Grafika przedstawia drzewo genealogiczne dynastii julijsko-klaudyjskiej. Opis: 1. Oktawian August (27 r. p.n.e. – 14 r. n.e.). Zdjęcie przedstawia marmurowe popiersie młodego mężczyzny. Mężczyzna ma smukłą twarz. W podbródku wyraźnie zaznaczony dołek. Ma opadające na czoło, kręcone włosy. Na głowie ma wieniec laurowy. To Oktawian August. Opis: Kwestia sukcesji po Auguście wypłynęła po raz pierwszy w 23 r. p.n.e., kiedy to princeps mocno zachorował. Mimo że żadne oficjalne kroki nie zostały podjęte, przyjmuje się, że największe szanse na odziedziczenie tronu miał Marek Wipsaniusz Agrypa, najbliższy współpracownik Augusta i architekt zwycięstwa w bitwie pod Akcjum. Ten sam Marek Agrypa został wreszcie ożeniony z jedyną córką Oktawiana, Julią. Najstarsi synowie z tego małżeństwa, Gajusz i Lucjusz, mogli mieć największe nadzieje na przejęcie władzy w cesarstwie. August adoptował ich obu i jednoznacznie faworyzował jako swoich następców. Po ich nieszczęśliwej śmierci princeps ostatecznie adoptował Tyberiusza, syna swojej żony Liwii z pierwszego małżeństwa. Zrobił to, mimo że żył jeszcze trzeci syn Julii i Marka Agrypy, Postumus Agrypa. Oktawian jednak za nim nie przepadał, uważał go za nieokrzesanego młodzieńca o złym charakterze., 2. Tyberiusz (14–37 r.). Zdjęcie przedstawia popiersie mężczyzny. Jest ono wykonane z białego marmuru. Mężczyzna jest dojrzały. Twarz mężczyzny jest pociągła. Mężczyzna ma wydatny, prosty nos. Włosy mężczyzny są krótkie, przylegają do głowy, są lekko falujące. To Tyberiusz. Opis: Jedyny syn Tyberiusza, Druzus Młodszy, zmarł w 23 r. n.e. Cztery lata wcześniej zmarł również adoptowany syn Tyberiusza, Germanik. W chwili śmierci Tyberiusz miał dwóch wnuków, którym przekazał władzę: Gajusza Juliusza (przyszłego Kaligulę), syna Germanika, oraz Tyberiusza Gemellusa, syna Druzusa Młodszego. Przy wyznaczaniu następców cesarz nie robił różnicy między jednym i drugim – obaj mieli rządzić po jego zgonie. Do dwuwładzy jednak nie doszło, tron przejął Kaligula, który zlecił zamordowanie Tyberiusza Gemellusa., 3. Kaligula (37–41 r.). Zdjęcie przedstawia popiersie mężczyzny. Jest ono wykonane z białego marmuru. Mężczyzna ma szczupłą twarz i lekko zadarty nos. Ubrany jest w zbroję. Jego głowę ozdabia wstążka spadająca na ramiona. To Kaligula. Opis: W wypadku Kaliguli trudno mówić o przekazywaniu przez niego władzy: został zamordowany, a tron, w zasadzie przypadkiem, przejął jego stryj Klaudiusz., 4. Klaudiusz (41–54 r.). Zdjęcie przedstawia popiersie mężczyzny. Jest ono wykonane z białego marmuru. Mężczyzna jest dojrzały. Twarz mężczyzny jest pociągła. Mężczyzna ma prosty nos i lekko odstające uszy. Włosy mężczyzny są krótkie, przylegają do głowy, są lekko falujące. Na głowie mężczyzna ma założony wieniec laurowy. To Klaudiusz. Opis: Miał tylko jednego rodzonego syna – Brytanika (nazwanego tak dla uczczenia podboju wyspy Brytanii). Po śmierci jego matki, Messaliny, princeps ożenił się z Agrypiną Młodszą, która sama posiadała dorosłego już syna – Nerona. Neron bardzo szybko prześcignął Brytanika jako kandydat do objęcia tronu po śmierci Klaudiusza. W 50 r. został przez cesarza adoptowany, a w 54 r. ożenił się z jego córką, a swoją przyrodnią siostrą, Oktawią. Po śmierci Klaudiusza Neron kazał zamordować Brytanika., 5. Neron (54–68 r.). Zdjęcie przedstawia głowę mężczyzny. Jest ona wykonana z białego marmuru. Mężczyzna jest dojrzały. Twarz mężczyzny jest okrągła. Mężczyzna ma drugi podbródek. Jego nos jest prosty. Włosy mężczyzny są krótkie, przylegają do głowy, są lekko falujące. Na głowie mężczyzna ma założony wieniec laurowy. Opis: Neron nie pozostawił po sobie następców. Na nim kończy się dynastia julijsko-klaudyjska.