Ilustracja interaktywna 1. Edyp: O dzieci, Kadma starego potomstwo, Czegoście na tych rozsiedli się progach, Trzymając w ręku te wiązki błagalne? Czemuż nad miastem dym wonnych kadzideł Wznosi się razem z modlitwą i jękiem? Ja, Edyp, sławą cieszący się ludzi. — Rzeknij więc, starcze, boś ty powołany Za innych mówić, co was tu zebrało, Strach czy cierpienie? Wyjaw to mężowi, Co chce wam ulżyć; bo byłby bez serca, Gdyby ten widok mu serca nie wzruszył. Kapłan: O Panie, który ziemicą tą władasz, Widzisz, jak garnie się wsze pokolenie Do twych ołtarzy; jedni, to pisklęta Długiego lotu niezdolne, a drugich Wiek już pogarbił; ja służę Zeusowi A tamci innym bogom; równe tłumy Siadły gdzie indziej, gdzie chramy Pallady, I tam, gdzie ołtarz Ismena popielny. Warstwa formalna. Fragment tekstu: Edyp: O dzieci, Kadma starego potomstwo Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 1. Dialog sytuacyjny. Warstwa treściowa. Fragment tekstu: Edyp: O dzieci, Kadma starego potomstwo Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 2. Edyp zwraca się do mieszkańców Teb, przywołując ich protoplastę, bowiem sam, nie znając swego prawdziwego pochodzenia, uznaje się za kogoś obcego. Warstwa treściowa. Fragment tekstu: Edyp: O dzieci, Kadma starego potomstwo Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 3. Brak didaskaliów, tekst główny pisany był wierszem (w oryginale dialogi postaci pisane były trymetrem jambicznym), który wyznaczał sposób wypowiadania kwestii. Informacje na temat miejsca akcji częściowo pojawiają się w wypowiedzi Edypa. Warstwa treściowa. Fragment tekstu: Edyp: O dzieci, Kadma starego potomstwo, Czegoście na tych rozsiedli się progach, Trzymając w ręku te wiązki błagalne? Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 4. Tebańczycy gromadzący się przy ołtarzach to procesja błagalników, którym przewodzi Kapłan. Trzymają oni w dłoniach gałązki owinięte wełną. Warstwa formalna. Fragment tekstu: Czegoście na tych rozsiedli się progach, Trzymając w ręku te wiązki błagalne? Czemuż nad miastem dym wonnych kadzideł Wznosi się razem z modlitwą i jękiem? Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 5. Autocharakterystyka Edypa. Warstwa formalna. Fragment tekstu: Ja, Edyp, sławą cieszący się ludzi. Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 6. Edyp jest ukazany jako idealny król, z oddaniem dbający o dobro swych poddanych. Warstwa formalna. Fragment tekstu: Ja, Edyp, sławą cieszący się ludzi. Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 7. Scena zbiorowa – w dialogu uczestniczą jednak, zgodnie z zasadami, nie więcej niż trzy postacie. Warstwa formalna. Fragment tekstu: Rzeknij więc, starcze, boś ty powołany Za innych mówić, co was tu zebrało, Strach czy cierpienie? Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 8. Zasada decorum – główny bohater, Edyp, jest królem. Podniosły, poetycki język. Warstwa formalna. Fragment tekstu: O Panie, który ziemicą tą władasz Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 9. W wypowiedzi Kapłana pojawiają się informacje na temat przestrzeni scenicznej. Warstwa formalna. Fragment tekstu: Widzisz, jak garnie się wsze pokolenie Do twych ołtarzy; jedni, to pisklęta Długiego lotu niezdolne, a drugich Wiek już pogarbił; ja służę Zeusowi A tamci innym bogom; równe tłumy Siadły gdzie indziej, gdzie chramy Pallady, I tam, gdzie ołtarz Ismena popielny. Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 10. Mieszkańcy Teb, znękani zarazą, szukają schronienia u ołtarzy. Warstwa formalna. Fragment tekstu: Widzisz, jak garnie się wsze pokolenie Do twych ołtarzy; jedni, to pisklęta Długiego lotu niezdolne, a drugich Wiek już pogarbił; ja służę Zeusowi A tamci innym bogom; równe tłumy Siadły gdzie indziej, gdzie chramy Pallady, I tam, gdzie ołtarz Ismena popielny., 2. Edyp zwraca się do mieszkańców Teb, przywołując ich protoplastę, bowiem sam, nie znając swego prawdziwego pochodzenia, uznaje się za kogoś obcego., 3. Brak didaskaliów, tekst główny pisany był wierszem (w oryginale dialogi postaci pisane były trymetrem jambicznym), który wyznaczał sposób wypowiadania kwestii. Informacje na temat miejsca akcji częściowo pojawiają się w wypowiedzi Edypa., 4. Tebańczycy gromadzący się przy ołtarzach to procesja błagalników, którym przewodzi Kapłan. Trzymają oni w dłoniach gałązki owinięte wełną., 5. Autocharakterystyka Edypa., 6. Edyp jest ukazany jako idealny król, z oddaniem dbający o dobro swych poddanych., 7. Scena zbiorowa – w dialogu uczestniczą jednak, zgodnie z zasadami, nie więcej niż trzy postacie., 8. Zasada decorum – główny bohater, Edyp, jest królem. Podniosły, poetycki język., 9. W wypowiedzi Kapłana pojawiają się informacje na temat przestrzeni scenicznej., 10. Mieszkańcy Teb, znękani zarazą, szukają schronienia u ołtarzy.

Ilustracja interaktywna Tekst: Bo miasto — jak ty sam widzisz — odmęty Złego zalały i lud bodaj głowę Wznosi wśród klęski i krwawej pożogi, Mrąc w ziemi kłosach i ziemi owocach, Mrąc w stadach bydła i niewiast porodach, Płonnych od kiedy bóg ogniem zionący Zaciężył srogą nad miastem zarazą, By grody Kadma pustoszyć, a jękiem Czarne Hadesu wzbogacić ostępy. Choć więc my ciebie nie równamy bogom, Ani te dzieci, siedliśmy w tych progach, Bo ciebie pierwszym mienimy wśród ludzi, Wśród ciosów życia i wśród nieba gromów. Tyś bo przybywszy, gród stary Kadmosa Od strasznych ofiar dla Sfinksa wyzwolił, Nic od nas wprzódy się nie wywiedziawszy, Ni pouczony; nie! z ramienia bogów Dałeś nam życia ochłodę i ulgę. Warstwa formalna. Fragment tekstu: Bo miasto — jak ty sam widzisz — odmęty Złego zalały i lud bodaj głowę Wznosi wśród klęski i krwawej pożogi, Mrąc w ziemi kłosach i ziemi owocach, Mrąc w stadach bydła i niewiast porodach, Płonnych od kiedy bóg ogniem zionący Zaciężył srogą nad miastem zarazą, Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 1. Motyw zarazy; personifikacja zarazy – bóg zionący ogniem. Warstwa treściowa. Fragment tekstu: Bo miasto — jak ty sam widzisz — odmęty Złego zalały i lud bodaj głowę Wznosi wśród klęski i krwawej pożogi, Mrąc w ziemi kłosach i ziemi owocach, Mrąc w stadach bydła i niewiast porodach, Płonnych od kiedy bóg ogniem zionący Zaciężył srogą nad miastem zarazą, Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 2. Plaga wyniszczająca Teby dotyka zarówno ludzi, jak też rośliny i zwierzęta, niszcząc wszelkie przejawy życia. Warstwa formalna. Fragment tekstu: Ani te dzieci, siedliśmy w tych progach, Bo ciebie pierwszym mienimy wśród ludzi, Wśród ciosów życia i wśród nieba gromów. Tyś bo przybywszy, gród stary Kadmosa Od strasznych ofiar dla Sfinksa wyzwolił, Nic od nas wprzódy się nie wywiedziawszy, Ni pouczony; nie! z ramienia bogów Dałeś nam życia ochłodę i ulgę. Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 3. Charakterystyka Edypa. Warstwa formalna. Fragment tekstu: Ani te dzieci, siedliśmy w tych progach, Bo ciebie pierwszym mienimy wśród ludzi, Wśród ciosów życia i wśród nieba gromów. Tyś bo przybywszy, gród stary Kadmosa Od strasznych ofiar dla Sfinksa wyzwolił, Nic od nas wprzódy się nie wywiedziawszy, Ni pouczony; nie! z ramienia bogów Dałeś nam życia ochłodę i ulgę. Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 4. Edyp jest bohaterem, który uratował miasto od Sfinksa. Jego przybycie do Teb jest interpretowane jako wydarzenia cudowne, zrządzenie bogów. Kapłan, chwaląc Edypa, apeluje do króla jako tego, który już raz dał świadectwo swych niezwykłych przymiotów. 1. Motyw zarazy; personifikacja zarazy – bóg zionący ogniem., 2. Plaga wyniszczająca Teby dotyka zarówno ludzi, jak też rośliny i zwierzęta, niszcząc wszelkie przejawy życia., 3. Charakterystyka Edypa., 4. Edyp jest bohaterem, który uratował miasto od Sfinksa. Jego przybycie do Teb jest interpretowane jako wydarzenia cudowne, zrządzenie bogów. Kapłan, chwaląc Edypa, apeluje do króla jako tego, który już raz dał świadectwo swych niezwykłych przymiotów.

Ilustracja interaktywna Tekst: A więc ku tobie, któryś nam najdroższym, Ślemy, Edypie, tę prośbę błagalną, Byś nas ratował, czy z bogów porady Znajdując leki, czy z ludzi natchnienia. Bo przecież widzę, jako doświadczonych Rady najlepszym poprawy zadatkiem. Nuże więc, mężom ty przoduj, skrzep miasto, Nuże, rozważnie działaj, bo ta ziemia Zbawcą cię mieni za dawną gotowość. Niechbyśmy rządów twych tak nie pomnieli, Iż po naprawie upadek nas zgrążył; Ale stanowczo wznieś gród ten ku szczęściu; Z ptakiem tu dobrej nastałeś ty wróżby I dziś dorównaj tej szczęsnej przeszłości. EDYP O biedna dziatwo! Nazbyt ja świadomy Próśb waszych celu; wiem, że wszystkie domy Gnębi choroba, lecz wśród zła powodzi Najgorsza nędza w mą osobę godzi. Bo was jedynie własne brzemię dręczy, Gdy moja dusza za mnie, za was jęczy, Za miasto całe; ze snu się nie budzę Na wasze głosy; wiedzcie, że łzy ronię I częstem troski błąkaniem się trudzę, By co obmyśleć ku ludu obronie. Warstwa formalna. Fragment tekstu: A więc ku tobie, któryś nam najdroższym, Ślemy, Edypie, tę prośbę błagalną, Byś nas ratował, czy z bogów porady Znajdując leki, czy z ludzi natchnienia. Bo przecież widzę, jako doświadczonych Rady najlepszym poprawy zadatkiem. Nuże więc, mężom ty przoduj, skrzep miasto, Nuże, rozważnie działaj, bo ta ziemia Zbawcą cię mieni za dawną gotowość. Niechbyśmy rządów twych tak nie pomnieli, Iż po naprawie upadek nas zgrążył; Ale stanowczo wznieś gród ten ku szczęściu; Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 1. Dialog dyskusyjny (impresywna funkcja języka). Wartwa treściowa. Fragment tekstu: A więc ku tobie, któryś nam najdroższym, Ślemy, Edypie, tę prośbę błagalną, Byś nas ratował, czy z bogów porady Znajdując leki, czy z ludzi natchnienia. Bo przecież widzę, jako doświadczonych Rady najlepszym poprawy zadatkiem. Nuże więc, mężom ty przoduj, skrzep miasto, Nuże, rozważnie działaj, bo ta ziemia Zbawcą cię mieni za dawną gotowość. Niechbyśmy rządów twych tak nie pomnieli, Iż po naprawie upadek nas zgrążył; Ale stanowczo wznieś gród ten ku szczęściu; Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 2. Kapłan sugeruje Edypowi pewne kroki, które powinien podjąć dla ratowania miasta. W imieniu mieszkańców wzywa Edypa do działania, odwołując się do jego władzy. Obywatele tebańscy oczekują od Edypa – jako władcy, pogromcy Sfinksa i wybrańca bogów – by ich ocalił, podobnie jak zrobił to niegdyś. Warstwa formalna. Fragment tekstu: Z ptakiem tu dobrej nastałeś ty wróżby I dziś dorównaj tej szczęsnej przeszłości. Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 3. Ironia tragiczna Warstwa treściowa. Fragment tekstu: Z ptakiem tu dobrej nastałeś ty wróżby I dziś dorównaj tej szczęsnej przeszłości. Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 4. Sławiona przez Kapłana przeszłość Edypa kryje w sobie mroczną tajemnicę, która jest przyczyną obecnych klęsk. Warstwa formalna. Fragment tekstu: O biedna dziatwo! Nazbyt ja świadomy Próśb waszych celu; wiem, że wszystkie domy Gnębi choroba, lecz wśród zła powodzi Najgorsza nędza w mą osobę godzi. Bo was jedynie własne brzemię dręczy, Gdy moja dusza za mnie, za was jęczy, Za miasto całe; ze snu się nie budzę Na wasze głosy; wiedzcie, że łzy ronię I częstem troski błąkaniem się trudzę, By co obmyśleć ku ludu obronie. Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 5. Motywacja działań bohatera – motyw władzy. Warstwa treściowa. Fragment tekstu: O biedna dziatwo! Nazbyt ja świadomy Próśb waszych celu; wiem, że wszystkie domy Gnębi choroba, lecz wśród zła powodzi Najgorsza nędza w mą osobę godzi. Bo was jedynie własne brzemię dręczy, Gdy moja dusza za mnie, za was jęczy, Za miasto całe; ze snu się nie budzę Na wasze głosy; wiedzcie, że łzy ronię I częstem troski błąkaniem się trudzę, By co obmyśleć ku ludu obronie. Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 6. Motywacja działań Edypa w Prologu wiąże się z pozycją, którą bohater zajmuje – jako władca stara się uzdrowić swój kraj i uwolnić poddanych od cierpienia. 1. Dialog dyskusyjny (impresywna funkcja języka)., 2. Kapłan sugeruje Edypowi pewne kroki, które powinien podjąć dla ratowania miasta. W imieniu mieszkańców wzywa Edypa do działania, odwołując się do jego władzy. Obywatele tebańscy oczekują od Edypa – jako władcy, pogromcy Sfinksa i wybrańca bogów – by ich ocalił, podobnie jak zrobił to niegdyś., 3. Ironia tragiczna., 4. Sławiona przez Kapłana przeszłość Edypa kryje w sobie mroczną tajemnicę, która jest przyczyną obecnych klęsk., 5. Motywacja działań bohatera – motyw władzy., 6. Motywacja działań Edypa w Prologu wiąże się z pozycją, którą bohater zajmuje – jako władca stara się uzdrowić swój kraj i uwolnić poddanych od cierpienia.

Ilustracja interaktywna Tekst: I uczyniłem, co dobrem się zdało, Syna Menojka, a żony mej brata Do Apollina pityjskich wyroczni Posłałem, aby Kreon się wywiedział, Co czyniąc, mówiąc, zbawiłbym to miasto. A obmierzając dzień jego odejścia, Już spokój tracę, bo nad miarę czasu Zwykłą nie widać go w domu z powrotem. Lecz skoro wróci – to byłbym przewrotnym, Gdybym za głosem nie postąpił boga. Kreon Niech więc wypowiem, co Bóg mi obwieścił. – Febus rozkazał stanowczo, abyśmy Ziemi zakałę, co w kraju się gnieździ, Wyżęli i nie znosili jej dłużej. Edyp Jakim obrzędem? Gdzież skryta ta zmora? Kreon Wypędzić trzeba lub mord innym mordem Okupić, krew ta ściąga na nas burze. Warstwa formalna. Fragment tekstu: I uczyniłem, co dobrem się zdało, Syna Menojka, a żony mej brata Do Apollina pityjskich wyroczni Posłałem, aby Kreon się wywiedział, Co czyniąc, mówiąc, zbawiłbym to miasto. Lecz skoro wróci – to byłbym przewrotnym, Gdybym za głosem nie postąpił boga. Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 1. Logiczny rozwój akcji. Wypowiedź Edypa zapowiada kolejną scenę. Warstwa treściowa. Fragment tekstu: I uczyniłem, co dobrem się zdało, Syna Menojka, a żony mej brata Do Apollina pityjskich wyroczni Posłałem, aby Kreon się wywiedział, Co czyniąc, mówiąc, zbawiłbym to miasto. Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 2. Edyp – jak to było wówczas przyjęte – postanowił zasięgnąć rady wyroczni delfickiej. Warstwa treściowa. Fragment tekstu: Lecz skoro wróci – to byłbym przewrotnym, Gdybym za głosem nie postąpił boga. Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 3. Edyp pragnie podporządkować się woli bogów. Warstwa formalna. Fragment tekstu: Niech więc wypowiem, co Bóg mi obwieścił. Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 4. Kreon spełnia tutaj funkcję posłańca, związaną z przestrzeganą w tragedii greckiej zasadą jedności miejsca. Warstwa formalna. Fragment tekstu: Febus rozkazał stanowczo, abyśmy Ziemi zakałę, co w kraju się gnieździ, Wyżęli i nie znosili jej dłużej. Wypędzić trzeba lub mord innym mordem Okupić, krew ta ściąga na nas burze. Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 5. Motyw zmazy. Warstwa treściowa. Fragment tekstu: Febus rozkazał stanowczo, abyśmy Ziemi zakałę, co w kraju się gnieździ, Wyżęli i nie znosili jej dłużej. Wypędzić trzeba lub mord innym mordem Okupić, krew ta ściąga na nas burze. Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 6. Zmaza, która jest przyczyną gniewu bogów i klęsk nękających Teby, jest jakby fizycznym odpowiednikiem moralnej zmazy, która, podobnie jak choroba, zakaża wszystkich wokół. Zmaza wiąże się ze zbrodnią, dlatego też można ją usunąć, uśmiercając jej sprawcę, co stanowi akt zadośćuczynienia wobec ofiary morderstwa, czyli Lajosa. 1. Logiczny rozwój akcji. Wypowiedź Edypa zapowiada kolejną scenę., 2. Edyp – jak to było wówczas przyjęte – postanowił zasięgnąć rady wyroczni delfickiej., 3. Edyp pragnie podporządkować się woli bogów., 4. Kreon spełnia tutaj funkcję posłańca, związaną z przestrzeganą w tragedii greckiej zasadą jedności miejsca., 5. Motyw zmazy., 6. Zmaza, która jest przyczyną gniewu bogów i klęsk nękających Teby, jest jakby fizycznym odpowiednikiem moralnej zmazy, która, podobnie jak choroba, zakaża wszystkich wokół. Zmaza wiąże się ze zbrodnią, dlatego też można ją usunąć, uśmiercając jej sprawcę, co stanowi akt zadośćuczynienia wobec ofiary morderstwa, czyli Lajosa.

Ilustracja interaktywna Tekst: Edyp Czy w wnętrzu domu, czy też gdzie na polu, Czy na obczyźnie Laiosa zabito? Kreon Wyszedł on z kraju pielgrzymem i potem Już nie powrócił do swojej stolicy. Edyp A świadka albo towarzysza drogi Czyż nie ma, by się go można wypytać? Kreon Zginęli; jeden, który zbiegł z przestrachem, Krom jednej rzeczy nic nie wie stanowczo. Edyp Cóż to? rzecz jedna wiele odkryć może, Byleby czegoś mógł domysł się czepić. Kreon Mówił, że Laios nie z jednej jadł ręki, Lecz że liczniejsi napadli go zbóje. Warstwa formalna. Fragment tekstu: Czy w wnętrzu domu, czy też gdzie na polu, Czy na obczyźnie Laiosa zabito? Wyszedł on z kraju pielgrzymem i potem Już nie powrócił do swojej stolicy. A świadka albo towarzysza drogi Czyż nie ma, by się go można wypytać? Zginęli; jeden, który zbiegł z przestrachem, Krom jednej rzeczy nic nie wie stanowczo. Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 1. Rozmowę Edypa i Kreona na temat śmierci Lajosa można uznać za zawiązanie akcji, ponieważ rozpoczyna ona „śledztwo” Edypa, które kończy się rozpoznaniem i katastrofą. Warstwa treściowa. Fragment tekstu: Czy w wnętrzu domu, czy też gdzie na polu, Czy na obczyźnie Laiosa zabito? A świadka albo towarzysza drogi Czyż nie ma, by się go można wypytać? Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 2. Edyp jak najszybciej pragnie dojść prawdy o zabójcy Lajosa, by w ten sposób spełnić polecenie wyroczni i uwolnić miasto od zarazy; nie pojawia się tu jeszcze motyw samopoznania. Warstwa formalna. Fragment tekstu: Cóż to? rzecz jedna wiele odkryć może, Byleby czegoś mógł domysł się czepić. Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 3. Konsekwentny rozwój akcji – zapowiedź późniejszych wydarzeń. Warstwa treściowa. Fragment tekstu: Cóż to? rzecz jedna wiele odkryć może, Byleby czegoś mógł domysł się czepić. Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 4. Edyp ma zamiar przepytać starego sługę Lajosa. Warstwa formalna. Fragment tekstu: Mówił, że Laios nie z jednej jadł ręki, Lecz że liczniejsi napadli go zbóje. Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 5. Dbałość o konsekwencję i prawdopodobieństwo wiadomości uzasadnia późniejsze zachowanie Edypa. Warstwa treściowa. Fragment tekstu: Mówił, że Laios nie z jednej jadł ręki, Lecz że liczniejsi napadli go zbóje. Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 6. Wiadomość o tym, że zabójców Lajosa było wielu, ma ważne znaczenie dla dalszego przebiegu wydarzeń, bowiem stoi w sprzeczności z oskarżeniami Tyrezjasza, twierdzącego, że to Edyp jest mordercą Lajosa. 1. Rozmowę Edypa i Kreona na temat śmierci Lajosa można uznać za zawiązanie akcji, ponieważ rozpoczyna ona „śledztwo” Edypa, które kończy się rozpoznaniem i katastrofą., 2. Edyp jak najszybciej pragnie dojść prawdy o zabójcy Lajosa, by w ten sposób spełnić polecenie wyroczni i uwolnić miasto od zarazy; nie pojawia się tu jeszcze motyw samopoznania., 3. Konsekwentny rozwój akcji – zapowiedź późniejszych wydarzeń., 4. Edyp ma zamiar przepytać starego sługę Lajosa., 5. Dbałość o konsekwencję i prawdopodobieństwo wiadomości uzasadnia późniejsze zachowanie Edypa., 6. Wiadomość o tym, że zabójców Lajosa było wielu, ma ważne znaczenie dla dalszego przebiegu wydarzeń, bowiem stoi w sprzeczności z oskarżeniami Tyrezjasza, twierdzącego, że to Edyp jest mordercą Lajosa.

Ilustracja interaktywna Tekst: Ja więc i Bogu i zbrodni ofierze Ślubuję taką służbę i przymierze. I tak złoczyńcy klnę, aby on w życiu, Czy ma wspólników, czyli sam w ukryciu, Nędzy, pogardy doświadczył i sromu. (...) Bo choćby boga głos nie nakazywał, Nie trzeba było popuścić bezkarnie Śmierci przedniego człowieka i króla Lecz rzecz wyśledzić. Że ja teraz dzierżę Rządy te, które on niegdyś sprawował, Łoże i wspólną z nim dzielę niewiastę; Że moje dzieci byłyby rodzeństwem Jego potomstwa, gdyby on ojcostwem Mógł się był cieszyć; że grom weń ugodził, Przeto ja jakby za własnym rodzicem Wystąpię za nim, wszystkiego dokonam, Aby przychwytać tego, co uśmiercił Syna Labdaka, wnuka Polydora, Warstwa formalna. Fragment tekstu: Ja więc i Bogu i zbrodni ofierze Ślubuję taką służbę i przymierze. I tak złoczyńcy klnę, aby on w życiu, Czy ma wspólników, czyli sam w ukryciu, Nędzy, pogardy doświadczył i sromu. Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 1. Ironia tragiczna. Warstwa treściowa. Fragment tekstu: Ja więc i Bogu i zbrodni ofierze Ślubuję taką służbę i przymierze. I tak złoczyńcy klnę, aby on w życiu, Czy ma wspólników, czyli sam w ukryciu, Nędzy, pogardy doświadczył i sromu. Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 2. Edyp, nie znając prawdy o sobie, rzuca klątwę na mordercę Lajosa, a tym samym na samego siebie. Warstwa treściowa. Fragment tekstu: Bo choćby boga głos nie nakazywał, Nie trzeba było popuścić bezkarnie Śmierci przedniego człowieka i króla Lecz rzecz wyśledzić. Że ja teraz dzierżę Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 3. Edyp uznaje nieukaranie mordercy za poważne zaniedbanie. Warstwa treściowa. Fragment tekstu: Bo choćby boga głos nie nakazywał, Nie trzeba było popuścić bezkarnie Śmierci przedniego człowieka i króla Lecz rzecz wyśledzić. Że ja teraz dzierżę Łoże i wspólną z nim dzielę niewiastę; Że moje dzieci byłyby rodzeństwem Jego potomstwa, gdyby on ojcostwem Mógł się był cieszyć; że grom weń ugodził, Przeto ja jakby za własnym rodzicem Wystąpię za nim, wszystkiego dokonam, Aby przychwytać tego, co uśmiercił Syna Labdaka, wnuka Polydora, Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 4. Edyp nie wie, że człowiek, po którym objął rządy, był jego ojcem, ani że Jokasta jest jego matką, a on sam mordercą, którego pragnie znaleźć. Warstwa formalna. Fragment tekstu: Rządy te, które on niegdyś sprawował, Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 5. Ironia tragiczna – dwuznaczność słów Edypa. 1. Ironia tragiczna., 2. Edyp, nie znając prawdy o sobie, rzuca klątwę na mordercę Lajosa, a tym samym na samego siebie., 3. Edyp uznaje nieukaranie mordercy za poważne zaniedbanie., 4. Edyp nie wie, że człowiek, po którym objął rządy, był jego ojcem, ani że Jokasta jest jego matką, a on sam mordercą, którego pragnie znaleźć., 5. Ironia tragiczna – dwuznaczność słów Edypa.

Ilustracja interaktywna Tekst: EDYP Przeto co zejdzie, winieneś nam jawić. TYREZJASZ Nic już nie rzeknę. Ty zaś, jeśli wola, Choćby najdzikszą wybuchnij wściekłością. EDYP A więc wypowiem, co mi w błyskach gniewu Już świta; wiedz ty, iż w moim mniemaniu Tyś ową zbrodnię podżegł i zgotował Aż po sam zamach; a nie byłbyś ślepym, To i za czyny bym ciebie winował. TYREZJASZ Doprawdy? a więc powiem ci, byś odtąd Twego wyroku pilnując, unikał Wszelkiej i ze mną, i z tymi rozmowy, Jako ten, który pokalał tę ziemię. EDYP Jakie bezczelne wyrzucasz ty słowa? I gdzież zamyślasz przed srogą ujść karą? TYREZJASZ Uszedłem, prawda jest siłą w mej duszy. Warstwa formalna. Fragment tekstu: Przeto co zejdzie, winieneś nam jawić. Nic już nie rzeknę. Ty zaś, jeśli wola, Choćby najdzikszą wybuchnij wściekłością. Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 1. Dialog dyskusyjny. Warstwa treściowa. Fragment tekstu: Przeto co zejdzie, winieneś nam jawić. Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 2. Edyp domaga się od Tyrezjasza, by powiedział wszystko, co wie na temat zabójstwa Lajosa, ale Tyrezjasz odmawia ujawnienia prawdy, tym samym narażając się na gniew króla. Warstwa formalna. Fragment tekstu: A więc wypowiem, co mi w błyskach gniewu Już świta; wiedz ty, iż w moim mniemaniu Tyś ową zbrodnię podżegł i zgotował Aż po sam zamach; a nie byłbyś ślepym, To i za czyny bym ciebie winował. Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 3. Psychologiczna motywacja zdarzeń. Warstwa treściowa. Fragment tekstu: A więc wypowiem, co mi w błyskach gniewu Już świta; wiedz ty, iż w moim mniemaniu Tyś ową zbrodnię podżegł i zgotował Aż po sam zamach; a nie byłbyś ślepym, To i za czyny bym ciebie winował. Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 4. Porywczy charakter Edypa sprawia, że łatwo wpada on w gniew, sprowadzając na siebie nieszczęście. Warstwa formalna. Fragment tekstu: Twego wyroku pilnując, unikał Wszelkiej i ze mną, i z tymi rozmowy, Jako ten, który pokalał tę ziemię. Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 5. Aluzja do wieści przyniesionej z Delf. Warstwa treściowa. Fragment tekstu: Twego wyroku pilnując, unikał Wszelkiej i ze mną, i z tymi rozmowy, Jako ten, który pokalał tę ziemię. Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 6. Tyrezjasz początkowo nie wyjawia prawdy otwarcie, jednak wskazuje Edypa jako sprawcę klęsk, które spadły na Teby. Warstwa formalna. Fragment tekstu: Jakie bezczelne wyrzucasz ty słowa? I gdzież zamyślasz przed srogą ujść karą? Uszedłem, prawda jest siłą w mej duszy. Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 7. Dialog dyskusyjny, konflikt dwóch postaw, stychomytia – dynamizowanie akcji i wzmaganie napięcia dramatycznego. Warstwa treściowa. Fragment tekstu: Jakie bezczelne wyrzucasz ty słowa? I gdzież zamyślasz przed srogą ujść karą? Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 8. Edyp wpada w gniew i obraża Tyrezjasza, prowokując go do wypowiedzenia słów prawdy. 1. Dialog dyskusyjny., 2. Edyp domaga się od Tyrezjasza, by powiedział wszystko, co wie na temat zabójstwa Lajosa, ale Tyrezjasz odmawia ujawnienia prawdy, tym samym narażając się na gniew króla., 3. Psychologiczna motywacja zdarzeń., 4. Porywczy charakter Edypa sprawia, że łatwo wpada on w gniew, sprowadzając na siebie nieszczęście., 5. Aluzja do wieści przyniesionej z Delf., 6. Tyrezjasz początkowo nie wyjawia prawdy otwarcie, jednak wskazuje Edypa jako sprawcę klęsk, które spadły na Teby., 7. Dialog dyskusyjny, konflikt dwóch postaw, stychomytia – dynamizowanie akcji i wzmaganie napięcia dramatycznego., 8. Edyp wpada w gniew i obraża Tyrezjasza, prowokując go do wypowiedzenia słów prawdy.

Ilustracja interaktywna Tekst: EDYP Gdzieś ty ją nabył? Chyba nie z twej sztuki. TYREZJASZ Od ciebie. Tyś mnie zmusił do mówienia. EDYP Czego? Mów jeszcze, abym się pouczył. TYREZJASZ Czyś nie rozumiał, czy tylko mnie kusisz? EDYP Nie wszystko jasnym; więc powtórz raz jeszcze TYREZJASZ Którego szukasz, ty jesteś mordercą. EDYP Nie ujdziesz kary za wtórą obelgę. TYREZJASZ Mam mówić więcej, by gniew twój zaostrzyć? EDYP Mów co chcesz, słowa twe na wiatr ulecą. Warstwa formalna. Fragment tekstu: Gdzieś ty ją nabył? Chyba nie z twej sztuki. Od ciebie. Tyś mnie zmusił do mówienia. Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 1. Dialog dyskusyjny, konflikt dwóch postaw, stychomytia – dynamizowanie akcji i wzmaganie napięcia dramatycznego. Warstwa treściowa. Fragment tekstu: Gdzieś ty ją nabył? Chyba nie z twej sztuki. Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 2. Edyp wpada w gniew i obraża Tyrezjasza, prowokując go do wypowiedzenia słów prawdy. Warstwa formalna. Fragment tekstu: Czego? Mów jeszcze, abym się pouczył. Czyś nie rozumiał, czy tylko mnie kusisz? Nie wszystko jasnym; więc powtórz raz jeszcze Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 3. Dialog dyskusyjny Warstwa treściowa. Fragment tekstu: Czego? Mów jeszcze, abym się pouczył. Nie wszystko jasnym; więc powtórz raz jeszcze Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 4. Edyp nie rozumie aluzji Tyrezjasza. Warstwa formalna. Fragment tekstu: Którego szukasz, ty jesteś mordercą. Mam mówić więcej, by gniew twój zaostrzyć? Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 5. Tyrezjasz stopniowo ujawnia prawdę. Warstwa treściowa. Fragment tekstu: Nie ujdziesz kary za wtórą obelgę. Mów co chcesz, słowa twe na wiatr ulecą. Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 6. Edyp, przekonany, że jest synem Polybosa i Meropy, a także ufając wieści mówiącej o kilku mordercach Lajosa, uznaje słowa Tyrezjasza za kłamstwo. 1. Dialog dyskusyjny, konflikt dwóch postaw, stychomytia – dynamizowanie akcji i wzmaganie napięcia dramatycznego., 2. Edyp wpada w gniew i obraża Tyrezjasza, prowokując go do wypowiedzenia słów prawdy., 3. Dialog dyskusyjny., 4. Edyp nie rozumie aluzji Tyrezjasza., 5. Tyrezjasz stopniowo ujawnia prawdę., 6. Edyp, przekonany, że jest synem Polybosa i Meropy, a także ufając wieści mówiącej o kilku mordercach Lajosa, uznaje słowa Tyrezjasza za kłamstwo.

Ilustracja interaktywna Tekst: TYREZJASZ Rzeknę, iż z tymi, co tobie najbliżsi, W sromie obcując, nie widzisz twej hańby. EDYP Czy myślisz nadal tak bredzić bezkarnie? TYREZJASZ Jeżeli w prawdzie jest moc i potęga. EDYP O jest, lecz w tobie jej niema, boś ślepym Na uchu, oczach, i ślepym na duchu. TYREZJASZ Bo nie pisano, abym ja cię zwalił; Mocen Apollo, aby to wykonać. EDYP Czy to są twoje sztuki, czy Kreona? TYREZJASZ Nie Kreon, lecz ty sam sobie zatratą. Warstwa formalna. Fragment tekstu: Rzeknę, iż z tymi, co tobie najbliżsi, W sromie obcując, nie widzisz twej hańby. Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 1. Tyrezjasz stopniowo ujawnia prawdę. Warstwa treściowa. Fragment tekstu: Czy myślisz nadal tak bredzić bezkarnie? Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 2.Edyp, przekonany, że jest synem Polybosa i Meropy, a także ufając wieści mówiącej o kilku mordercach Lajosa, uznaje słowa Tyrezjasza za kłamstwo. Warstwa formalna. Fragment tekstu: Jeżeli w prawdzie jest moc i potęga. Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 3. Dialog dyskusyjny Warstwa formalna. Fragment tekstu: O jest, lecz w tobie jej niema, boś ślepym Na uchu, oczach, i ślepym na duchu. Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 4. Dialog dyskusyjny; ironia tragiczna, psychologiczna motywacja zdarzeń, motyw ślepoty – kontrastowe zestawienie fizycznej ślepoty Tyrezjasza i duchowego zaślepienia Edypa. Warstwa treściowa. Fragment tekstu: O jest, lecz w tobie jej niema, boś ślepym Na uchu, oczach, i ślepym na duchu. Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 5. Edyp, szydząc z Tyrezjasza, zarzuca mu niemożność właściwego osądzenia rzeczy, podczas gdy naprawę to on sam nie jest do tego zdolny. Warstwa treściowa. Fragment tekstu: Bo nie pisano, abym ja cię zwalił; Mocen Apollo, aby to wykonać. Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 6.Tyrezjasz jest przekonany o wszechmocy bogów i znikomości człowieka. Warstwa formalna. Fragment tekstu: Czy to są twoje sztuki, czy Kreona? Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 7. Motyw spisku. Warstwa treściowa. Fragment tekstu: Czy to są twoje sztuki, czy Kreona? Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 8. Edyp podejrzewa, że za całą sprawą stoi Kreon, który chce pozbawić go władzy. Edyp oskarża Tyrezjasza o spiskowanie przeciw niemu z Kreonem, uznając, że przepowiednia, którą przyniósł on z Delf, jest częścią intrygi. 1. Tyrezjasz stopniowo ujawnia prawdę., 2. Edyp, przekonany, że jest synem Polybosa i Meropy, a także ufając wieści mówiącej o kilku mordercach Lajosa, uznaje słowa Tyrezjasza za kłamstwo., 3. Dialog dyskusyjny., 4. Dialog dyskusyjny; ironia tragiczna, psychologiczna motywacja zdarzeń, motyw ślepoty – kontrastowe zestawienie fizycznej ślepoty Tyrezjasza i duchowego zaślepienia Edypa., 5. Edyp, szydząc z Tyrezjasza, zarzuca mu niemożność właściwego osądzenia rzeczy, podczas gdy naprawę to on sam nie jest do tego zdolny., 6. Tyrezjasz jest przekonany o wszechmocy bogów i znikomości człowieka., 7. Motyw spisku., 8. Edyp podejrzewa, że za całą sprawą stoi Kreon, który chce pozbawić go władzy. Edyp oskarża Tyrezjasza o spiskowanie przeciw niemu z Kreonem, uznając, że przepowiednia, którą przyniósł on z Delf, jest częścią intrygi.

Ilustracja interaktywna Tekst: EDYP Skarby, królestwo i sztuko, co sztukę Przewyższasz w życia namiętnych zapasach, Jakże was zawiść natrętnie się czepia, Jeżeli z tronu, którym mnie to miasto W dani, bez prośby mojej zaszczyciło, Kreon, ów wierny, ów stary przyjaciel Zdradą, podstępem zamierza mnie zwalić I tak podstawią tego czarodzieja, Kuglarza, który zysk bystro wypatrzy, A w swojej sztuce dotknięty ślepotą. Bo, nuże, rzeknij, kiedyś jasno wróżył? Dlaczego, kiedy zwierz ów śpiewotwórczy Srożył się, zbrakło ci słów wyzwolenia? Przecież zagadkę tę nie pierwszy lepszy: Mógł był rozwiązać — bez jasnowidzenia. A tobie wtedy ni ptaki, ni bogi395 Nic nie jawiły; lecz ja tu przyszedłszy Nic nie wiedzący zgnębiłem potwora, Ducha przewagą, nie z ptaków natchnienia, Mnie więc ty zwalić zamierzasz, w nadziei, Że bliskim będziesz przy Kreona tronie. Lecz ciężko i ty jak ów, co podżega, Odpokutujesz, a gdyby nie starość, Wraz byś otrzymał kaźń za twe zamysły. Warstwa formalna. Fragment tekstu: Skarby, królestwo i sztuko, co sztukę Przewyższasz w życia namiętnych zapasach, Jakże was zawiść natrętnie się czepia, Jeżeli z tronu, którym mnie to miasto W dani, bez prośby mojej zaszczyciło, Kreon, ów wierny, ów stary przyjaciel Zdradą, podstępem zamierza mnie zwalić Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 1. Motyw spisku. Warstwa treściowa. Fragment tekstu: Skarby, królestwo i sztuko, co sztukę Przewyższasz w życia namiętnych zapasach, Jakże was zawiść natrętnie się czepia, Jeżeli z tronu, którym mnie to miasto W dani, bez prośby mojej zaszczyciło, Kreon, ów wierny, ów stary przyjaciel Zdradą, podstępem zamierza mnie zwalić Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 2.Edyp podejrzewa, że za całą sprawą stoi Kreon, który chce pozbawić go władzy. Edyp oskarża Tyrezjasza o spiskowanie przeciw niemu z Kreonem, uznając, że przepowiednia, którą przyniósł on z Delf, jest częścią intrygi. Warstwa formalna. Fragment tekstu: I tak podstawią tego czarodzieja, Kuglarza, który zysk bystro wypatrzy, A w swojej sztuce dotknięty ślepotą. Bo, nuże, rzeknij, kiedyś jasno wróżył? Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 3. Edyp zwraca się do Chóru. Warstwa treściowa. Fragment tekstu: I tak podstawią tego czarodzieja, Kuglarza, który zysk bystro wypatrzy, A w swojej sztuce dotknięty ślepotą. Bo, nuże, rzeknij, kiedyś jasno wróżył? Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 4. Podważając autorytet Tyrezjasza i szydząc z jego ślepoty, Edyp obraża Apolla, grzesząc pychą. Warstwa treściowa. Fragment tekstu: Dlaczego, kiedy zwierz ów śpiewotwórczy Srożył się, zbrakło ci słów wyzwolenia? Przecież zagadkę tę nie pierwszy lepszy: Mógł był rozwiązać — bez jasnowidzenia. A tobie wtedy ni ptaki, ni bogi395 Nic nie jawiły; lecz ja tu przyszedłszy Nic nie wiedzący zgnębiłem potwora, Ducha przewagą, nie z ptaków natchnienia Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 5. Edyp odczuwa wyższość nad Tyrezjaszem, przypominając Sfinksa, którego pokonał (odgadując zadaną przez niego zagadkę). Edyp rozwiązał zagadkę Sfinksa, ale nie zna samego siebie. Król uznaje wyższość własnego rozumu nad sztuką wróżenia ponownie grzesząc pychą. Warstwa treściowa. Fragment tekstu: Mnie więc ty zwalić zamierzasz, w nadziei, Że bliskim będziesz przy Kreona tronie. Lecz ciężko i ty jak ów, co podżega, Odpokutujesz, a gdyby nie starość, Wraz byś otrzymał kaźń za twe zamysły. Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 6.Edyp oskarżając Tyrezjasza grzeszy przeciw Apollinowi. 1. Motyw spisku., 2. Edyp podejrzewa, że za całą sprawą stoi Kreon, który chce pozbawić go władzy. Edyp oskarża Tyrezjasza o spiskowanie przeciw niemu z Kreonem, uznając, że przepowiednia, którą przyniósł on z Delf, jest częścią intrygi., 3. Edyp zwraca się do Chóru., 4. Podważając autorytet Tyrezjasza i szydząc z jego ślepoty, Edyp obraża Apolla, grzesząc pychą., 5. Edyp odczuwa wyższość nad Tyrezjaszem, przypominając Sfinksa, którego pokonał (odgadując zadaną przez niego zagadkę). Edyp rozwiązał zagadkę Sfinksa, ale nie zna samego siebie. Król uznaje wyższość własnego rozumu nad sztuką wróżenia ponownie grzesząc pychą., 6. Edyp oskarżając Tyrezjasza grzeszy przeciw Apollinowi.

Ilustracja interaktywna Tekst: CHÓR Nam mowa starca wydała się gniewną I twoja także, Edypie, a przecież To nie na czasie; lecz patrzeć należy, Byśmy głos boga spełnili najlepiej. TYREZJASZ Chociaż ty władcą, jednak ci wyrównam W odprawie. Słowem i ja także władam. Nie twoim jestem sługą, lecz Apolla; I nie zawezwę zastępstwa Kreona, Lecz sam ci powiem, tobie, który szydzisz Z mojej ślepoty, patrzysz a nie widzisz Nędzy twej, nie wiesz z kim życie ci schodzi, Gdzie zamieszkałeś i kto ciebie rodzi. Między żywymi i zmarłymi braćmi Wzgardę masz, klątwy dwusieczne cię z kraju Ojca i matki w obczyznę wygnają, A wzrok, co światło ogląda, się zaćmi. Jakiż Kiteron i jakie przystanie Echem nie jękną na twoje wołanie, Gdy przejrzysz związki, kiedy poznasz nagle, W jaką to przystań nieprzystojną żagle Pełne cię wniosły; nieszczęścia ty głębi Nie znasz, co z dziećmi cię zrówna i zgnębi. - Szydź więc z Kreona, szydź z mojej ty mowy Bo niema człeka między śmiertelnymi, Którego złe by straszniej zmiażdżyć miało. Warstwa formalna. Fragment tekstu: Nam mowa starca wydała się gniewną I twoja także, Edypie, a przecież To nie na czasie; lecz patrzeć należy, Byśmy głos boga spełnili najlepiej. Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 1. Chór składa się ze starych i szanowanych mieszkańców Teb, jednak posiada cechy jednostkowe – jest traktowany przez postacie dramatu jak osoba i uczestniczy w dialogu, jednak nie pełni funkcji dramatycznej. Warstwa treściowa. Fragment tekstu: Nam mowa starca wydała się gniewną I twoja także, Edypie, a przecież To nie na czasie; lecz patrzeć należy, Byśmy głos boga spełnili najlepiej. Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 2. Chór jest przyjazny Edypowi, dąży do załagodzenia sporu, przemawia głosem rozsądku, podkreślając konieczność działania zgodnie z wolą bogów. Warstwa formalna. Fragment tekstu: Lecz sam ci powiem, tobie, który szydzisz Z mojej ślepoty, patrzysz a nie widzisz Nędzy twej, nie wiesz z kim życie ci schodzi, Gdzie zamieszkałeś i kto ciebie rodzi. Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 3. Motyw ślepoty Warstwa treściowa. Fragment tekstu:Lecz sam ci powiem, tobie, który szydzisz Z mojej ślepoty, patrzysz a nie widzisz Nędzy twej, nie wiesz z kim życie ci schodzi, Gdzie zamieszkałeś i kto ciebie rodzi. Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 4. Ślepota fizyczna Tyrezjasza jako symbol wieszczych zdolności i prawdziwej wiedzy, obejmującej przeznaczenie, przeciwstawiona została duchowemu zaślepieniu Edypa, mędrca i bohatera, który pokonał Sfinksa, odgadując jego zagadkę z pomocą własnego rozumu, ale który nie zna samego siebie. Warstwa formalna. Fragment tekstu: Między żywymi i zmarłymi braćmi Wzgardę masz, klątwy dwusieczne cię z kraju Ojca i matki w obczyznę wygnają, A wzrok, co światło ogląda, się zaćmi. Jakiż Kiteron i jakie przystanie Echem nie jękną na twoje wołanie, Gdy przejrzysz związki, kiedy poznasz nagle, W jaką to przystań nieprzystojną żagle Pełne cię wniosły; nieszczęścia ty głębi Nie znasz, co z dziećmi cię zrówna i zgnębi. - Szydź więc z Kreona, szydź z mojej ty mowy Bo niema człeka między śmiertelnymi, Którego złe by straszniej zmiażdżyć miało. Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 5. Przepowiednia Warstwa treściowa. Fragment tekstu: Między żywymi i zmarłymi braćmi Wzgardę masz, klątwy dwusieczne cię z kraju Ojca i matki w obczyznę wygnają, A wzrok, co światło ogląda, się zaćmi. Jakiż Kiteron i jakie przystanie Echem nie jękną na twoje wołanie, Gdy przejrzysz związki, kiedy poznasz nagle, W jaką to przystań nieprzystojną żagle Pełne cię wniosły; nieszczęścia ty głębi Nie znasz, co z dziećmi cię zrówna i zgnębi. - Szydź więc z Kreona, szydź z mojej ty mowy Bo niema człeka między śmiertelnymi, Którego złe by straszniej zmiażdżyć miało. Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 6. Poznanie prawdy będzie dla Edypa największym nieszczęściem. 1. Chór składa się ze starych i szanowanych mieszkańców Teb, jednak posiada cechy jednostkowe – jest traktowany przez postacie dramatu jak osoba i uczestniczy w dialogu, jednak nie pełni funkcji dramatycznej., 2. Chór jest przyjazny Edypowi, dąży do załagodzenia sporu, przemawia głosem rozsądku, podkreślając konieczność działania zgodnie z wolą bogów., 3. Motyw ślepoty., 4. Ślepota fizyczna Tyrezjasza jako symbol wieszczych zdolności i prawdziwej wiedzy, obejmującej przeznaczenie, przeciwstawiona została duchowemu zaślepieniu Edypa, mędrca i bohatera, który pokonał Sfinksa, odgadując jego zagadkę z pomocą własnego rozumu, ale który nie zna samego siebie., 5. Przepowiednia., 6. Poznanie prawdy będzie dla Edypa największym nieszczęściem.

Ilustracja interaktywna Tekst: JOKASTA Na bogów, powiedz i mnie wreszcie, królu, Czemu tak wielkim zapłonąłeś gniewem. EDYP Rzeknę — bo więcej cię nad tamtych cenię, — Jakie to Kreon knuł na mnie zamysły. JOKASTA Mów, jeśli pewne masz winy poszlaki. EDYP On mnie nazywa Laiosa mordercą. JOKASTA Czy z własnej wiedzy, czyli też z posłuchu? EDYP Nasłał wróżbitę przewrotnego, który Słów mu oszczędził i głowę osłonił. Warstwa formalna. Fragment tekstu: Rzeknę — bo więcej cię nad tamtych cenię, — Jakie to Kreon knuł na mnie zamysły. Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 1. Wypowiedź Edypa ukazuje relacje między bohaterami. Warstwa treściowa. Fragment tekstu: Rzeknę — bo więcej cię nad tamtych cenię, — Jakie to Kreon knuł na mnie zamysły. Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 2. Edyp darzy Jokastę zaufaniem. Warstwa formalna. Fragment tekstu: JOKASTA Mów, jeśli pewne masz winy poszlaki. EDYP On mnie nazywa Laiosa mordercą. JOKASTA Czy z własnej wiedzy, czyli też z posłuchu? EDYP Nasłał wróżbitę przewrotnego, który Słów mu oszczędził i głowę osłonił. Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 3. Konsekwentny rozwój akcji. Warstwa treściowa. Fragment tekstu: JOKASTA Mów, jeśli pewne masz winy poszlaki. EDYP On mnie nazywa Laiosa mordercą. JOKASTA Czy z własnej wiedzy, czyli też z posłuchu? EDYP Nasłał wróżbitę przewrotnego, który Słów mu oszczędził i głowę osłonił. Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 4. Rozmowa z Jokastą jest początkiem dochodzenia Edypa do prawdy o sobie. 1. Wypowiedź Edypa ukazuje relacje między bohaterami., 2. Edyp darzy Jokastę zaufaniem., 3. Konsekwentny rozwój akcji., 4. Rozmowa z Jokastą jest początkiem dochodzenia Edypa do prawdy o sobie.

Ilustracja interaktywna Tekst: JOKASTA Ty więc nie bacząc wiele na te rzeczy, Mnie raczej słuchaj i wiedz, iż śmiertelnych Sztuka wróżenia nie ima się wcale. Złożę ci na to stanowcze dowody. Wiedz więc, że Laios otrzymał był wróżby, Nie od Apolla, lecz od jego służby, Iż kiedyś śmierć go z rąk syna pokona, Co zeń zrodzony — i z mojego łona. A wszakże jego, jak wieść niesie, obce Zabiły zbiry w troistem rozdrożu. A to niemowlę, gdy trzeci dzień świtał, Przebiwszy u nóg kosteczki, wysadził On ręką obcą gdzieś w górskich ostępach. I tak Apollo nie dopełnił tego, By syn ten ojca powalił, ni groźby, Że Laios legnie pod syna zamachem. A tak głosiły przecie przepowiednie. Nie troszcz się o nie. Gdy tajemnej toni Bóg chce co wydrzeć, on sam to odsłoni. EDYP Po twoich słowach, jakiż mną owładnął, Żono, niepokój i ducha wzruszenie! Warstwa formalna. Fragment tekstu: Ty więc nie bacząc wiele na te rzeczy, Mnie raczej słuchaj i wiedz, iż śmiertelnych Sztuka wróżenia nie ima się wcale. Złożę ci na to stanowcze dowody. Wiedz więc, że Laios otrzymał był wróżby, Nie od Apolla, lecz od jego służby, Iż kiedyś śmierć go z rąk syna pokona, Co zeń zrodzony — i z mojego łona. A wszakże jego, jak wieść niesie, obce Zabiły zbiry w troistem rozdrożu. A to niemowlę, gdy trzeci dzień świtał, Przebiwszy u nóg kosteczki, wysadził On ręką obcą gdzieś w górskich ostępach. I tak Apollo nie dopełnił tego, By syn ten ojca powalił, ni groźby, Że Laios legnie pod syna zamachem. A tak głosiły przecie przepowiednie. Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 1. Psychologiczna motywacja działań bohaterki. Warstwa treściowa. Fragment tekstu: Ty więc nie bacząc wiele na te rzeczy, Mnie raczej słuchaj i wiedz, iż śmiertelnych Sztuka wróżenia nie ima się wcale. Złożę ci na to stanowcze dowody. Wiedz więc, że Laios otrzymał był wróżby, Nie od Apolla, lecz od jego służby, Iż kiedyś śmierć go z rąk syna pokona, Co zeń zrodzony — i z mojego łona. A wszakże jego, jak wieść niesie, obce Zabiły zbiry w troistem rozdrożu. A to niemowlę, gdy trzeci dzień świtał, Przebiwszy u nóg kosteczki, wysadził On ręką obcą gdzieś w górskich ostępach. I tak Apollo nie dopełnił tego, By syn ten ojca powalił, ni groźby, Że Laios legnie pod syna zamachem. A tak głosiły przecie przepowiednie. Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 2. Jokasta podważa sens sztuki wróżbiarskiej i pomniejsza znaczenie przepowiedni dotyczącej Lajosa, mówiąc, że nie pochodziła ona od Apolla, lecz od ludzi, którzy mogą się mylić. Jej niechęć wobec przepowiedni związana jest z faktem, że z powodu wróżb dotyczących śmierci Lajosa straciła swoje jedyne dziecko. Warstwa treściowa. Fragment tekstu: Ty więc nie bacząc wiele na te rzeczy, Mnie raczej słuchaj i wiedz, iż śmiertelnych Sztuka wróżenia nie ima się wcale. Złożę ci na to stanowcze dowody. Wiedz więc, że Laios otrzymał był wróżby, Nie od Apolla, lecz od jego służby, Iż kiedyś śmierć go z rąk syna pokona, Co zeń zrodzony — i z mojego łona. A wszakże jego, jak wieść niesie, obce Zabiły zbiry w troistem rozdrożu. A to niemowlę, gdy trzeci dzień świtał, Przebiwszy u nóg kosteczki, wysadził On ręką obcą gdzieś w górskich ostępach. I tak Apollo nie dopełnił tego, By syn ten ojca powalił, ni groźby, Że Laios legnie pod syna zamachem. A tak głosiły przecie przepowiednie. Po twoich słowach, jakiż mną owładnął, Żono, niepokój i ducha wzruszenie! Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 3. Słowa Jokasty, które miały uspokoić Edypa, budzą w nim niepokój, a w rezultacie skłaniają króla do poszukiwania prawdy o sobie. Warstwa formalna. Fragment tekstu: Nie troszcz się o nie. Gdy tajemnej toni Bóg chce co wydrzeć, on sam to odsłoni. Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 4. Ironia tragiczna. Warstwa treściowa. Fragment tekstu: Nie troszcz się o nie. Gdy tajemnej toni Bóg chce co wydrzeć, on sam to odsłoni. Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 5. Jokasta jest przekonana, że sam Apollo, bez pośredników, ujawni prawdę. Tym samym nieświadomie zapowiada tragiczne wydarzenia, które wkrótce nastąpią. Warstwa formalna. Fragment tekstu: Po twoich słowach, jakiż mną owładnął, Żono, niepokój i ducha wzruszenie! Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 6. Ironia tragiczna jako zasada rządząca rozwojem wypadków. 1. Psychologiczna motywacja działań bohaterki., 2. Jokasta podważa sens sztuki wróżbiarskiej i pomniejsza znaczenie przepowiedni dotyczącej Lajosa, mówiąc, że nie pochodziła ona od Apolla, lecz od ludzi, którzy mogą się mylić. Jej niechęć wobec przepowiedni związana jest z faktem, że z powodu wróżb dotyczących śmierci Lajosa straciła swoje jedyne dziecko., 3. Słowa Jokasty, które miały uspokoić Edypa, budzą w nim niepokój, a w rezultacie skłaniają króla do poszukiwania prawdy o sobie., 4. Ironia tragiczna., 5. Jokasta jest przekonana, że sam Apollo, bez pośredników, ujawni prawdę. Tym samym nieświadomie zapowiada tragiczne wydarzenia, które wkrótce nastąpią., 6. Ironia tragiczna jako zasada rządząca rozwojem wypadków.