Grafika przedstawia dwie dłonie obok siebie, odwrócone wewnętrzną częścią w stronę widza. Na dłoniach znajduje się mapa świata. W tle niebo z pierzastymi chmurami. Opis punktów znajdujących się na ilustracji: 1. Poza systemem ONZ Na odrębną uwagę zasługują organy, które nie są częściami systemu Narodów Zjednoczonych, ale pozostają w ścisłych związkach z ONZ. Powstawały one w różnym czasie na podstawie międzynarodowych konwencji, które były przyjmowane przez zainteresowane państwa. Takie konwencje powstawały z inicjatywy ONZ, odnoszą się one do rozmaitych aspektów praw człowieka i są prawnie wiążące w państwach, które je podpisały i ratyfikowały., 2. Międzynarodowy pakt praw obywatelskich i politycznych Międzynarodowy pakt praw obywatelskich i politycznych z 1966 r. powołał do życia Komitet Praw Człowieka. Organ ten składa się z 18 niezależnych ekspertów, wybieranych przez państwa‑strony Paktu na 4‑letnią kadencję. Pełni on funkcje kontrolne – zajmuje się monitorowaniem przestrzegania przez państwa przepisów tej konwencji. Na wezwanie Komitetu kraje, które ratyfikowały Międzynarodowy pakt praw obywatelskich i politycznych, zobowiązane są przedstawiać sprawozdania dotyczące działań podejmowanych w celu realizacji praw zagwarantowanych przez ten dokument. Dodatkowo, Pierwszy protokół fakultatywny do Paktu umożliwia składanie do Komitetu Praw Człowieka skarg indywidualnych na państwa. Organ ten po ich rozpatrzeniu kieruje do rządu zaskarżonego kraju swoje zalecenia., 3. Międzynarodowy pakt praw gospodarczych, społecznych i kulturalnych Międzynarodowy pakt praw gospodarczych, społecznych i kulturalnych, również z 1966 r., ustanowił Komitet Praw Gospodarczych, Społecznych i Kulturalnych. On również składa się z 18 niezależnych ekspertów, którzy monitorują przestrzeganie przez państwa‑strony konwencji gwarantowanych przez nią praw. Podobnie jak Komitet Praw Człowieka, organ ten finansowany jest z funduszy Organizacji Narodów Zjednoczonych.

Ocena wykonywania Paktu przeprowadzana jest na podstawie składanych co kilka lat przez państwa sprawozdań. Poza sprawozdaniem krajowym członkowie komitetu dysponują także uwagami organizacji pozarządowych.

Po wstępnym rozpatrzeniu sprawozdania Komitet spotyka się z delegacją rządową i omawia kwestie budzące szczególne zainteresowanie Komitetu. Spotkanie jest dostępne publicznie. Następnie Komitet przyjmuje wnioski końcowe, zawierające ocenę wdrażania postanowień Paktu przez dane państwo oraz zalecenia co do sposobu rozwiązania problemów. Zalecenia nie są wiążące dla państw.

Kontrola wykonywania paktu może być też sprawowana w ramach procedury skargowej. W 2008 r. Zgromadzenie Ogólne Narodów Zjednoczonych przyjęło Protokół fakultatywny do Paktu, przewidujący możliwość przedkładania przez jednostki Komitetowi skarg na niewykonywanie przez państwa postanowień Paktu. Protokół przewiduje także rozpatrywanie przez komitet skarg międzypaństwowych. Skarżone może być jedynie państwo będące stroną protokołu. Protokół wszedł w życie w 2013 r. Na podstawie Protokołu fakultatywnego rozpatrują również skargi indywidualne, jednak Polska nie ratyfikowała jeszcze Protokołu, dlatego obywatele naszego kraju nie mogą składać skarg indywidualnych do Komitetu., 4. Pozostałe konwencje i komitety Na podobnej zasadzie działa kilka innych komitetów. Nadzorują one przestrzeganie przez państwa ratyfikowanych przez nie konwencji. Należą do nich:Komitet do spraw Likwidacji Dyskryminacji Rasowej,Komitet do spraw Likwidacji Dyskryminacji Kobiet,Komitet przeciwko Torturom,Komitet Praw Dziecka,Komitet do ochrony praw wszystkich pracowników‑migrantów i członków ich rodzin,Komitet Praw Osób Niepełnosprawnych,Komitet do spraw Wymuszonych Zaginięć.