Czy pamiętasz, jaką rolę odegrał heglizm w myśli polskich filozofów narodowych? Czy był punktem wyjścia, czy też punktem dojścia dla polskich filozofów określanych mianem heglistów?

Uczeń własnymi słowami wskazuje dwa czynniki. Po pierwsze, że określenie „hegliści polscy” jest mylące, gdyż heglizm był jedynie punktem wyjścia do własnych rozważań naszych rodzimych filozofów. Po drugie, że koncepcję stworzoną przez Hegla trzeba było „poprawić” w tylu miejscach, że każdy z naszych rodzimych filozofów stworzył własną i oryginalną myśl filozoficzną.

Czy pamiętasz, które z tych pojęć jest znaczeniowo szersze? Jakie pod tym względem zachodzą relacje między nimi?

Uczeń własnymi słowami odpowiada, że filozofia narodu jest ogółem filozoficznych twierdzeń i koncepcji stworzonych przez myślicieli danego narodu, a filozofia narodowa jest znaczeniowo węższa (zawiera się w filozofii narodu) i jej celem jest określenie, czym jest duch narodu, jakie są immanentnie, tkwiące w nim wartości i jakie cele naród powinien realizować w swoich dziejach.

Czy twój przykład odnosi się do faktu, że historia rozwinęła się linearnie, przez konkretne stadia, a wszystko, co działo się niejako „obok” niej, jest nieistotne?

Za poprawną uznajemy każdą odpowiedź, która spełnia wskazówkę z podpowiedzi. Nie jest przy tym istotne, czy przykład uwzględnia fakt, że historiozofia Hegla dzieli się na cztery epoki. Przykłady mogą być podobne do tych znanych z lekcji i dotyczyć np. drogi w lesie, jazdy samochodem do celu itp., muszą być jednak logicznie uzasadnione.

Czy pamiętasz, o jakich trzech narodach mówił Cieszkowski w tzw. „małej” syntezie? Czy zauważyłeś, że każdemu z nich odpowiada jedno z trzech pojęć wymienionych w cytacie?

Niemcy są narodem odpowiadającym Myśli (ze względu na teoretyczność), Francuzi są narodem reprezentującym Byt (ze względu na ich praktyczność), a Słowianie – czy dokładniej – Polacy, są reprezentantami Czynu, zaś ich zasada narodowa stanowi syntezę dwóch zasad wcześniej wymienionych.