Ilustracja interaktywna przedstawia duży regał wypełniony książkami. Opis punktów znajdujących się na ilustracji: 1. Czyn. Czynem jest świadome i celowe zachowanie się człowieka, przybierające postać działania lub zaniechania, mające określoną wartość społeczną. Tak ujmowany czyn rozpatrywany jest jeszcze bez konotacji zgodności bądź niezgodności z prawem. Czyn jest zachowaniem świadomym, czyli podlegającym kontrolnej funkcji mózgu. Jest też zachowaniem celowym, to znaczy ukierunkowanym na uzyskanie określonego skutku w rzeczywistości bądź też na uniknięcie takiego skutku. Zachowanie wyrażać się ma w działaniu bądź zaniechaniu. 2. Działanie jest stosunkowo łatwe do zdefiniowania, oznacza bowiem aktywność rozumianą jako kompleks ruchów możliwy do zaobserwowania przez obiektywny podmiot. 3. Zaniechanie jest kategorią prawną, a jego prawne rozumienie różni się od potocznego. Za zaniechanie w prawie uważa się brak aktywności, do której podmiot był zobowiązany. Innymi słowy – zaniechanie jest konsekwencją braku wymaganego działania. 4. Bezprawność w sensie ogólnym oznacza sprzeczność z normą prawa. W ujęciu art. 1 Kodeksu karnego oraz art. 1 Kodeksu wykroczeń została ona wyrażona jako "czyn zabroniony pod groźbą kary przez ustawę". 5. Zawinienie (wina) to stawiany konkretnemu sprawcy personalny zarzut, którego treść stanowi zachowanie niezgodne z prawem w sytuacji, gdy od sprawcy w danym kontekście sytuacyjnym można było wymagać zachowania zgodnego z prawem. 6. Społeczna szkodliwość czynu Społeczna szkodliwość czynu to swoisty składnik materialny definicji przestępstwa i wykroczenia. Może być oceniana na podstawie dwóch kryteriów: abstrakcyjnego – w ujęciu abstrakcyjnym ocena społecznej szkodliwości czynu dokonywana jest przez legislatora na etapie tworzenia poszczególnych typów rodzajowych przestępstw oraz wykroczeń. Oznacza to, że w momencie opisywania czynu za pomocą znamion ustawodawca decyduje o jego zagrożeniu karnym – wyższym lub niższym, co wskazuje na stopień społecznej szkodliwości w ogólności (in genere); konkretnego – w ujęciu konkretnym społeczna szkodliwość czynu dotyczy jednostkowego czynu, ocenianego przez organ stosujący prawo. Wskazania do oceny tego rodzaju stopnia społecznej szkodliwości czynu zawiera art. 115 paragraf 2 Kodeksu karnego i – analogicznie – art. 47 paragraf 6 Kodeksu wykroczeń i zgodnie z tymi przepisami przy ocenie stopnia społecznej szkodliwości bierze się pod uwagę: rodzaj i charakter naruszonego dobra; rozmiary wyrządzonej lub grożącej szkody; sposób i okoliczności popełnienia czynu; wagę naruszonych przez sprawcę obowiązków; postać zamiaru, motywację sprawcy, rodzaj naruszonych reguł ostrożności i stopień ich naruszenia.