Schemat przedstawia trzy zdjęcia oraz poniżej nich kafelki z opisami. Zdjęcie pierwsze prezentuje niemowlę. Zdjęcie drugie dzieci uczące się w szkole. Zdjęcie trzecie dłonie dorosłej osoby, która trzyma rękę innego, dorosłego człowieka. Opisy punktów znajdujących się na ilustracji: 1. Już małe dziecko nabywa pierwsze kompetencje, które przydadzą się na rynku pracy: umiejętność odnalezienia się w relacjach społecznych i komunikacji interpersonalnej. 2. W szkole dziecko zdobywa nie tylko wiedzę, ale i umiejętności potrzebne w przyszłości na rynku pracy. Są to:
– praca w zespole,
– umiejętność porozumiewania się w językach obcych,
– wykorzystywanie technologii informacyjnych.

Nabywa także tzw. twarde kwalifikacje potwierdzone świadectwami i dyplomami.

Jednak w przypadku niektórych zawodów droga do ich wykonywania jest długa – należy bowiem ukończyć studia, odbyć staż i zdobyć specjalizację (np. jako lekarz, prawnik lub weterynarz). 3. Niektóre umiejętności i kompetencje można zdobyć poza systemem szkolnym, np. będąc wolontariuszem, harcerzem lub opiekując się młodszym rodzeństwem.
Takie doświadczenie wpływa na rozwój inteligencji emocjonalnej i pracodawcy w przyszłości mogą je docenić.
Można też zdobyć różnego typu kwalifikacje na szkoleniach i kursach, np. organizowanych przez stowarzyszenia i fundacje, ale również przez Zakłady Doskonalenia Zawodowego. Poniżej zdjęć jest kafelek schematu z napisem: Rynek pracy. Prowadzi od niego linia w dół do kafelka: Czego oczekują pracodawcy od osób wchodzących na rynek pracy? I wymienione są te oczekiwania: pracowitości, umiejętności radzenia sobie ze stresem, chęci do pracy, umiejętności w zakresie komunikacji interpersonalnej, umiejętności pracy w zespole, samodzielności. Na dole schematu znajduje się stwierdzenie: Człowiek, nawet będąc pracownikiem lub pracodawcą, musi się jednak dalej dokształcać! Bez tego nie będzie dobrym fachowcem.