negatywnym przymusem. Odwołanie się do wspólnych przekonań i podzielanych wartości jest efektywniejsze. W podmiocie, na który oddziałujemy, wytwarza się przekonanie, że tak należy, że powinien pozytywnie odpowiedzieć na nasze działanie. Po metody negatywnego przymusu należy zatem sięgać wtedy, gdy wiemy lub przypuszczamy, że perswazja będzie nieskuteczna. 3. Wzajemne oddziaływania + trwałość i regularność = stosunki społeczne. Jeśli wzajemne oddziaływania są trwałe i regularne, przekształcają się w stosunki społeczne. Są to układy działań złożone z osób oraz platformy stosunku: rzeczy, postawy, interesu czy sytuacji oraz układ wzajemnych zobowiązań, powinności pomiędzy partnerami stosunku. 4. Stosunki społeczne + układ pozycyjny podmiotów = zależności między podmiotami. W ramach stosunku społecznego pozycje partnerów przyjmują układ hierarchiczny lub kooperacyjny. To pozwala patrzeć na stosunki społeczne w kategoriach zależności między jednostkami w grupie, które powstają na bazie stosunków społecznych, na przykład rodzice–dzieci, kierownik biura–referent, majster–robotnik, uczeń–nauczyciel itp. Zależności powstają między równorzędnymi partnerami w grupach zadaniowych. Mogą to być zależności funkcjonalne, kiedy pewne czynności podmiotu zależą od uprzednich czynności innych podmiotów. Obserwujemy też zależności między grupami (np. kooperujące firmy–hurtownie–sklepy detaliczne). Istnieją również zależności emocjonalne – między małżonkami, rodzicami a dziećmi itp. 5. Zależności między podmiotami + kontrola społeczna = stabilność i trwałość działań zapewniających realizację potrzeb. Oddając zależności między jednostkami pod system kontroli społecznej, zapewniamy stosunkom społecznym stabilność, a grupie wewnętrzną spójność. Kontrola społeczna pilnuje zgodności działań z systemem wartości i norm aprobowanym przez grupę. W ramach kontroli zachowania członków grupy są oceniane, a w przypadku łamania obowiązujących norm i wzorów zachowań – korygowane. Mechanizm kontroli wyposażonej w sankcje pozytywne (nagrody) i negatywne (kary) zapewnia spójność wewnątrzgrupową, efektywność realizowanych przez grupę celów (zadań). Istotnym czynnikiem kontroli społecznej są instytucje ukształtowane w toku istnienia społeczeństwa. Instytucja to zespół ról wraz ze środkami umożliwiającymi ich realizację, mający na celu zaspokojenie ważnych potrzeb grupy lub społeczeństwa. 6. Zorganizowana grupa społeczna. Jeśli styczności, oddziaływania, stosunki, zależności i kontrola społeczna ujęte są w spójny system organizacji wewnętrznej, o zbiorowości możemy mówić jako o grupie społecznej. Jednostki pełnią w niej określone role. Połączone są typem więzi społecznej wynikającym z charakteru grupy. Dzięki temu ich działania nie są izolowane. Przejawiając zaufanie i świadcząc sobie pomoc, zachowują się zgodnie z regułą wzajemności, co samo w sobie jest elementem wzmacniającym więź. Zorganizowany system pozwala trwać grupie w czasie i realizować potrzeby swoich członków., 7. Więź Więź to zjawisko społeczne. To siła łącząca jednostki wchodzące we względnie trwałe, powtarzalne interakcje. Jako więź grupowa wyłania się w wyniku długotrwałego procesu. Jego początkiem są interakcje, do których, w ramach styczności społecznych, dochodzi między jednostkami. Proces kształtowania się więzi kończy się wraz z okrzepnięciem systemu organizacji danej grupy.