potoczna nazwa Bitwy Warszawskiej; decydującego starcia w czasie wojny polsko‑bolszewickiej 1919‑1921, w której Wojsko Polskie starło się z Armią Czerwoną

sowiecki działacz partyjny i państwowy o polskich korzeniach, zwany Krwawym Feliksem i Czerwonym Katem, patologiczny sadysta i morderca, twórca i szef tajnej policji CzeKa; w czasie wojny polsko–bolszewickiej członek Tymczasowego Komitetu Rewolucyjnego Polski, zalążka władzy komunistycznej w Polsce

polski publicysta i działacz komunistyczny; od 1917 r. działacz partii bolszewickiej w Związku Sowieckim; w czasie wojny polsko–bolszewickiej członek Tymczasowego Komitetu Rewolucyjnego Polski, zalążka władzy komunistycznej w Polsce

zbiór reportaży Stefana Żeromskiego z okresu wojny polsko‑bolszewickiej, wydany w 1920 r.; w jego skład wchodzą reportaże: Francja, Iława – Kwidzyn – Malbork, Towarzystwo Przyjaciół Pomorza, Na probostwie w Wyszkowie, Sambor i Mestwin

generał broni Wojska Polskiego, komendant Legionów Polskich w czasie I wojny światowej; w czasie wojny polsko–bolszewickiej dowodził Frontem Północnym

publicysta i działacz komunistyczny ; w 1920 r. stanął na czele Tymczasowego Komitetu Rewolucyjnego Polski w Białymstoku

(łac. publicus – powszechny, społeczny) dziedzina piśmiennictwa omawiająca aktualne problemy życia społecznego, politycznego, kulturalnego; jej zamiarem jest oddziaływanie na opinię publiczną, obejmuje małe formy pisarskie: artykuły, reportaże, felietony i korespondencje

(łac. reporto – donoszę) gatunek prozy publicystycznej stanowiącej żywy opis zdarzeń i faktów znanych autorowi z bezpośredniej obserwacji, praprzodkiem reportażu jest plotka

pogardliwie o żołnierzu, szczególnie rosyjskim; żołdak

pisarz, publicysta, działacz społeczny; jeden z najwybitniejszych prozaików przełomu XIX i XX w.; bywał nazywany „sumieniem polskiej literatury”; autor powieści, m.in. Przedwiośnia i Ludzi bezdomnych, zbioru reportaży Inter Arma, zbiorów opowiadań

organ władzy cywilnej na ziemiach polskich z siedzibą w Białymstoku, został utworzony przez polskich komunistów w czasie wojny polsko‑bolszewickiej 1919–20; na jego czele stał Julian Marchlewski; w jego skład wchodzili także m.in. Feliks Dzierżyński i Feliks Kon, wydali oni Manifest do polskiego ludu roboczego miast i wsi, w którym zapowiedzieli powołanie polskiej republiki radzieckiej, nacjonalizację ziemi obszarniczej i fabryk, oddzielenie Kościoła od państwa

wojna toczona między Polską a sowiecką Rosją w latach 1919‑1921; rozpoczęła się marszem wojsk armii radzieckiej na Białoruś i Litwę; decydującym starciem była Bitwa Warszawska, zwana Cudem nad Wisłą, zakończona w 1920 r. zwycięstwem Wojska Polskiego

daw. wygnaniec, banita