Ilustracja interaktywna przedstawia tabelę zatytułowaną AKT I Scena 1. Podzielona jest na trzy kolumny. Środkowa zawiera tekst: Pani Pernelle, Elmira, Marianna, Kleant, Damis, Doryna, Flipota; PANI PERNELLE (biegnie przez scenę ku drzwiom, wszyscy dążą za nią): Chodź Flipoto, nie myślę tego dłużej znosić!; ELMIRA: Ależ kochana matko, dajże się uprosić!…; (…); PANI PERNELLE: Wyznaję więc, że wcale mi się nie podoba, Dom, w którym za nic liczy się moja osoba; (…) Ty też synowo, bez wszelkiej obrazy Przyjm mojej co najżywszej nagany wyrazy: Przykładem dobrym świecić tyś im wszak powinna I matka ich nieboszczka zgoła była inna. Jesteś płocha, rozrzutna – to wprost w oczy rani Patrzeć, jak wciąż się stroisz niby wielka pani Jeśli dla męża tylko chce być piękna żona Nie potrzebuje chodzić cała wyfioczona; (…). Warstwa formalna. Fragment tekstu: Pani Pernelle, Elmira, Marianna, Kleant, Damis, Doryna, Flipota. Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 1. Scena pełni funkcję ekspozycji., Warstwa treściowa. Fragment tekstu: Pani Pernelle, Elmira, Marianna, Kleant, Damis, Doryna, Flipota. Opis punktu znajdującego się na ilustracji:2. W scenie tej biorą udział wszyscy domownicy z wyjątkiem pary głównych bohaterów: Tartuffe’a i Orgona, którzy są tematem rozmowy pozostałych osób., Warstwa formalna. Fragment tekstu: biegnie przez scenę ku drzwiom, wszyscy dążą za nią. Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 3. Didaskalia zawierają informacje na temat ruchu scenicznego., Warstwa formalna. Fragment tekstu: Chodź Flipoto, nie myślę tego dłużej znosić! – Ależ kochana matko, dajże się uprosić!… Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 4. Sposób wypowiadania tekstu wyznacza metrum wiersza; charakterystyka bohaterów, Warstwa treściowa. Fragment tekstu: Ależ kochana matko, dajże się uprosić!… Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 5. Elmira ukrywa swą niechęć do teściowej za grzecznościowymi formułami., Warstwa formalna. Fragment tekstu: Jesteś płocha. Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 6. Charakterystyka Elmiry., Warstwa treściowa. Fragment tekstu: stroisz niby wielka pani Jeśli dla męża tylko chce być piękna żona Nie potrzebuje chodzić cała wyfioczona. Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 7. Wypowiedź Pani Pernelle sugeruje niemoralne prowadzenie się Elmiry.

Ilustracja interaktywna przedstawia niezatytułowaną tabelę. Podzielona jest na trzy kolumny. Środkowa zawiera tekst: DORYNA: Przed panią on świętego udaje niby to, A jest, mogłabym przysiąc, czystym hipokrytą.; PANI PERNELLE: To język!; DORYNA: Ja bym go tam, wraz z jego Wawrzyńcem Obdarzyła na drogę nie lada gościńcem!; PANI PERNELLE: Osoba jego sługi zbyt mało mi znana. Lecz w zamian mogę śmiało zaręczyć za pana. Wy macie doń urazę i każde się boczy, Że wam bez żadnych względów prawdę rąbie w oczy. Grzech budzi w jego sercu nienawiść zawziętą, A celem jego kroczyć niebios drogą świętą.; DORYNA: Dobrze, lecz czemu od jakiegoś czasu, Każdy gość jest przyczyną takiego hałasu? Gdzie w tym obrazę niebios ktokolwiek wyczyta, Że jakiś godny człowiek czasem w dom zawita? Co do mnie, nie dam głowy, mówiąc między nami. (wskazuje Elmirę) Czy on o panią nie jest zazdrosny czasami. Warstwa formalna. Fragment tekstu: Przed panią on świętego udaje niby to, A jest, mogłabym przysiąc, czystym hipokrytą. Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 1. Zachowanie Doryny wykracza poza prawdopodobieństwo społeczno-obyczajowe – Doryna jest postacią umowną., Warstwa treściowa. Fragment tekstu: Przed panią on świętego udaje niby to, A jest, mogłabym przysiąc, czystym hipokrytą. Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 2. Doryna nazywa Tartuffe’a hipokrytą i otwarcie wyraża życzenie całej rodziny – chęć pozbycia się Tartuffe’a. Zachowuje się w ten sposób niezgodnie z ówczesnymi konwencjami obyczajowymi., Warstwa formalna. Fragment tekstu: Wy macie doń urazę i każde się boczy, Że wam bez żadnych względów prawdę rąbie w oczy. Grzech budzi w jego sercu nienawiść zawziętą, A celem jego kroczyć niebios drogą świętą. Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 3. Charakterystyka Tartuffe’a., Warstwa treściowa. Fragment tekstu: Wy macie doń urazę i każde się boczy, Że wam bez żadnych względów prawdę rąbie w oczy. Grzech budzi w jego sercu nienawiść zawziętą, A celem jego kroczyć niebios drogą świętą. Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 4. Pani Pernelle uważa Tartuffe’a za człowieka szczerego i otwartego, co, jej zdaniem, jest przyczyną niechęci wszystkich domowników do niego., Warstwa treściowa. Fragment tekstu: Dobrze, lecz czemu od jakiegoś czasu, Każdy gość jest przyczyną takiego hałasu? Gdzie w tym obrazę niebios ktokolwiek wyczyta, Że jakiś godny człowiek czasem w dom zawita? Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 5. Tartuffe niechętnie patrzy na gości odwiedzających dom Orgona., Warstwa treściowa. Fragment tekstu: Co do mnie, nie dam głowy, mówiąc między nami. (wskazuje Elmirę) Czy on o panią nie jest zazdrosny czasami. Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 6. Świętoszek nie jest wolny od zmysłowych pokus i najprawdopodobniej Elmira nie jest mu obojętna.

Ilustracja interaktywna przedstawia niezatytułowaną tabelę. Podzielona jest na trzy kolumny. Środkowa zawiera tekst: PANI PERNELLE (…) (do Elmiry): Żegnam cię, synowo, nie rób słodkiej minki!, (…), (Dając policzek Flipocie): Hej, ty Czego tak sterczysz z tą gęba niemądrą Jakbyś wronę połknęła? No ruszże się, flądro! Dalej, chodźmy. Warstwa formalna. Fragment tekstu: Żegnam cię, synowo, nie rób słodkiej minki! Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 1. Dialog sytuacyjny – tekst główny zawiera informacje na temat mimiki., Warstwa treściowa. Fragment tekstu: Żegnam cię, synowo, nie rób słodkiej minki! Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 2. Pani Pernelle doskonale zdaje sobie sprawę, że grzeczność synowej w stosunku do niej nie jest prawdziwa., Warstwa formalna. Fragment tekstu: Hej, ty Czego tak sterczysz z tą gęba niemądrą Jakbyś wronę połknęła? No ruszże się, flądro! Dalej, chodźmy. Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 3. Farsowy komizm sytuacyjny – gest charakteryzuje bohaterkę., Warstwa treściowa. Fragment tekstu: Hej, ty Czego tak sterczysz z tą gęba niemądrą Jakbyś wronę połknęła? No ruszże się, flądro! Dalej, chodźmy. Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 4. Pani Pernelle jest porywcza i despotyczna.

Ilustracja interaktywna przedstawia tabelę zatytułowaną AKT I Scena 2. Podzielona jest na trzy kolumny. Środkowa zawiera tekst: (…) KLEANT: Najlepiej świadczy owa humoru odmiana, Jak ona przez Tartuffe’a swego osiodłana!; DORYNA: Z tego niechaj pojęcie sobie pan wytworzy O synu: ale tutaj, to już trochę gorzej! Był to wprzód człowiek z duszą roztropną i godną, W służbach króla okazał tęgość niezawodną – Teraz, odkąd Tartuffe’em swym przejął się cały, Od tego czasu chodzi niby ogłupiały: Nazywa go swym bratem, miłuje go bardziej niż własną matkę, przy nim żoną, dziećmi gardzi; To dziś jego tajemnic powiernik jedyny, Jego zdaniem kieruje się każdej godziny Jego wciąż ściska, pieści; dla kochanki młodej Tkliwość iść by nie mogła z tym czuciem w zawody ; Przy stole pierwsze miejsce daje mu, jak księciu, Patrzy z lubością, gdy ten zjada za dziesięciu, Dobrego kąska przed nim nikt tu wziąć nie może, A gdy mu się odbija, pan woła „Szczęść Boże!” Słowem szaleje za nim, świat w nim widzi cały, Przytacza jego słowa, obnosi pochwały, Każdy postępek zachwyt w nim budzi niezwłocznie, A słówko, by najmniejsze, ma wprost za wyrocznię. Warstwa treściowa. Fragment tekstu: Najlepiej świadczy owa humoru odmiana, Jak ona przez Tartuffe’a swego osiodłana! Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 1. Przyczyną kłótni Pani Pernelle z domownikami była zapewne jakaś krytyczna uwaga na temat Tartuffe’a., Warstwa formalna. Fragment tekstu: Z tego niechaj pojęcie sobie pan wytworzy O synu: ale tutaj, to już trochę gorzej! Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 2. Wypowiedź Doryny przedstawia sytuację panującą w domu Orgona od momentu pojawienia się tam Tartuffe’a. Molier daje w ten sposób charakterystykę obydwu bohaterów oraz ich wzajemnych relacji., Warstwa formalna. Fragment tekstu: Był to wprzód człowiek z duszą roztropną i godną, W służbach króla okazał tęgość niezawodną – Teraz, odkąd Tartuffe’em swym przejął się cały, Od tego czasu chodzi niby ogłupiały: Nazywa go swym bratem, miłuje go bardziej niż własną matkę, przy nim żoną, dziećmi gardzi; To dziś jego tajemnic powiernik jedyny, Jego zdaniem kieruje się każdej godziny Jego wciąż ściska, pieści; dla kochanki młodej Tkliwość iść by nie mogła z tym czuciem w zawody ; Przy stole pierwsze miejsce daje mu, jak księciu, Patrzy z lubością, gdy ten zjada za dziesięciu, Dobrego kąska przed nim nikt tu wziąć nie może, A gdy mu się odbija, pan woła „Szczęść Boże!” Słowem szaleje za nim, świat w nim widzi cały, Przytacza jego słowa, obnosi pochwały, Każdy postępek zachwyt w nim budzi niezwłocznie, A słówko, by najmniejsze, ma wprost za wyrocznię. Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 3. Charakterystyka Orgona., Warstwa treściowa. Fragment tekstu: Był to wprzód człowiek z duszą roztropną i godną, W służbach króla okazał tęgość niezawodną – Teraz, odkąd Tartuffe’em swym przejął się cały, Od tego czasu chodzi niby ogłupiały: Nazywa go swym bratem, miłuje go bardziej niż własną matkę, przy nim żoną, dziećmi gardzi; To dziś jego tajemnic powiernik jedyny, Jego zdaniem kieruje się każdej godziny Jego wciąż ściska, pieści; dla kochanki młodej Tkliwość iść by nie mogła z tym czuciem w zawody ; Przy stole pierwsze miejsce daje mu, jak księciu, Patrzy z lubością, gdy ten zjada za dziesięciu, Dobrego kąska przed nim nikt tu wziąć nie może, A gdy mu się odbija, pan woła „Szczęść Boże!” Słowem szaleje za nim, świat w nim widzi cały, Przytacza jego słowa, obnosi pochwały, Każdy postępek zachwyt w nim budzi niezwłocznie, A słówko, by najmniejsze, ma wprost za wyrocznię. Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 4. Orgon był człowiekiem rozsądnym do momentu spotkania Tartuffe’a. Dał się opętać oszustowi, którego ceni bardziej niż własną rodzinę.

Ilustracja interaktywna przedstawia niezatytułowaną tabelę. Podzielona jest na trzy kolumny. Środkowa zawiera tekst: (…) Tamten to szczwana sztuka, więc mu nie jest trudno Sidłać swoją ofiarę świętością obłudną I raz w tak niezawodną trafiwszy słabiznę Za swe szczytne maksymy ciągnąć gotowiznę (…). Warstwa formalna. Fragment tekstu: Tamten to szczwana sztuka, więc mu nie jest trudno Sidłać swoją ofiarę świętością obłudną I raz w tak niezawodną trafiwszy słabiznę Za swe szczytne maksymy ciągnąć gotowiznę. Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 1. Charakterystyka Tartuffe’a., Warstwa treściowa. Fragment tekstu: Tamten to szczwana sztuka, więc mu nie jest trudno Sidłać swoją ofiarę świętością obłudną I raz w tak niezawodną trafiwszy słabiznę Za swe szczytne maksymy ciągnąć gotowiznę. Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 2. Tartuffe, zdaniem Doryny, to sprytny oszust i cwaniak wykorzystujący naiwność Orgona.

Ilustracja interaktywna przedstawia tabelę zatytułowaną AKT I Scena 4. Podzielona jest na trzy kolumny. Środkowa zawiera tekst: Orgon, Kleant, Doryna; ORGON: Doryno… Mój szwagierku, wstrzymaj się na chwilę! Czy pozwolisz, bym przedtem przez minutkę małą Wypytał tej dziewczyny, co się w domu działo?, (do Doryny) No niechajże mi panna nowiny opowie: Przez te dwa dni co słychać, czy wszyscy tu zdrowi?; DORYNA: Przedwczoraj pani nasza była bardzo chora: Gorączka ją dręczyła silna do wieczora.; ORGON: A Tartuffe?; DORYNA: Tartuffe? O, ten bez żadnej odmiany! Zawsze z pulchniutką buzią, czerstwy i rumiany.; ORGON: Biedaczek! (…). Warstwa formalna. Fragment tekstu: Doryno… Mój szwagierku, wstrzymaj się na chwilę! Czy pozwolisz, bym przedtem przez minutkę małą Wypytał tej dziewczyny, co się w domu działo? Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 1. Dialog sytuacyjny., Warstwa treściowa. Fragment tekstu: Doryno… Mój szwagierku, wstrzymaj się na chwilę! Czy pozwolisz, bym przedtem przez minutkę małą Wypytał tej dziewczyny, co się w domu działo? Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 2. Orgon nakazuje Kleantowi czekać, ponieważ najpierw musi zasięgnąć informacji o samopoczuciu Tartuffe’a., Warstwa formalna. Fragment tekstu: Przez te dwa dni co słychać, – Przedwczoraj pani nasza była bardzo chora: Gorączka ją dręczyła silna do wieczora. Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 3. Czas akcji., Warstwa treściowa. Fragment tekstu: Przez te dwa dni co słychać,. Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 4. Orgon wraca do domu po dwudniowej nieobecności., Warstwa treściowa. Fragment tekstu: A Tartuffe? Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 5. Orgon jest pochłonięty troską o Tartuffe’a do tego stopnia, że zupełnie nie obchodzi go choroba żony., Warstwa formalna. Fragment tekstu: Tartuffe? O, ten bez żadnej odmiany! Zawsze z pulchniutką buzią, czerstwy i rumiany. Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 6. Charakterystyka Tratuffe’a., Warstwa treściowa. Fragment tekstu: Tartuffe? O, ten bez żadnej odmiany! Zawsze z pulchniutką buzią, czerstwy i rumiany. Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 7. Wygląd zewnętrzny Tartuffe’a jest daleki od wyglądu ascety – fakt, że Orgon tego nie dostrzega, jeszcze dobitniej świadczy o jego irracjonalnym stosunku do świętoszka., Warstwa treściowa. Fragment tekstu: A Tartuffe? – Tartuffe? O, ten bez żadnej odmiany! Zawsze z pulchniutką buzią, czerstwy i rumiany. – Biedaczek!. Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 8. Powtarzane przez Orgona pytanie i komentarz do odpowiedzi Doryny podkreślają i ośmieszają chorobliwy stosunek pana domu do Tartuffe’a.

Ilustracja interaktywna przedstawia niezatytułowaną tabelę. Podzielona jest na trzy kolumny. Środkowa zawiera tekst: DORYNA: Wreszcie po tej nocy niespokojnej Nakłoniliśmy panią na krwi upust hojny, I wkrótce potem ulgę poczuła zupełną.; ORGON: A Tartuffe?; DORYNA: Tartuffe? Ha, cóż? Z duszą hartu pełną, Okazując co może pobożności siła, Chcąc odzyskać krew, co ją pani utraciła, Cztery lampeczki wina wypił na śniadanie.; ORGON: Biedaczek!; (…); ORGON: (…), Każdego dnia biedaczek ten o słodkiej twarzy Opodal mnie pokornie klęczał u ołtarzy, A zapał, z jakim wznosił od nieba swe modły, Oczy wszystkich obecnych wciąż ku niemu wiodły To wzdychał, to się krzyżem rozkładał na ziemi, Aby dotknąć posadzki usty pokornemi (…). Warstwa formalna. Fragment tekstu: Tartuffe? Ha, cóż? Z duszą hartu pełną, Okazując co może pobożności siła, Chcąc odzyskać krew, co ją pani utraciła, Cztery lampeczki wina wypił na śniadanie. Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 1. Ironia., Warstwa treściowa. Fragment tekstu: Tartuffe? Ha, cóż? Z duszą hartu pełną, Okazując co może pobożności siła, Chcąc odzyskać krew, co ją pani utraciła, Cztery lampeczki wina wypił na śniadanie. Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 2. Tartuffe’a znajduje upodobanie w rozkoszach stołu i nie stroni od alkoholu, co stoi w sprzeczności z wizerunkiem pobożnego ascety., Warstwa formalna. Fragment tekstu: Biedaczek! Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 3. Komizm., Warstwa treściowa. Fragment tekstu: Biedaczek! Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 4. Orgon nie wyczuwa ironii w słowach Doryny., Warstwa formalna. Fragment tekstu: Każdego dnia biedaczek ten o słodkiej twarzy Opodal mnie pokornie klęczał u ołtarzy, A zapał, z jakim wznosił od nieba swe modły, Oczy wszystkich obecnych wciąż ku niemu wiodły. Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 5. Charakterystyka Orgona., Warstwa treściowa. Fragment tekstu: Każdego dnia biedaczek ten o słodkiej twarzy Opodal mnie pokornie klęczał u ołtarzy, A zapał, z jakim wznosił od nieba swe modły, Oczy wszystkich obecnych wciąż ku niemu wiodły. Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 6. Orgon jest człowiekiem religijnym, łatwo dającym wiarę powierzchownym manifestacjom pobożności., Warstwa formalna. Fragment tekstu: To wzdychał, to się krzyżem rozkładał na ziemi, Aby dotknąć posadzki usty pokornemi (…). Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 7. Charakterystyka Tartuffe’a.

Ilustracja interaktywna przedstawia niezatytułowaną tabelę. Podzielona jest na trzy kolumny. Środkowa zawiera tekst: KLEANT: Czyś ty oszalał bracie, czy też od godziny Bajaniem takim stroisz sobie ze mnie drwiny? Co ty chcesz wmówić we mnie? Czy myślisz, że można…; ORGON: Mój bracie mowa twoja jest wielce bezbożna. Wiem, że brat ku tym błędom chętnie ucha skłania, I nigdy nie taiłem o tym mego zdania, Że ci to niedowiarstwo nie wyjdzie na zdrowie; KLEANT: Oto, jakiego ćwieka każdy z was ma w głowie Żądacie, aby wszyscy ludzie byli ślepi, I bezbożnikiem jest, kto widzi lepiej Mów, co chcesz, ja przy swoim sadzie pozostanę: Są udane świętoszki, jak zuchy udane: Tak jak na polu walki nie tego człowieka, Mam za najdzielniejszego, co najgłośniej szczeka, Tak samo i pobożność szczerą w sercu kryje Nie ten, co leżąc krzyżem, skręca sobie szyję. Cóż u licha! Rozróżnić czyliż to tak trudno Między świątobliwością szczerą a obłudną!. Warstwa formalna. Fragment tekstu: Czyś ty oszalał bracie, czy też od godziny Bajaniem takim stroisz sobie ze mnie drwiny? Co ty chcesz wmówić we mnie? Czy myślisz, że można… – Mój bracie mowa twoja jest wielce bezbożna. Wiem, że brat ku tym błędom chętnie ucha skłania, I nigdy nie taiłem o tym mego zdania, Że ci to niedowiarstwo nie wyjdzie na zdrowie. Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 1. Dialog dyskusyjny., Warstwa treściowa. Fragment tekstu: Czyś ty oszalał bracie, czy też od godziny Bajaniem takim stroisz sobie ze mnie drwiny? Co ty chcesz wmówić we mnie? Czy myślisz, że można… Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 2. Kleant nie daje się przekonać słowom Orgona, uznając Tartuffe’a za zwykłego oszusta., Warstwa treściowa. Fragment tekstu: Mój bracie mowa twoja jest wielce bezbożna. Wiem, że brat ku tym błędom chętnie ucha skłania, I nigdy nie taiłem o tym mego zdania, Że ci to niedowiarstwo nie wyjdzie na zdrowie. Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 3. Orgon uznaje Kleanta za libertyna (czyli ateistę), uważa, że negowanie szczerości postawy Tartuffe’a jest równoznaczne z kwestionowaniem religii., Warstwa formalna. Fragment tekstu: Oto, jakiego ćwieka każdy z was ma w głowie Żądacie, aby wszyscy ludzie byli ślepi, I bezbożnikiem jest, kto widzi lepiej. Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 4. Tyrada Kleanta., Warstwa treściowa. Fragment tekstu: Oto, jakiego ćwieka każdy z was ma w głowie Żądacie, aby wszyscy ludzie byli ślepi, I bezbożnikiem jest, kto widzi lepiej. Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 5. Kleant zalicza Orgona do szerszej grupy świętoszków (aluzja do sytuacji współczesnej Molierowi)., Warstwa formalna. Fragment tekstu: Mów, co chcesz, ja przy swoim sadzie pozostanę: Są udane świętoszki, jak zuchy udane: Tak jak na polu walki nie tego człowieka, Mam za najdzielniejszego, co najgłośniej szczeka, Tak samo i pobożność szczerą w sercu kryje Nie ten, co leżąc krzyżem, skręca sobie szyję. Cóż u licha! Rozróżnić czyliż to tak trudno Między świątobliwością szczerą a obłudną!. Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 6. Kleant jest rezonerem, czyli postacią, która wypowiada poglądy autora; nie odgrywa zbyt aktywnej roli w rozwoju wydarzeń., Warstwa treściowa. Fragment tekstu: Mów, co chcesz, ja przy swoim sadzie pozostanę: Są udane świętoszki, jak zuchy udane: Tak jak na polu walki nie tego człowieka, Mam za najdzielniejszego, co najgłośniej szczeka, Tak samo i pobożność szczerą w sercu kryje Nie ten, co leżąc krzyżem, skręca sobie szyję. Cóż u licha! Rozróżnić czyliż to tak trudno Między świątobliwością szczerą a obłudną!. Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 7. Kleant w przeciwieństwie do Orgona uosabia umiarkowanie i rozsądek, dlatego też jest krytycznie nastawiony do Tartuffe’a. Krytykuje religijną obłudę, równocześnie chwaląc prawdziwą pobożność., Warstwa formalna. Fragment tekstu: Mów, co chcesz, ja przy swoim sadzie pozostanę: Są udane świętoszki, jak zuchy udane: Tak jak na polu walki nie tego człowieka, Mam za najdzielniejszego, co najgłośniej szczeka, Tak samo i pobożność szczerą w sercu kryje Nie ten, co leżąc krzyżem, skręca sobie szyję. Cóż u licha! Rozróżnić czyliż to tak trudno Między świątobliwością szczerą a obłudną!. Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 8. Motyw rozróżniania prawdy od pozorów., Warstwa treściowa. Fragment tekstu: Mów, co chcesz, ja przy swoim sadzie pozostanę: Są udane świętoszki, jak zuchy udane: Tak jak na polu walki nie tego człowieka, Mam za najdzielniejszego, co najgłośniej szczeka, Tak samo i pobożność szczerą w sercu kryje Nie ten, co leżąc krzyżem, skręca sobie szyję. Cóż u licha! Rozróżnić czyliż to tak trudno Między świątobliwością szczerą a obłudną!. Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 9. Przeciwstawienie prawdziwej pobożności obłudzie, której uosobieniem jest Tartuffe.

Ilustracja interaktywna przedstawia niezatytułowaną tabelę. Podzielona jest na trzy kolumny. Środkowa zawiera tekst: ORGON: Tak, tyś jest najmądrzejszym z doktorów, a jakże; w tobie jest cały rozum świata zgromadzony, sam jeden jesteś światły, sam jeden uczony, Tyś jest Kato, wyrocznia, ty sam myślisz górnie A wszyscy inni ludzie to przy tobie durnie.; (…).Warstwa formalna. Fragment tekstu: Tak, tyś jest najmądrzejszym z doktorów, a jakże; w tobie jest cały rozum świata zgromadzony, sam jeden jesteś światły, sam jeden uczony, Tyś jest Kato, wyrocznia, ty sam myślisz górnie A wszyscy inni ludzie to przy tobie durnie. Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 1. Ironia; charakterystyka Orgona., Warstwa treściowa. Fragment tekstu: Tak, tyś jest najmądrzejszym z doktorów, a jakże; w tobie jest cały rozum świata zgromadzony, sam jeden jesteś światły, sam jeden uczony, Tyś jest Kato, wyrocznia, ty sam myślisz górnie A wszyscy inni ludzie to przy tobie durnie. Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 2. Orgon potrafi być ironiczny i złośliwy.

Ilustracja interaktywna przedstawia tabelę zatytułowaną AKT III Scena 2. Podzielona jest na trzy kolumny. Środkowa zawiera tekst: Tartuffe, Wawrzyniec, Doryna; TARTUFFE (spostrzegłszy Dorynę mówi głośno do służącego za sceną): Wawrzyńcze skończ pacierze, potem pod obrazem Złóż moją dyscyplinę z włosienicą razem! Odwiedzającym powiedz, że chęci ich próżne, Bo idę między więźniów rozdzielać jałmużnę.; DORYNA (na stronie): Ileż w tym komedianctwa i szpetnej obłudy!; TARTUFFE: Czego chcesz?; DORYNA: Chciałam panu…; TARTUFFE (wyjmując chusteczkę z kieszeni): Proszę panny wprzódy, By wzięła tę chusteczkę, nim zwróci się do mnie.; DORYNA: A na co?. Warstwa formalna. Fragment tekstu: AKT III Scena 2. Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 1. Retardacja – Tartuffe po raz pierwszy pojawia się na scenie dopiero w akcie III., Warstwa formalna. Fragment tekstu: Wawrzyńcze skończ pacierze, potem pod obrazem Złóż moją dyscyplinę z włosienicą razem! Odwiedzającym powiedz, że chęci ich próżne, Bo idę między więźniów rozdzielać jałmużnę. Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 2. Charakterystyka bohatera., Warstwa treściowa. Fragment tekstu: Wawrzyńcze skończ pacierze, potem pod obrazem Złóż moją dyscyplinę z włosienicą razem! Odwiedzającym powiedz, że chęci ich próżne, Bo idę między więźniów rozdzielać jałmużnę. Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 3. Ostentacyjne zachowanie Tartuffe’a, który stara się grać wobec Doryny pobożnego ascetę, w pełni ukazuje jego obłudę., Warstwa formalna. Fragment tekstu: (na stronie) Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 4. Apart., Warstwa treściowa. Fragment tekstu: Ileż w tym komedianctwa i szpetnej obłudy!. Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 5. Komentarz Doryny obnaża fałsz słów i zachowania Tartuffe’a., Warstwa formalna. Fragment tekstu: (wyjmując chusteczkę z kieszeni): Proszę panny wprzódy, By wzięła tę chusteczkę, nim zwróci się do mnie. Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 6. Bohater został scharakteryzowany poprzez sposób wypowiadania się, gest i rekwizyt., Warstwa treściowa. Fragment tekstu: (wyjmując chusteczkę z kieszeni): Proszę panny wprzódy, By wzięła tę chusteczkę, nim zwróci się do mnie. Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 7. Tartuffe zachowuje się „teatralnie” – gra, starając się stwarzać pozory. Jednak Doryna nie daje się zwieść i oszukać.

Ilustracja interaktywna przedstawia niezatytułowaną tabelę. Podzielona jest na trzy kolumny. Środkowa zawiera tekst: TARTUFFE: Pierś przysłonić, co sterczy nieskromnie; Duszy spokój widokiem takim zmącić można I w ten sposób najłacniej myśl przychodzi zdrożna.; DORYNA: Ho, ho, coś na zgorszenie pan wrażliwy bardzo, I zmysły pańskie widać pokusą nie gardzą! Nie wiem, na co tam panu zaraz idzie chętka, Lecz ja znów do pożądań nie jestem tak prędka I choćbyś stał tu nagi od dołu do góry, Nie skusiłby mnie widok całej pańskiej skóry.; TARTUFFE: Proszę panny hamować języka swawolę Lub jeśli nie przestaniesz, ja stąd odejść wolę.; DORYNA: Nie, nie, to ja usunę się z oczu waćpana, Powiem tylko w dwóch słowach, z czym jestem przysłana: Za chwilę tu do sali zejdzie pani nasza I o rozmowę pana króciuchną uprasza.; TARTUFFE: Och, najchętniej!. Warstwa formalna. Fragment tekstu: Pierś przysłonić, co sterczy nieskromnie; Duszy spokój widokiem takim zmącić można I w ten sposób najłacniej myśl przychodzi zdrożna. – Ho, ho, coś na zgorszenie pan wrażliwy bardzo, I zmysły pańskie widać pokusą nie gardzą! Nie wiem, na co tam panu zaraz idzie chętka, Lecz ja znów do pożądań nie jestem tak prędka I choćbyś stał tu nagi od dołu do góry, Nie skusiłby mnie widok całej pańskiej skóry. Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 1. Dialog sytuacyjny., Warstwa treściowa. Fragment tekstu: Pierś przysłonić, co sterczy nieskromnie; Duszy spokój widokiem takim zmącić można I w ten sposób najłacniej myśl przychodzi zdrożna. Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 2. Tartuffe ostentacyjnie oburza się na rzekomo nieskromny strój Doryny., Warstwa formalna. Fragment tekstu: Ho, ho, coś na zgorszenie pan wrażliwy bardzo, I zmysły pańskie widać pokusą nie gardzą! Nie wiem, na co tam panu zaraz idzie chętka, Lecz ja znów do pożądań nie jestem tak prędka I choćbyś stał tu nagi od dołu do góry, Nie skusiłby mnie widok całej pańskiej skóry. Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 3. Ironia – komizm słowny., Warstwa treściowa. Fragment tekstu: Ho, ho, coś na zgorszenie pan wrażliwy bardzo, I zmysły pańskie widać pokusą nie gardzą! Nie wiem, na co tam panu zaraz idzie chętka, Lecz ja znów do pożądań nie jestem tak prędka I choćbyś stał tu nagi od dołu do góry, Nie skusiłby mnie widok całej pańskiej skóry. Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 4. Doryna demaskuje jego fałszywą pobożność – słowa Tartuffe’a świadczą o tym, że sprawy cielesne nie są mu obojętne., Warstwa treściowa. Fragment tekstu: Za chwilę tu do sali zejdzie pani nasza I o rozmowę pana króciuchną uprasza. Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 5. Elmira ma zamiar spotkać się ze świętoszkiem., Warstwa treściowa. Fragment tekstu: Och, najchętniej! Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 6. Entuzjastyczna reakcja Tratuffe’a świadczy o tym, że wiele obiecuje sobie po spotkaniu z Elmirą.

Ilustracja interaktywna przedstawia niezatytułowaną tabelę. Podzielona jest na trzy kolumny. Środkowa zawiera tekst: DORYNA (na stronie): Złagodniał dziwnie w jednej chwili, Pewnam jest, że mnie moje przeczucie nie myli.; TARTUFFE: Czy zejdzie tu niebawem?; DORYNA: Słyszę już z daleka Jej kroki. Do widzenia, niech pan tu zaczeka! (…); ELMIRA: Liczę, że w tej rozmowie szczerze, jak na dłoni, Całe swe serce pan mi z ufności odsłoni.; (Damis, nie pokazując się, uchyla drzwi do gabinetu, w którym się ukrył, aby usłyszeć rozmowę); TARTUFFE: Ja również w tym pragnienie kładę najgorętsze, By otworzyć przed panią duszy mojej wnętrze. (…) Warstwa formalna. Fragment tekstu: (na stronie): Złagodniał dziwnie w jednej chwili, Pewnam jest, że mnie moje przeczucie nie myli. Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 1. Apart., Warstwa treściowa. Fragment tekstu: (na stronie): Złagodniał dziwnie w jednej chwili, Pewnam jest, że mnie moje przeczucie nie myli. Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 2. Zachowanie świętoszka potwierdza przekonanie Doryny, że ma on słabość do Elmiry., Warstwa formalna. Fragment tekstu: Liczę, że w tej rozmowie szczerze, jak na dłoni, Całe swe serce pan mi z ufności odsłoni. Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 3. Subtelna ironia., Warstwa treściowa. Fragment tekstu: Liczę, że w tej rozmowie szczerze, jak na dłoni, Całe swe serce pan mi z ufności odsłoni. Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 4. Elmira umiejętnie podsyca zainteresowanie Tartuffe’a., Warstwa formalna. Fragment tekstu: Damis, nie pokazując się, uchyla drzwi do gabinetu, w którym się ukrył, aby usłyszeć rozmowę. Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 5. Motyw farsowy., Warstwa treściowa. Fragment tekstu: Damis, nie pokazując się, uchyla drzwi do gabinetu, w którym się ukrył, aby usłyszeć rozmowę. Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 6. Elmira zachowuje się dość swobodnie, ponieważ nie wie, że jest obserwowana., Warstwa treściowa. Fragment tekstu: Ja również w tym pragnienie kładę najgorętsze, By otworzyć przed panią duszy mojej wnętrze. Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 7. Tartuffe uznaje chęć spotkania się z nim za oznakę przychylności ze strony Elmiry, a jej dwuznaczne słowa jeszcze utwierdzają go w tym przekonaniu.

Ilustracja interaktywna przedstawia niezatytułowaną tabelę. Podzielona jest na trzy kolumny. Środkowa zawiera tekst: ELMIRA: I ja też zarówno Wierzę, iż me zbawienie troską pana główną.; TARTUFFE (biorąc Elmirę za rękę i ściskając jej palce): O, tak, pani, i gdyby mi wolno wyraźniej…; ELMIRA: Aj, zanadto pan ściska!; TARTUFFE To z szczerej przyjaźni. Czyż nie wiesz, twe cierpienie jest dla mnie męką I raczej bym już wolał… (kładzie rękę na kolanach Elmiry); ELMIRA: Co pan tu z tą ręką?…; TARTUFFE: Jak miękka materia tej sukni!; ELMIRA: O, proszę, Niechże mnie pan zostawi, łaskotek nie znoszę.; (Elmira cofa się z fotelem, Tartuffe przysuwa się). Warstwa formalna. Fragment tekstu: I ja też zarówno Wierzę, iż me zbawienie troską pana główną. Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 1. Subtelna ironia., Warstwa formalna. Fragment tekstu: (biorąc Elmirę za rękę i ściskając jej palce): O, tak, pani, i gdyby mi wolno wyraźniej… Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 2. Gest charakteryzujący Tartuffe’a., Warstwa treściowa. Fragment tekstu: (biorąc Elmirę za rękę i ściskając jej palce): O, tak, pani, i gdyby mi wolno wyraźniej… Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 3. Świętoszek nie wyczuwa ironii w słowach Elmiry, biorąc je za dobrą monetę., Warstwa formalna. Fragment tekstu: (biorąc Elmirę za rękę i ściskając jej palce): O, tak, pani, i gdyby mi wolno wyraźniej… – Aj, zanadto pan ściska! Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 4. Dialog sytuacyjny., Warstwa treściowa. Fragment tekstu: Aj, zanadto pan ściska! Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 5. Elmira próbuje nieco pohamować śmiałość Tartuffe’a., Warstwa formalna. Fragment tekstu: kładzie rękę na kolanach Elmiry. Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 6. Farsowy komizm sytuacyjny – charakterystyka Tarttuffe’a., Warstwa treściowa. Fragment tekstu: kładzie rękę na kolanach Elmiry. Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 7. Tartuffe nie kryje swych zamiarów wobec Elmiry – jego zachowanie kontrastuje z udawanym zgorszeniem z poprzedniej sceny., Warstwa formalna. Fragment tekstu: Elmira cofa się z fotelem, Tartuffe przysuwa się. Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 8. Komizm sytuacyjny.

Ilustracja interaktywna przedstawia niezatytułowaną tabelę. Podzielona jest na trzy kolumny. Środkowa zawiera tekst: TARTUFFE (bawiąc się jej chusteczką): Mój Boże, tych koronek jakiż to haft przedni!; ELMIRA: To prawda. Ale wróćmy do pańskiej osoby! Wszyscy mówią, że mąż mój dawne plany zrywa I panu chce dać córkę. Czy wieść to prawdziwa?; TARTUFFE: Tak wspomniał mi, że rad by widział to zamęście; Lecz, mówiąc szczerze, nie w nim kładę swoje szczęście I w innej zgoła stronie serce moje życzy Znaleźć schronienie pełne wszelakiej słodyczy.; ELMIRA: Doczesnej szczęśliwości nie ścigasz obrazu.; TARTUFFE: Jednaki w moich piersiach serce nie jest z głazu.; ELMIRA: Mniemam, iż chęci jego idą niebios drogą. Z której świata pokusy zwrócić cię nie mogą. Warstwa treściowa. Fragment tekstu: To prawda. Ale wróćmy do pańskiej osoby! Wszyscy mówią, że mąż mój dawne plany zrywa I panu chce dać córkę. Czy wieść to prawdziwa?. Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 1. Elmira, mimo że Tartuffe „posuwa się za daleko”, nie przerywa spotkania, pragnie bowiem zrealizować swój plan – zachowanie świętoszka może jej posłużyć jako argument w negocjacjach z nim, liczy na to, że w zamian za przemilczenie tego zdarzenia przed Orgonem uzyska od świętoszka rezygnację ze ślubu z Marianną; Elmira przechodzi do realizacji celu spotkania – przekonania Tartuffe’a do rezygnacji ze ślubu z Marianną., Warstwa treściowa. Fragment tekstu: Tak wspomniał mi, że rad by widział to zamęście; Lecz, mówiąc szczerze, nie w nim kładę swoje szczęście I w innej zgoła stronie serce moje życzy Znaleźć schronienie pełne wszelakiej słodyczy. Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 2. Tartuffe zapewnia Elmirę o swoim wyłącznym uczuciu do niej, ale nie mówi jasno, że ma zamiar rezygnować ze ślubu. Tartuffe sądzi, że prawdziwym powodem powściągliwości Elmiry wobec jego zalotów jest zazdrość o Mariannę., Warstwa formalna. Fragment tekstu: Doczesnej szczęśliwości nie ścigasz obrazu. – Mniemam, iż chęci jego idą niebios drogą. Z której świata pokusy zwrócić cię nie mogą. Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 3. Ironia.

Ilustracja interaktywna przedstawia niezatytułowaną tabelę. Podzielona jest na trzy kolumny. Środkowa zawiera tekst: TARTUFFE: Miłość, co do wieczystych piękności nas wabi, Nie znaczy, byśmy ziemskie odczuwali słabiej, I łatwo w piersiach naszych pragnienie się budzi Cudnych dzieł, które niebo stworzyło dla ludzi. Niebios to blaski w oczach pięknych istot płoną, Lecz najcudniej w twym wdzięku odbija się ono: Ono w oblicze twoje wytchnęło zdrój piękności, Na której widok zachwyt w sercu naszym gości, I ilekroć na tobie spoczęło me oko, Podziw czułem dla Stwórcy i wdzięczność głęboką, A z nią najtkliwsza miłość budziła się razem Dla tej, co najpiękniejszym jest jego obrazem. (…) Warstwa treściowa. Fragment tekstu: Miłość, co do wieczystych piękności nas wabi, Nie znaczy, byśmy ziemskie odczuwali słabiej, I łatwo w piersiach naszych pragnienie się budzi Cudnych dzieł, które niebo stworzyło dla ludzi. Niebios to blaski w oczach pięknych istot płoną, Lecz najcudniej w twym wdzięku odbija się ono: Ono w oblicze twoje wytchnęło zdrój piękności, Na której widok zachwyt w sercu naszym gości, I ilekroć na tobie spoczęło me oko, Podziw czułem dla Stwórcy i wdzięczność głęboką, A z nią najtkliwsza miłość budziła się razem Dla tej, co najpiękniejszym jest jego obrazem. Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 1. W myśl moralności Tartuffe’a pobożność nie wyklucza miłości zmysłowej., Warstwa formalna. Fragment tekstu: Miłość, co do wieczystych piękności nas wabi, Nie znaczy, byśmy ziemskie odczuwali słabiej, I łatwo w piersiach naszych pragnienie się budzi Cudnych dzieł, które niebo stworzyło dla ludzi. Niebios to blaski w oczach pięknych istot płoną, Lecz najcudniej w twym wdzięku odbija się ono: Ono w oblicze twoje wytchnęło zdrój piękności, Na której widok zachwyt w sercu naszym gości, I ilekroć na tobie spoczęło me oko, Podziw czułem dla Stwórcy i wdzięczność głęboką, A z nią najtkliwsza miłość budziła się razem Dla tej, co najpiękniejszym jest jego obrazem. Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 2. Metaforyka religijna, wyszukana retoryka; indywidualizacja językowa – Tartuffe mówi językiem kwiecistym, pełnym religijnych metafor i porównań, prawiąc Elmirze komplementy., Warstwa treściowa. Fragment tekstu: Miłość, co do wieczystych piękności nas wabi, Nie znaczy, byśmy ziemskie odczuwali słabiej, I łatwo w piersiach naszych pragnienie się budzi Cudnych dzieł, które niebo stworzyło dla ludzi. Niebios to blaski w oczach pięknych istot płoną, Lecz najcudniej w twym wdzięku odbija się ono: Ono w oblicze twoje wytchnęło zdrój piękności, Na której widok zachwyt w sercu naszym gości, I ilekroć na tobie spoczęło me oko, Podziw czułem dla Stwórcy i wdzięczność głęboką, A z nią najtkliwsza miłość budziła się razem Dla tej, co najpiękniejszym jest jego obrazem. Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 3. Tartuffe zmienia taktykę wobec Elmiry – usiłuje usprawiedliwić się, a jednocześnie zwieść ją wyszukanymi komplementami. Tartuffe przedstawia swą żądzę jako wysublimowaną miłość do rzeczy stworzonych przez Boga, a więc uczucie szlachetne, niemal nabożne.