Ilustracja interaktywna przedstawia fragment Aktu pierwszego. 1 Na rogu ulicy. Wymienione są na niej elementy warstwy formalnej (punkty: 1, 3, 5, 7, 9, 10, 12) i warstwy treściowej (punkty 2, 4, 6, 8, 11). Opis punktów znajdujących się na ilustracji: 1. Warstwa formalna. Cytat: Róg ulicy, ławka pod drzewem. Widać boczny portal małego gotyckiego kościoła, urząd pocztowy i kawiarenkę, przed którą stoją krzesła. I poczta, i kawiarnia są zamknięte. Tytuł sceny i didaskalia dokładnie określają przestrzeń, która jest ukazana realistycznie., 2. Warstwa treściowa. Cytat: Róg ulicy, ławka pod drzewem. Widać boczny portal małego gotyckiego kościoła, urząd pocztowy i kawiarenkę, przed którą stoją krzesła. I poczta, i kawiarnia są zamknięte. Scenografia określa obiektywną rzeczywistość, w której znajduje się bohater., 3. Warstwa formalna. Cytat: Słychać zbliżające się, a potem oddalające tony marsza żałobnego. Motyw muzyczny, który będzie towarzyszył bohaterowi w całym dramacie., 4. Warstwa treściowa. Cytat: Słychać zbliżające się, a potem oddalające tony marsza żałobnego. Muzyka ma znaczenie symboliczne – marsz żałobny jest aluzją do duchowej śmierci i zmartwychwstania bohatera, jednego z głównych tematów utworu., 5. Warstwa formalna. Cytat: Nieznajomy stoi na brzegu chodnika jak gdyby zastanawiając się, w którą stronę iść. Nieznajomy – postać pozbawiona imienia i nazwiska, o nieokreślonej tożsamości; wskazówki dotyczące ruchu scenicznego charakteryzują postać – jego zachowanie wskazuje na niezdecydowanie, wahanie się., 6. Warstwa treściowa. Cytat: Nieznajomy stoi na brzegu chodnika jak gdyby zastanawiając się, w którą stronę iść. Brak imion postaci nadaje im wymiar bardziej uniwersalny, symboliczny., 7. Warstwa formalna. Cytat: Zegar na wieży zaczyna bić; najpierw cztery uderzenia, kwadranse, wyższym tonem, potem trzy uderzenia na oznaczenie godziny, bardziej basowo. Zegar bijący godzinę jest elementem obiektywnej rzeczywistości., 8. Warstwa treściowa. Cytat: Zegar na wieży zaczyna bić; najpierw cztery uderzenia, kwadranse, wyższym tonem, potem trzy uderzenia na oznaczenie godziny, bardziej basowo. Zegar wskazuje czas fizyczny, podkreślając tym samym realistyczny charakter rzeczywistości przedstawionej. W kolejnych scenach dramatu będzie dominował czas psychologiczny, czas subiektywnych przeżyć Nieznajomego., 9. Warstwa formalna. Cytat: Wchodzi Pani, pozdrawia skinieniem głowy Nieznajomego, chce go minąć, ale przystaje. Pani – podobnie jak główny bohater – jest postacią odindywidualizowaną., 10. Warstwa formalna. Cytat: NIEZNAJOMY To pani. Wiedziałem, że pani przyjdzie. Metafizyczna motywacja zdarzeń., 11. Warstwa treściowa. Cytat: Cytat: NIEZNAJOMY To pani. Wiedziałem, że pani przyjdzie. Między bohaterami istnieje głębszy związek., 12. Warstwa formalna. Cytat: PANI A więc wzywał mnie pan; czułam to. – Ale dlaczego stoi pan tu na rogu ulicy? NIEZNAJOMY Nie wiem; muszę gdzieś stać, kiedy czekam. PANI Na co? Patetyczny, emocjonalny styl wypowiedzi; dialog sytuacyjny przechodzi w dialog dyskusyjny.

Ilustracja interaktywna przedstawia fragment Aktu pierwszego. 1 Na rogu ulicy. Wymienione są na niej elementy warstwy formalnej (punkty: 1, 4, 6) i warstwy treściowej (punkty 2, 3, 5, 7). Opis punktów znajdujących się na ilustracji: 1. Warstwa formalna. Cytat: NIEZNAJOMY Gdybym umiał powiedzieć. – Od czterdziestu lat na coś czekam. Zdaje mi się, że to na co czekam, nazywają szczęściem, a może to tylko koniec nieszczęścia. Słyszy pani, znów te straszliwe dźwięki, proszę posłuchać! Niech pani nie odchodzi, błagam, niech pani nie odchodzi, lęk mnie ogarnia, kiedy pani odchodzi. Wyróżnione w cytacie: znów te straszne dźwięki, proszę posłuchać! Motyw powtórzenia – muzyka., 2. Warstwa treściowa. Cytat: NIEZNAJOMY Gdybym umiał powiedzieć. – Od czterdziestu lat na coś czekam. Zdaje mi się, że to na co czekam, nazywają szczęściem, a może to tylko koniec nieszczęścia. Słyszy pani, znów te straszliwe dźwięki, proszę posłuchać! Niech pani nie odchodzi, błagam, niech pani nie odchodzi, lęk mnie ogarnia, kiedy pani odchodzi. Wyróżnione w cytacie: Słyszy Pani. Muzyka jest wyrazem obsesji dręczących Nieznajomego., 3. Warstwa treściowa. Cytat: NIEZNAJOMY Gdybym umiał powiedzieć. – Od czterdziestu lat na coś czekam. Zdaje mi się, że to na co czekam, nazywają szczęściem, a może to tylko koniec nieszczęścia. Słyszy pani, znów te straszliwe dźwięki, proszę posłuchać! Niech pani nie odchodzi, błagam, niech pani nie odchodzi, lęk mnie ogarnia, kiedy pani odchodzi. Od zdawkowej rozmowy Nieznajomy przechodzi do osobistych zwierzeń, pragnąc zatrzymać Panią przy sobie., 4. Warstwa formalna. Cytat: PANI Drogi panie! Spotkaliśmy się przypadkiem wczoraj po raz pierwszy i rozmawialiśmy sam na sam przez cztery godziny. Wzbudził pan moje współczucie, nie powinien pan jednak nadużywać mojej życzliwości. Dialog dostarcza informacji na temat bohatera., 5. Warstwa treściowa. Cytat: Cytat: PANI Drogi panie! Spotkaliśmy się przypadkiem wczoraj po raz pierwszy i rozmawialiśmy sam na sam przez cztery godziny. Wzbudził pan moje współczucie, nie powinien pan jednak nadużywać mojej życzliwości. Para bohaterów spotkała się dzień wcześniej w tym samym miejscu., 6. Warstwa formalna. Cytat: NIEZNAJOMY To prawda, nie powinienem. Ale błagam panią na wszystko, proszę mnie nie zostawiać samego. Jestem tu w obcym mieście, nie mam żadnych przyjaciół, a moi nieliczni znajomi wydają mi się zupełnie obcy, a nawet wrodzy. Autocharakterystyka bohatera., 7. Warstwa treściowa. Cytat: NIEZNAJOMY To prawda, nie powinienem. Ale błagam panią na wszystko, proszę mnie nie zostawiać samego. Jestem tu w obcym mieście, nie mam żadnych przyjaciół, a moi nieliczni znajomi wydają mi się zupełnie obcy, a nawet wrodzy. Samotność i wyobcowanie bohatera – Nieznajomy czuje się osaczony, wszędzie widzi wrogich sobie ludzi. Jest zagubiony, pozbawiony celu, uważa się za człowieka prześladowanego przez siły wyższe, potępionego. Po tym następuje kolejny cytat: PANI Wszędzie wrogowie; wszędzie samotny! Dlaczego odszedł pan od żony i dzieci? NIEZNAJOMY Gdybym to wiedział? – Gdybym w ogóle wiedział po co istnieję, dlaczego tu stoję, dokąd mam iść, co począć. – Czy wierzy pani, że są ludzie potępieni już za życia?

Ilustracja interaktywna przedstawia fragment Aktu pierwszego. 1 Na rogu ulicy. Wymienione są na niej elementy warstwy formalnej (punkty: 2, 4, 6, 8) i warstwy treściowej (punkty 1, 3, 5, 7, 9). Opis punktów znajdujących się na ilustracji: 1. Warstwa formalna. Cytat: PANI O Boże, pan igra ze śmiercią! NIEZNAJOMY Tak jak igram z życiem – jestem przecież poetą. Mimo posępnego usposobienia, nigdy nie umiałem brać niczego zbyt serio, nawet wielkich zmartwień, i są chwile, kiedy zaczynam wątpić, czy życie jest bardziej rzeczywiste niż moje wiersze. Wyróżnione w cytacie: jestem przecież poetą. Nieznajomy przedstawia się jako poeta., 2. Warstwa formalna: Cytat: PANI O Boże, pan igra ze śmiercią! NIEZNAJOMY Tak jak igram z życiem – jestem przecież poetą. Mimo posępnego usposobienia, nigdy nie umiałem brać niczego zbyt serio, nawet wielkich zmartwień, i są chwile, kiedy zaczynam wątpić, czy życie jest bardziej rzeczywiste niż moje wiersze. Wyróżnione w cytacie: są chwile, kiedy zaczynam wątpić, czy życie jest bardziej rzeczywiste niż moje wiersze. Autocharakterystyka bohatera., 3. Warstwa treściowa: Cytat: PANI O Boże, pan igra ze śmiercią! NIEZNAJOMY Tak jak igram z życiem – jestem przecież poetą. Mimo posępnego usposobienia, nigdy nie umiałem brać niczego zbyt serio, nawet wielkich zmartwień, i są chwile, kiedy zaczynam wątpić, czy życie jest bardziej rzeczywiste niż moje wiersze. Wyróżnione w cytacie: są chwile, kiedy zaczynam wątpić, czy życie jest bardziej rzeczywiste niż moje wiersze. Poczucie nierzeczywistości, iluzji życia., 4. Warstwa formalna. Cytat: słychać orszak żałobny śpiewający psalmy: De profundis. Muzyka tworzy nastrój, wiąże się również znaczeniowo z wypowiedziami bohatera; muzyka pełni też funkcję dramatyczną., 5. Warstwa treściowa. Cytat: słychać orszak żałobny śpiewający psalmy: De profundis. Muzyka jest wyrazem podświadomości bohatera., 6. Motyw powtórzenia., 7. Warstwa treściowa. Cytat: słychać orszak żałobny śpiewający psalmy: De profundis. Oraz cytat: NIEZNAJOMY Nie, ale to mnie drażni, bo to wszystko wygląda na czary... Nieznajomy ma poczucie odrealnienia wszystkiego, co się wokół niego dzieje., 8. Warstwa formalna. Cytat: – Nie śmierci się boję, lecz samotności, bo w samotności człowiek kogoś spotyka. Nie wiem czy to kogoś innego wyczuwam, czy siebie samego, ale w samotności nie jest się samotnym. Powietrze gęstnieje, powietrze kiełkuje i zaczynają wyrastać istoty, które są niewidzialne, ale wyczuwalne, które żyją. Nakładanie się subiektywnych treści świadomości bohatera na obiektywną rzeczywistość., 9. Warstwa treściowa. Cytat: – Nie śmierci się boję, lecz samotności, bo w samotności człowiek kogoś spotyka. Nie wiem czy to kogoś innego wyczuwam, czy siebie samego, ale w samotności nie jest się samotnym. Powietrze gęstnieje, powietrze kiełkuje i zaczynają wyrastać istoty, które są niewidzialne, ale wyczuwalne, które żyją. Lęk bohatera przed samotnością wynika z niechęci do konfrontacji z samym sobą. Istoty, o których mówi, są personifikacją treści jego podświadomości, jego słowa można odnieść do postaci pojawiających się na scenie.

Ilustracja interaktywna Ilustracja interaktywna przedstawia fragment Aktu pierwszego. 1 Na rogu ulicy. Wymienione są na niej elementy warstwy formalnej (punkty: 1, 3, 5) i warstwy treściowej (punkty 2, 4). Cytowany fragment: PANI Pan to dostrzegł? NIEZNAJOMY Tak, od jakiegoś czasu dostrzegam wszystko, ale nie tak jak dawniej, kiedy widziałem tylko rzeczy i wydarzenia, kształty i kolory. Dziś widzę myśli i sens! Życie, które przedtem było wielkim nonsensem, nabrało znaczenia i dostrzegam dziś celowość tam, gdzie dawniej widziałem tylko przypadek. – Gdy więc wczoraj spotkałem panią, przyszło mi na myśl, że znalazła się pani na mojej drodze po to, by mnie uratować albo zniszczyć. NIEZNAJOMY (…) Usiądziemy chwilę na ławce? PANI Chętnie, ale na co pan właściwie czeka? NIEZNAJOMY Na otwarcie poczty. Leży tam list, który miano mi doręczyć, a który nie może do mnie dotrzeć. (siadają) Niech pani opowie coś o sobie? Opis punktów znajdujących się na ilustracji: 1. Warstwa formalna. Cytat: NIEZNAJOMY Tak, od jakiegoś czasu dostrzegam wszystko, ale nie tak jak dawniej, kiedy widziałem tylko rzeczy i wydarzenia, kształty i kolory. Dziś widzę myśli i sens! Życie, które przedtem było wielkim nonsensem, nabrało znaczenia i dostrzegam dziś celowość tam, gdzie dawniej widziałem tylko przypadek. – Gdy więc wczoraj spotkałem panią, przyszło mi na myśl, że znalazła się pani na mojej drodze po to, by mnie uratować albo zniszczyć. Subiektywizacja rzeczywistości., 2. Warstwa treściowa. Cytat: NIEZNAJOMY Tak, od jakiegoś czasu dostrzegam wszystko, ale nie tak jak dawniej, kiedy widziałem tylko rzeczy i wydarzenia, kształty i kolory. Dziś widzę myśli i sens! Życie, które przedtem było wielkim nonsensem, nabrało znaczenia i dostrzegam dziś celowość tam, gdzie dawniej widziałem tylko przypadek. – Gdy więc wczoraj spotkałem panią, przyszło mi na myśl, że znalazła się pani na mojej drodze po to, by mnie uratować albo zniszczyć. Nieznajomy postrzega rzeczywistość jako przejaw działania wyższych sił, odbierając wszystko, co się wydarza, jako mające związek z nim samym, przyjazne lub częściej wrogie mu. Cała rzeczywistość jest dla niego pełna znaków i symboli, które odnoszą się bezpośrednio do niego. Pani nie jest dla Nieznajomego przypadkową osobą, lecz – w jego mniemaniu – kobietą zesłaną przez los, a właściwie projekcją jego podświadomych pragnień i lęków., 3. Warstwa formalna. Cytat: NIEZNAJOMY (…) Usiądziemy chwilę na ławce? PANI Chętnie, ale na co pan właściwie czeka? NIEZNAJOMY Na otwarcie poczty. Leży tam list, który miano mi doręczyć, a który nie może do mnie dotrzeć. Zaznaczone fragmenty cytatu: NIEZNAJOMY (…) Usiądziemy chwilę na ławce? NIEZNAJOMY Na otwarcie poczty. Leży tam list, który miano mi doręczyć, a który nie może do mnie dotrzeć. Dialog sytuacyjny., 4. Warstwa treściowa. Cytat: NIEZNAJOMY Na otwarcie poczty. Leży tam list, który miano mi doręczyć, a który nie może do mnie dotrzeć. Nieznajomy wyjawia powód swego oczekiwania – ma odebrać ważną przesyłkę z poczty., 5. Warstwa formalna. Cytat: NIEZNAJOMY Niech pani opowie coś o sobie! Dialog konwersacyjny.

Ilustracja interaktywna Ilustracja interaktywna przedstawia fragment Aktu pierwszego. 1 Na rogu ulicy. Wymienione są na niej elementy warstwy formalnej (punkty: 1, 3, 4, 6) i warstwy treściowej (punkty 2, 5, 7). Cytowany fragment: (Pani wyjmuje robótkę) PANI Nie ma o czym mówić. NIEZNAJOMY Dziwne, ale ja też wolałbym o pani myśleć w oderwaniu od osoby, od imienia – nie wiem przecież nawet jak brzmi pani nazwisko – chętnie sam nadałbym pani imię – proszę niech mi pani pozwoli się zastanowić – ależ tak, powinna się pani nazywać Ewa (robi gest w stronę kulis) Fanfary (słychać marsz żałobny) Znowu ten marsz żałobny... Od tej chwili ma pani lat trzydzieści cztery, więc urodziła się pani w tysiąc osiemset sześćdziesiątym czwartym. Kolej na charakter, bo i tego też nie znam. Ma pani bardzo dobry charakter, gdyż glos pani brzmi jak głos mojej zmarłej matki – mówiąc o matce mam na myśli abstrakcyjne pojęcie Matki, bo moja matka nigdy mnie nie pieściła, pamiętam tylko, że mnie biła. Opis punktów znajdujących się na ilustracji: 1. Warstwa formalna. Cytat: PANI Nie ma o czym mówić. Dialog konwersacyjny., 2. Warstwa treściowa. Cytat: PANI Nie ma o czym mówić. Pani nie chce ujawnić swojej tożsamości., 3. Warstwa formalna. Cytat: NIEZNAJOMY Dziwne, ale ja też wolałbym o pani myśleć w oderwaniu od osoby, od imienia – nie wiem przecież nawet jak brzmi pani nazwisko – chętnie sam nadałbym pani imię – proszę niech mi pani pozwoli się zastanowić – ależ tak, powinna się pani nazywać Ewa. Subiektywizacja rzeczywistości scenicznej., 4. Warstwa formalna. Cytat: nazywać Ewa. Nawiązanie do Biblii., 5. Warstwa treściowa. Cytat: powinna się pani nazywać Ewa. Imię nadane Pani przez Nieznajomego ma charakter symboliczny – staje się ona w ten sposób archetypem kobiety. Nadawanie imienia jest też niejako powtórzeniem stworzenia człowieka., 6. Warstwa formalna. Cytat: (słychać marsz żałobny). Znowu ten marsz żałobny... Technika powtórzeń., 7. Warstwa treściowa. Cytat: Znowu ten marsz żałobny... Od tej chwili ma pani lat trzydzieści cztery, więc urodziła się pani w tysiąc osiemset sześćdziesiątym czwartym. Kolej na charakter, bo i tego też nie znam. Ma pani bardzo dobry charakter, gdyż glos pani brzmi jak głos mojej zmarłej matki – mówiąc o matce mam na myśli abstrakcyjne pojęcie Matki, bo moja matka nigdy mnie nie pieściła, pamiętam tylko, że mnie biła. Bohater, projektując na Panią swoje potrzeby, chce jej nadać cechy kobiety-matki, która będzie dla niego odpowiednią towarzyszką.

Ilustracja interaktywna przedstawia fragment Aktu pierwszego. 1 Na rogu ulicy. Wymienione są na niej elementy warstwy formalnej (punkty: 1, 3, 4, 5, 7) i warstwy treściowej (punkty 2, 6). Cytowany fragment: ŻEBRAK (wchodzi) NIEZNAJOMY Znowu ten żebrak, który grzebie w rynsztokach! ŻEBRAK (zajmuje stolik i zamawia wino) Proszę o wino! – Mozelskie! GOSPODARZ (przychodzi z arkuszem papieru w ręku) Niech pan się stąd zaraz wynosi! Nic pan tu nie dostanie, bo nie zapłacił pan podatków. Proszę, oto nakaz sądowy, a tu pańskie nazwisko, wiek i rysopis. ŻEBRAK Omnia serviliter pro dominatione! Jestem wolnym człowiekiem z akademickim wykształceniem, zaniechałem płacenia podatków, bo nie mam najmniejszej ochoty ubiegać się o stanowisko deputowanego. – Mozelskie! GOSPODARZ Jeśli pan stąd natychmiast nie wyjdzie – zabiorą pana i odstawią gratis do przytułku! Opis punktów znajdujących się na ilustracji: 1. Warstwa formalna. Cytat: NIEZNAJOMY Znowu ten żebrak, który grzebie w rynsztokach! Technika powtórzeń., 2. Warstwa treściowa. Cytat: NIEZNAJOMY Znowu ten żebrak, który grzebie w rynsztokach! Powtarzające się postacie i sytuacje są wyrazem obsesji dręczących bohatera., 3. Warstwa formalna. Cytat: ŻEBRAK (zajmuje stolik i zamawia wino). Przestrzeń – wnętrze kawiarni., 4. Warstwa formalna. Cytat: GOSPODARZ (przychodzi z arkuszem papieru w ręku). Znaczący rekwizyt., 5. Warstwa formalna. Cytat: GOSPODARZ Niech pan się stąd zaraz wynosi! Nic pan tu nie dostanie, bo nie zapłacił pan podatków. Proszę, oto nakaz sądowy, a tu pańskie nazwisko, wiek i rysopis. ŻEBRAK Omnia serviliter pro dominatione! Jestem wolnym człowiekiem z akademickim wykształceniem, zaniechałem płacenia podatków, bo nie mam najmniejszej ochoty ubiegać się o stanowisko deputowanego. – Mozelskie! Dialog dyskusyjny., 6. Warstwa treściowa. Cytat: GOSPODARZ Niech pan się stąd zaraz wynosi! Nic pan tu nie dostanie, bo nie zapłacił pan podatków. Proszę, oto nakaz sądowy, a tu pańskie nazwisko, wiek i rysopis. ŻEBRAK Omnia serviliter pro dominatione! Jestem wolnym człowiekiem z akademickim wykształceniem, zaniechałem płacenia podatków, bo nie mam najmniejszej ochoty ubiegać się o stanowisko deputowanego. – Mozelskie! Podobnie jak Nieznajomy, Żebrak jest w konflikcie ze społeczeństwem., 7. Warstwa formalna. Cytat: ŻEBRAK Omnia serviliter pro dominatione! Jestem wolnym człowiekiem z akademickim wykształceniem, zaniechałem płacenia podatków, bo nie mam najmniejszej ochoty ubiegać się o stanowisko deputowanego. – Mozelskie! Postacie są projekcjami duszy lub podświadomości bohatera, uosobieniem jego wyrzutów sumienia, ukrytych lęków i pragnień.

Ilustracja interaktywna Ilustracja interaktywna przedstawia fragment Aktu pierwszego. 1 Na rogu ulicy. Wymienione są na niej elementy warstwy formalnej (punkty: 1, 3) i warstwy treściowej (punkty 2, 4). Cytowany fragment: NIEZNAJOMY (…) Cały ten incydent jest nader przykry! Nawet jeśli ktoś nie płaci podatków – hm – ma chyba prawo do drobnych przyjemności w życiu! GOSPODARZ Ach to tak! Pan pewnie z tych, co „wyzwalają łajdaków” od ich powinności. NIEZNAJOMY Dosyć! Tego już za wiele! Nie wiecie, że jestem człowiekiem sławnym? GOSPODARZ I ŻAŁOBNICY (wybuchają śmiechem) GOSPODARZ Może osławionym! Słuchajcie no, trzeba sprawdzić! Rysopis zgadza się: lat trzydzieści osiem, wąsy, oczy niebieskie; bez stałego zatrudnienia; dochody nieokreślone; żonaty, ale porzucił żonę i dzieci; znany z wywrotowych poglądów i robi wrażenie nie w pełni poczytalnego... Zgadza się! Opis punktów znajdujących się na ilustracji: 1. Warstwa formalna. Cytat: NIEZNAJOMY (…) Cały ten incydent jest nader przykry! Nawet jeśli ktoś nie płaci podatków – hm – ma chyba prawo do drobnych przyjemności w życiu! GOSPODARZ Ach to tak! Pan pewnie z tych, co „wyzwalają łajdaków” od ich powinności. Dialog sytuacyjny., 2. Warstwa treściowa. Cytat: GOSPODARZ I ŻAŁOBNICY (wybuchają śmiechem). Bohater nie jest traktowany przez otoczenie poważnie., 3. Warstwa formalna. Cytat: GOSPODARZ Może osławionym! Słuchajcie no, trzeba sprawdzić! Rysopis zgadza się: lat trzydzieści osiem, wąsy, oczy niebieskie; bez stałego zatrudnienia; dochody nieokreślone; żonaty, ale porzucił żonę i dzieci; znany z wywrotowych poglądów i robi wrażenie nie w pełni poczytalnego... Zgadza się! Dźwięk dzwonów i muzyka podkreślają znaczenie sceny, nadając przestrzeni symboliczny charakter., 4. Warstwa treściowa. Cytat: GOSPODARZ Może osławionym! Słuchajcie no, trzeba sprawdzić! Rysopis zgadza się: lat trzydzieści osiem, wąsy, oczy niebieskie; bez stałego zatrudnienia; dochody nieokreślone; żonaty, ale porzucił żonę i dzieci; znany z wywrotowych poglądów i robi wrażenie nie w pełni poczytalnego... Zgadza się! Nieznajomy – podobnie jak Żebrak – odpowiada rysopisowi dołączonemu do nakazu sądowego: Żebrak jest jego sobowtórem, a Gospodarz postacią, która przypomina mu jego winy, projekcją wyrzutów sumienia bohatera.

Wymyśl pytanie na kartkówkę związane z tematem materiału.

Wybierz jedno nowe słowo poznane podczas dzisiejszej lekcji i ułóż z nim zdanie.

Ilustracja interaktywna 1. Ilustracja interaktywna przedstawia fragment Aktu pierwszego. 1 Na rogu ulicy. Wymienione są na niej elementy warstwy formalnej (punkty: 1, 3, 5) i warstwy treściowej (punkty 2, 4, 6). Cytowany fragment: PANI I ludzi też widzisz? NIEZNAJOMY Widzę starego, bardzo starego mężczyznę, który siedzi przy stole... pochylony nad torbą myśliwską... ale dłonie ma złożone do modlitwy... na podłodze klęczy stara kobieta... słyszę znów, jak gdyby z dworu, z werandy, śpiewy na Anioł Pański... a tych dwoje w kuchni wygląda jak gdyby byli zrobieni z białego wosku albo miodu... a wszystko jakby za zasłoną z krepy. – Nie, to nie wiersz? (przytomnieje) To coś innego! PANI To rzeczywistość! To kuchnia w domu moich rodziców, gdzie nigdy nie byłeś, stary mężczyzna to mój dziadek, a ta kobieta to moja matka, modlili się – na naszą intencję! Jest szósta i wtedy odmawiają ze służbą różaniec, na werandzie przed domem... NIEZNAJOMY Bardzo to nieprzyjemne! Czyżbym się stawał także jasnowidzem! Ale to było takie piękne: ta izba, śnieżnobiała, z jemiołą i kwiatami... tylko dlaczego oni się za nas modlą? Opis punktów znajdujących się na ilustracji: 1. Warstwa formalna. Cytat: a tych dwoje w kuchni wygląda jak gdyby byli zrobieni z białego wosku albo miodu... a wszystko jakby za zasłoną z krepy. – Nie, to nie wiersz? Oniryczność., 2. Warstwa treściowa. Cytat: a tych dwoje w kuchni wygląda jak gdyby byli zrobieni z białego wosku albo miodu... a wszystko jakby za zasłoną z krepy. – Nie, to nie wiersz? Cała wizja ma charakter snu, czegoś nierealnego, a mimo to Nieznajomy wyczuwa, że nie jest to tylko złudzenie., 3. Warstwa formalna. Cytat: To coś innego! PANI To rzeczywistość! To kuchnia w domu moich rodziców, gdzie nigdy nie byłeś, stary mężczyzna to mój dziadek, a ta kobieta to moja matka, modlili się – na naszą intencję! Jest szósta i wtedy odmawiają ze służbą różaniec, na werandzie przed domem... Dialog sytuacyjny., 4. Warstwa treściowa. Cytat: PANI To rzeczywistość! To kuchnia w domu moich rodziców, gdzie nigdy nie byłeś, stary mężczyzna to mój dziadek, a ta kobieta to moja matka, modlili się – na naszą intencję! Jest szósta i wtedy odmawiają ze służbą różaniec, na werandzie przed domem... W swojej wizji Nieznajomy widzi rzeczywiste miejsce – nie jest ono jednak wspomnieniem, ale zapowiedzią przyszłości., 5. Warstwa formalna. Cytat: NIEZNAJOMY Bardzo to nieprzyjemne! Czyżbym się stawał także jasnowidzem! Część dialogu sytuacyjnego., 6. Warstwa treściowa. Cytat: NIEZNAJOMY Bardzo to nieprzyjemne! Czyżbym się stawał także jasnowidzem! Ale to było takie piękne: ta izba, śnieżnobiała, z jemiołą i kwiatami... tylko dlaczego oni się za nas modlą? Miejsce ukazane w wizji nabiera cech sielankowych, staje się jakby symbolem raju; niepokój bohatera wzbudza jednak modlitwa dwojga ludzi.