Sprawdź się
Opisz własnymi słowami, co oznaczają poniższe pojęcia.
Poniżej znajduje się fragment Ojcze nasz Cieszkowskiego. Zapoznaj się z jego treścią i opisz metodę podziału dziejów, która została w nim przedstawiona.
Ojcze naszA tak trzecia Epoka świata korzystać będzie ze wszystkich strat i boleści, przez poprzednie wieki doznane, — tak jak natura organiczna korzysta właśnie ze wszystkich fizycznych i chemicznych kataklizmów, którym obszar nasz ziemski w wiekach wykształtu swego ulegał. — Jak bez owych kosmicznych rewolucyi, nie byłby się usposobił nasz glob do wydania i utrzymania życia organicznych jestestw, owych misternych arcydzieł i celów przyrodzenia, — tak też bez owych społecznych wstrząśnień, bez historycznych zapadnień i wzniesień, bez owych rozdarć i napływów, owych składów i rozkładów, niebyłaby się usposobiła Ludzkość do wydania i utrzymania organicznych społeczeństw, których stosunek do poprzedzających społecznych kształtów jest właśnie taki jaki zachodzi między żywym organizmem, a martwemi lub chaotycznemi siłami pierwotnej natury.
Dwie więc ubiegłe Epoki, są dopiero dwoma podrzędnemi piętrami najwyższego przybytku Ludzkości, dwiema potęgami stanowiącemi dopiero czynniki potęgi trzeciej — owej epoki organicznej mającej wszystkie sporne siły i luźne żywioły w poprzedzających epokach objawione, do żywotnej zgody doprowadzić, — mającej dopełnić czego tamtym brakowało, — wznieść, co poniżonem, skojarzyć co rozerwanem, rozwiązać co zawikłanem, — odzyskać co zatraconem, nagrodzić co zasłużonem, zbawić co potępionem było.
Źródło: August Cieszkowski, Ojcze nasz , t. 1, Poznań 1922, s. 122.
Manifest neomesjanistycznyCzas na apokalipsę. Czas przebudzić jeźdźców czasów ostatecznych. Czas ożywić ducha mesjanizmu. Czas, by ten duch, uśpiony przez ostatnie stulecia cywilizacji zachodniej, znów zaczął krążyć nad Europą. I nie chodzi tu bynajmniej tylko o pamięć o Mesjaszu umęczonym pod Ponckim Piłatem. Ta pamięć zawsze była i jest obecna w wierze Kościoła. Gdy mówimy o mesjanizmie, chodzi nam o nadzieję skierowaną ku przyszłości i przez to nadającą inny, głębszy sens temu, co się wydarzyło w przeszłości i dzieje tu i teraz. Chodzi o oczekiwanie na Mesjasza, o wypatrywanie znaków Jego powtórnego przyjścia i przygotowywanie gruntu pod apokalipsę, która to przyjście rozpęta. (…) Bez mesjanizmu chrześcijańska wizja historii staje się zmierzającym do nikąd ciągiem bardziej czy mniej szczęśliwych wydarzeń. (…) Cel, jaki sobie stawiamy, to ożywienie ducha mesjanizmu w obszarze kultury współczesnej, w debacie publicznej, chcemy, by apokaliptyczna wizja świata na nowo rozpalała umysły teologów, filozofów i historiozofów, by budziła natchnienie poetów i malarzy, by w jej odgłosy wsłuchali się muzycy, jej dramatyzm zauważyli reżyserzy, a ilustracyjną atrakcyjność oddali twórcy komiksów i plakatów. (…) Chcemy spierać się o rzeczy zasadnicze, metafizyczne i eschatologiczne. (…) Historiozoficzny optymizm w sosie konserwatywnym jest inną pobożną odmianą millenarystycznej ułudy obiecującej zwycięstwo racji chrześcijańskiej i patriotycznej w tym świecie. W świecie nieprzemienionym ogniem apokalipsy. Takiego zwycięstwa nie będzie.
Źródło: Rafał Tichy, Manifest neomesjanistyczny, [w:] Czterdzieści i cztery. 44: Pismo apokaliptyczne, Warszawa 2009, s. 54–59.
Własnymi słowami wyjaśnij, czym jest filozofia narodowa.