Sprawdź się
Wskaż właściwe dokończenie zdania.
W wyniku rewolucji lipcowej w Paryżu obalony został król…
- Ludwik Filip I.
- Karol X.
- Ludwik XVIII.
- Napoleon III.
Ułóż wydarzenia w porządku chronologicznym.
- Eugène Delacroix maluje obraz Wolność wiodąca lud na barykady.
- Ludwik XVIII nadaje Francji Kartę konstytucyjną.
- Karol X rozwiązuje Izbę Deputowanych.
- Karol X rozwiązuje Gwardię Narodową.
- Hiszpania godzi się z utratą kolonii amerykańskich.
- Adolf Thiers obejmuje urząd premiera Francji.
- Izabela II obejmuje tron Hiszpanii.
- Rewolucja lipcowa oddaje władzę w ręce księcia Orleanu Ludwika Filipa I.
- Armia francuska dławi powstanie w Madrycie.
Zapoznaj się z fragmentem opracowania historycznego. Wskaż poprawne przypisy wyjaśniające spośród niżej podanych.
Historia Europy w XIX wiekuFrancja […] zmuszona była już od pierwszych dni bronić swej konstytucji* przeciw zuchwałej partii**, która zgodziła się na nią niechętnie i w złej wierze, bez wewnętrznego przekonania, i która, choć nie myślała o jej formalnym obaleniu, z wyjątkiem kilku fanatyków, to jednak dążyła do zablokowania albo przynajmniej zakłócenia jej funkcjonowania, do tego, by rządzić poza nią albo mimo niej, wraz z królem, szlachtą, klerem, a kiedy trzeba, to i ludem. Prawna i formalna różnica sprawiła, że konstytucja została po prostu przyznana, a nie wynegocjowana, ale różnica ta stawała się polityczna i istotna w owym konflikcie, gdyż od przewagi jednej lub drugiej strony zależał rzeczywisty charakter konstytucji. Dlatego też problem strony liberalnej polegał na umiejętności zdobycia tego, co już zostało przyznane, i na uczynieniu […] w praktycznym sensie – z oktrojowanej karty narodowej konstytucji. Taki jedynie jest sens dziejów Francji w tamtym piętnastoleciu***.
Źródło: Benedetto Croce, Historia Europy w XIX wieku, tłum. J. Ugniewska, Warszawa 1998, s. 78.
* tu:
- konstytucja z 1791 r.
- Deklaracja praw człowieka i obywatela
- Karta konstytucyjna
** tu:
- jakobinów
- ultrasów
- socjalistów
*** tu:
- okres monarchii lipcowej
- okres rewolucji francuskiej
- lata 1815–1830
Przeczytaj tekst o przyczynach specyficznej sytuacji Hiszpanii, w której po kongresie wiedeńskim absolutyzm miał się znacznie lepiej niż w sąsiedniej Francji. Wpisz brakujące wyrazy.
Zapoznaj się z tekstem o przyczynach specyficznej sytuacji Hiszpanii, w której po kongresie wiedeńskim absolutyzm miał się znacznie lepiej niż w sąsiedniej Francji. Wpisz brakujące wyrazy.
Wojna o ................................ Hiszpanii toczona w latach 1808–1813 nie stała się początkiem rewolucji. Masowy udział w ludności cywilnej w wojnie partyzanckiej (guerilla), konieczność decentralizacji i rozpowszechnienie idei wolności mieściły się w tradycji hiszpańskiego ........................... Oświeceni liberałowie w Kadyksie nie reprezentowali mas, idee przebudowy nie znajdowały szerokiego zrozumienia i poparcia. Lokalny .................... i ksenofobia doskonale współgrały z obroną monarchy i religii. Ferdynand VII mógł więc bez trudu odsunąć, wypędzić i prześladować nie tylko zwolenników Francuzów, ale także zasłużonych w walce o jego tron ...................... i konstytucjonalistów. […] .................................... nie miał wpływu na ułożenie się stosunków wewnętrznych Hiszpanii. Na arenie międzynarodowej natomiast państwo to spadło do poziomu drugorzędnego, nie wpłynęło w najmniejszym stopniu na wykształcenie się systemu politycznego ........................................... Interwencja z 1823 roku, która zdławiła epizod konstytucyjny, zapoczątkowana powstaniem [z 1820 roku], mimo wspólnoty zainteresowań Świętego Przymierza była przede wszystkim dziełem Francji. [Późniejszy] konstytucjonalizm regencji uważała ona za korzystniejszy dla swych interesów [niż chęć zaprowadzenia absolutyzmu przez Don Carlosa]. Święte Przymierze nie było także w stanie wesprzeć pretensji Ferdynanda VII do odzyskania władzy w posiadłościach ............................. Byłoby to sprzeczne z interesami Wielkiej Brytanii. [Toteż] Hiszpania po 1815 roku stawała się coraz bardziej peryferią ............, w której Francja i Anglia starały się zachować równowagę wpływów.
W oparciu o wykonane uprzednio ćwiczenie 3 oraz posiadane informacje wyjaśnij, dlaczego opór przeciwko władzy we Francji jednak wykroczył w 1830 r. poza ramy parlamentarne.
Zanim sformułujesz wypowiedź ustną, wybierz przydatne ci argumenty (przesuń je do prawej kolumny). Argumenty nieprzydatne przerzuć na lewo.
- Król Karol X nie zamierzał przestrzegać konstytucji.
- Liberałom francuskim udało się skłonić króla do przestrzegania Karty konstytucyjnej.
- Liberałom francuskim nie udało się skłonić króla do przestrzegania Karty konstytucyjnej.
- Mikołaj I miał powody do obaw o eksport rewolucji znad Sekwany.
- Brak poszanowania króla dla Karty konstytucyjnej, biały terror i niepokoje społeczne wraz z nastrojami antyklerykalnymi skierowały na barykady zarówno robotników, drobną burżuazję, jak i liberalną inteligencję.
- Masy francuskie chciały przywrócenia absolutyzmu i sojuszu ołtarza i tronu.
- Król Karol sprowokował wybuch rewolucji poprzez rozwiązanie Izby Deputowanych i zakaz wolności prasy.
- Karta konstytucyjna wprowadzała ustrój parlamentarny z zachowaniem administracji, kodeksu cywilnego i innych instytucji napoleońskich.
W oparciu o wykonane uprzednio ćwiczenie 3 oraz posiadane informacje wyjaśnij, dlaczego opór przeciwko władzy we Francji jednak wykroczył w 1830 r. poza ramy parlamentarne.
Zanim sformułujesz wypowiedź ustną, zapoznaj się z poniższymi argumentami. Oceń, które są przydatne, a które nieprzydatne. Skorzystaj z przydatnych argumentów konstruując swoją wypowiedź.
1. Król Karol X nie zamierzał przestrzegać konstytucji.
2. Liberałom francuskim udało się skłonić króla do przestrzegania Karty konstytucyjnej.
3. Liberałom francuskim nie udało się skłonić króla do przestrzegania Karty konstytucyjnej.
4. Mikołaj I miał powody do obaw o eksport rewolucji znad Sekwany.
5. Brak poszanowania króla dla Karty konstytucyjnej, biały terror i niepokoje społeczne wraz z nastrojami antyklerykalnymi skierowały na barykady zarówno robotników, drobną burżuazję, jak i liberalną inteligencję.
6. Masy francuskie chciały przywrócenia absolutyzmu i sojuszu ołtarza i tronu.
7. Król Karol sprowokował wybuch rewolucji poprzez rozwiązanie Izby Deputowanych i zakaz wolności prasy.
8. Karta konstytucyjna wprowadzała ustrój parlamentarny z zachowaniem administracji, kodeksu cywilnego i innych instytucji napoleońskich.
Rok 1830 i wypadki lipcowe okiem malarzy.
Uporządkuj galerię obrazów. Dopasuj je do odpowiedniego miejsca na planszy.
Lewa część planszy – przyczyny rewolucji lipcowej
Środkowa – przebieg rewolucji
Prawa część planszy – osiągnięcia rewolucji lipcowej
Zapoznaj się z fragmentami listu do cara Mikołaja I z 1 sierpnia 1830 r.
List do cara Mikołaja I z 1 sierpnia 1830 r.Fragment 1
Mój Panie Bracie! W liście, który z mego polecenia doręczy Waszej Cesarskiej Mości generał Athalin, zapowiadam moje wstąpienie na tron francuski i odczuwam z tego powodu potrzebę z całym zaufaniem porozumieć się z W.C.M. o skutkach katastrofy, której tak bardzo pragnąłem zapobiec.Fragment 2
Od dawna ubolewałem nad tym, że król Karol i rząd jego nie kroczyli drogą bardziej odpowiadającą życzeniom i oczekiwaniom narodu. Daleki byłem od tego, by przewidzieć owe dziwne wydarzenia, które nastąpiły, i byłem przekonany, że rząd ten, przy pewnej rozwadze i umiarkowaniu, jeszcze długi czas utrzymać się zdoła. Jednakże […] widziałem, jak bardzo ten rząd był przez naród znienawidzony, jak wielką wzbudzał nieufność, i podzielałem ogólne zaniepokojenie z powodu zarządzeń, których po rządzie tym musieliśmy oczekiwać. Niemniej jednak przywiązanie do praw, umiłowanie porządku uczyniły we Francji takie postępy, że opór wobec władzy nie przekroczyłby form parlamentarnych, gdyby sam rząd nie był dał, w obłędzie swym, do tego powodu przez zuchwałe naruszenie Karty konstytucyjnej oraz przez zniesienie wszelkich gwarancji naszej wolności narodowej, w obronie których każdy Francuz gotów jest krew przelać.Fragment 3
Trudnym atoli było tutaj uniknięcie pewnych wstrząśnień w naszym życiu społecznym, to samo podniecenie umysłów, które zdołało odwieść je od tylu nieporządków, sprowadziło je jednocześnie na drogi stosowania w życiu teorii politycznych, które mogłyby Francję, a może i Europę całą, wtrącić w otchłań strasznych zaburzeń. W tym położeniu, Najjaśniejszy Panie, oczy wszystkich zwróciły się ku mnie. Nawet sami zwyciężeni uważali mnie za potrzebnego dla tego ratunku; byłem potrzebny […], aby nie dopuścić do tego, by zwycięzcy nie wypaczyli odniesionego zwycięstwa; podjąłem się więc tego szlachetnego, acz trudnego zadania.Fragment 4
Uważałem bowiem, że najmniejsze wahanie z mojej strony mogło narazić przyszłość Francji oraz spokój wszystkich sąsiadów naszych na niebezpieczeństwo. Tytuł Namiestnika Królestwa, który niczego nie rozwiązywał, wzbudzał niebezpieczną nieufność, należało tedy spieszyć się z porzuceniem tymczasowego stanu rzeczy, zarówno dla konieczności potrzebnego zaufania, jak też dla ratowania Karty konstytucyjnej, której utrzymanie tak jest doniosłym, znaczenie której tak dobrze rozumiał nieboszczyk cesarz, dostojny brat W. C. Mości, a której groziło wielkie niebezpieczeństwo, gdyby szybko nie zadowolić i nie uspokoić wzburzonych umysłów.Fragment 5
Bystrej uwadze i wielkiemu rozumowi W. C. Mości nie ujdzie i ta okoliczność, że dla osiągnięcia tego zbawiennego celu jest pożądanym, aby sprawy paryskie rozpatrywane były z istotnego punktu oceny, by Europa, oceniając słuszne powody, jakie mną kierowały, obdarzyła mój rząd tym zaufaniem, jakie budzić ma prawo. Racz W. C. Mość pamiętać, że dopóki Karol X panował we Francji, należałem do najwierniejszych, najbardziej uległych poddanych i że dopiero w chwili, kiedym dostrzegł zagrożone działanie praw obowiązujących oraz funkcjonowanie władzy królewskiej, uważałem za swój obowiązek poddać się woli narodu, przyjmując koronę, którą mi ofiarowano.Fragment 6
Francja z radością widzi w Rosji swego najbardziej naturalnego i najpotężniejszego sprzymierzeńca i wierzy, że zaufanie to nie będzie nadużyte.Źródło: List do cara Mikołaja I z 1 sierpnia 1830 r., [w:] Wiek XIX w źródłach. Wybór tekstów źródłowych, oprac. S.B. Lenard, M. Sobańska-Bondaruk, Warszawa 1998, s. 96–98.
W prawej kolumnie tabeli wpisz odpowiednie litery przy fragmentach, w których autor:
- anonsuje on swoją intronizację (A);
- wyjaśnia – wątpliwą z punktu widzenia członków Świętego Przymierza – legitymizację monarchii lipcowej (B);
- stara się o pozyskanie akceptacji cara (C).
| Fragmenty | Efekty analizy |
|---|---|
| 1 | |
| 2 | |
| 3 | |
| 4 | |
| 5 | |
| 6 |
Kto był autorem listu?
- Karol X
- Klemens von Metternich
- Książę Orleanu Ludwik Filip
- Ludwik XVIII
Dokonaj analizy obrazu Eugène’a Delacroix Wolność wiodąca lud na barykady. Skorzystaj z materiałów pomocniczych, a następnie pogrupuj elementy i wypełnij dziennik.
Zapoznaj się z opisem obrazu Eugène’a Delacroix Wolność wiodąca lud na barykady. Skorzystaj z materiałów pomocniczych, a następnie pogrupuj elementy i wypełnij dziennik.
Wiek XIX w źródłach. Wybór tekstów źródłowychRomantyzm — szeroki i wieloznaczny termin stosowany w odniesieniu do różnych przejawów sztuki (głównie malarstwa) lat ok. 1760–1850. Romantyzm nie ma cech odrębnego stylu, jest rozumiany raczej jako wyraz postawy światopoglądowej, artystycznej i uczuciowej. Znamionuje ją pojmowanie sztuki jako przejawu odrębności cywilizacyjnych, narodowych i osobowych oraz jako ekspresji przeżyć wewnętrznych twórcy, wyolbrzymienie roli sztuki, artysty i doznania estetycznego, wybujały indywidualizm i subiektywizm, odrzucenie przekonania o racjonalnym charakterze twórczości artystycznej, zwrot ku poznaniu intuicyjnemu i twórczej roli wyobraźni. Postawa ta zaowocowała zarówno ogromnym rozszerzeniem repertuaru tematycznego wyobrażeń, jak też różnorodnością form artystycznych. […] Skodyfikowany język alegoryczno‑symboliczny zastąpiło oddziaływanie emocjami i nastrojem albo indywidualna, często ezoteryczna symbolika. […] Wobec braku jednolitości stylowej terminem romantyzm określa się wiele nurtów malarskich i indywidualnych dokonań, jak np. fantasmagoryczna późna twórczość F. Goi, poetycko‑fantastyczne wyobrażenia H. Füselego, ezoteryczno‑wizyjne dzieła W. Blake’a, kontemplacyjne krajobrazy C.D. Friedricha, religijno‑historyzująca sztuka powstająca w kręgu Bractwa Św. Łukasza (nazareńczycy), barokowo dynamiczne i wysoce emocjonalne malarstwo francuskie (T. Géricault, E. Delacroix).
[…]
Wolność wiodąca lud na barykady (1831, pierwotny tytuł 28 lipca 1830) ukazywała współczesne wydarzenie w konwencji alegorycznej i z romantycznym patosem.
[…]
Delacroix, zwłaszcza w 2. połowie życia, nie identyfikował się z romantyzmem — mawiał o sobie, że jest klasykiem; jako kolorysta przeciwstawiał się tradycyjnej teorii sztuki, która kazała obwodzić kolor linią (1841 pisał do F. Chopina, że „natura obywa się bez wyraźnych konturów”).Kalendarium życia malarza
26 IV 1798 – urodził się w Charenton‑Saint‑Maurice koło Paryża.
1816–22 – studiował malarstwo w École des Beaux‑Arts.
1822 – wystawił obraz Dante i Wergiliusz w Piekle na Salonie.
1827–28 - namalował Śmierć Sardanapala.
1831 – namalował Wolność wiodącą lud na barykady.
1832 – odbył podróż do północnej Afryki.
1838 – sportretował Fryderyka Chopina.
1855 – otrzymał krzyż komandorski Legii Honorowej.
1857 – został członkiem Académie des Beaux‑Arts.
13 VIII 1863 – zmarł w Paryżu.Źródło: Wiek XIX w źródłach. Wybór tekstów źródłowych , oprac. M. Sobańska-Bondaruk, S. B. Lenard, Warszawa 1998, s. 95.
Przyporządkuj elementy.
postać chłopca wycięta z obrazu, poległy żołnierz garnizonu paryskiego, postać wycięta z obrazu, broń, ranni i zabici, barykada, gwardzista w granatowym umundurowaniu, miejskie budynki w tle, flaga, mężczyzna w cylindrze
| Elementy realistyczne | |
|---|---|
| Elementy symboliczne |