Ilustracja przedstawia schemat zbudowany z kafelków zatytułowany Historiozofia Augusta Cieszkowskiego. Na górze od lewej Epoka Pierwsza zwana też epoką Boga Ojca. Po znak dodać po środku kafelek Epoka druga zwana też epoką Syna Bożego. Strzałka w prawo i po prawej kafelek Epoka trzecia zwana też epoką Ducha Świętego. Odpowiednio pod każdym z poprzednich kafelków wypisane; lewa kolumna: starożytność, epoka sztuki, teza; środkowa kolumna: średniowiecze, epoka nauki, antyteza; prawa kolumna: przyszłość, epoka czynu, synteza. Oznaczone są: 1. Cieszkowski łączył filozofię narodową z mesjanizmem (przekonaniem o istnieniu Mesjasza, który wiedzie nas przez ciężkie czasy ku zbawieniu) i przydał trzem epokom nazwy Trzech Osób Boskich. Epoka Boga Ojca – stwórcy świata, który zainicjował jego istnienie., 2. Specyficznie rozumiana „starożytność”, rozpoczynająca się od Adama i Ewy, a kończąca misją Mesjasza – Chrystusa., 3. W tej epoce człowiek doświadczał świata bezpośrednio, wszystkimi zmysłami, nie marzył o żadnych zaświatach. Jest to więc epoka zmysłowości, którą reprezentuje Sztuka i jej dynamiczny rozwój., 4. Cieszkowski łączył filozofię narodową z mesjanizmem (przekonaniem o istnieniu mesjasza, który wiedzie nas przez ciężkie czasy ku zbawieniu) i przydał trzem epokom nazwy Trzech Osób Boskich. Epoka Syna Bożego, gdyż rozpoczyna się od działalności Jezusa i stanowi realizację Jego nauki., 5. Specyficznie rozumiane „średniowiecze”, rozpoczynające się od działalności Chrystusa i trwające do czasów Cieszkowskiemu współczesnych., 6. W tej epoce panuje racjonalizm, człowiek rozwija swój rozum i tworzy wielość teorii naukowych. Jest to więc epoka rozumu, czyli Nauki., 7. W tej epoce człowiek, osiągnąwszy w końcu doskonałość, ostatecznie pojedna i zjednoczy się z Bogiem, a więc zostanie zbawiony. Czas stanie w miejscu i dojdzie do prawdziwego końca historii, gdyż nastanie Królestwo Boże na ziemi., 8. Ostatnia epoka, która ma dopiero nadejść, a którą zapowiedział Chrystus, ucząc nas modlitwy Ojcze nasz. Stanowi ona bowiem opis przyszłej epoki, a każda z zawartych w niej próśb się spełni., 9. Czyn przenosi teorię do praktyki, stanowi więc syntezę myśli i bytu, namysłu z działaniem. Jako że zjednoczymy się z Bogiem, to na jego podobieństwo każda nasza myśl z miejsca będzie się obracać w czyn.