Wybierz jedno nowe słowo poznane podczas dzisiejszej lekcji i ułóż z nim zdanie.

Rządy szacha Możliwe odpowiedzi: 1. reformy zmierzające do podniesienia pozycji społecznej kobiet, 2. władza w rękach duchownych, 3. świeckie prawo, 4. wrogość wobec wzorców zachodnich, 5. ograniczenie wpływu przywódców Islamskich, 6. Stany Zjednoczone głównym wrogiem, 7. bliskie relacje z USA, 8. prawo koraniczne, 9. umocnienie patriarchatu, 10. bliskie relacje z USA, 11. fascynacja zachodnią kulturą Rządy ajatollaha Możliwe odpowiedzi: 1. reformy zmierzające do podniesienia pozycji społecznej kobiet, 2. władza w rękach duchownych, 3. świeckie prawo, 4. wrogość wobec wzorców zachodnich, 5. ograniczenie wpływu przywódców Islamskich, 6. Stany Zjednoczone głównym wrogiem, 7. bliskie relacje z USA, 8. prawo koraniczne, 9. umocnienie patriarchatu, 10. bliskie relacje z USA, 11. fascynacja zachodnią kulturą

Młody rewolucjonista Możliwe odpowiedzi: 1. Saddam Husajn wrócił do kraju w 1963 r., po obaleniu generała Kasima przez baasistów. (...) Na czele państwa stanął kuzyn Saddama, Hasan al-Bakr, który postawił Husajna na czele służb bezpieczeństwa nowego rządu (...). Prestiż al-Bakra w powiązaniu z przemocą i czujnością Saddama wyniosły Baas do władzy, która gwarantowała Irakowi stabilność. Cena tej stabilności była wysoka. Tysiące komunistów, lewicowców, szyitów i Kurdów aresztowano i torturowano, niektórych jedynie z powodu podejrzenia o wrogość wobec nowego reżimu., 2. W 1979 r. Saddam już mocno stał na nogach. Nie potrzebował dłużej dzielić się rządami. Onieśmielony olbrzymią władzą tajnej policji krewniaka, al-Bakr sam zrezygnował z przywództwa oddając pełną władzę Husajnowi (...) Przez następne dziesięciolecie śmierć grasowała w Iraku z taką intensywnością, że horrory poprzedniej dekady, a wśród nich masowa rzeź i deportacja Kurdów, niemalże uległy zapomnieniu., 3. Gdy Husajn obejmował władzę, rewolucja obaliła szacha Iranu. Sądząc, że sąsiedni kraj jest słaby i pogrążony w chaosie, iracki dyktator go zaatakował. Saddamowi konflikt wydawał się świetną okazją do zyskania prymatu w Zatoce Perskiej. Irańczycy, którzy są szyitami, wojnę uważali za krucjatę przeciw niewiernym. Zaatakowani zjednoczyli się wokół Chomeiniego. (...) Czynnikiem decydującym okazała się broń chemiczna. Po latach nierozstrzygniętych zmagań z oddziałami fanatycznych irańskich męczenników Saddam wystąpił z końcowym, makabrycznym argumentem przeciw Teheranowi – były to pociski z głowicami wypełnionymi trucizną. Chomeini, przerażony okrucieństwem przeciwnika, pozwolił rozpocząć negocjacje z Irakiem. Wojna, która miała trwać miesiąc przeciągnęła się do ośmiu lat i pochłonęła miliony istnień ludzkich. Był to najkrwawszy konflikt, jakiego kiedykolwiek doświadczył Bliski Wschód., 4. Saddam Husajn urodził się 28 kwietnia 1937 r. Po ukończeniu szkoły średniej w 1958 r., zabrał się za działalność rewolucyjną. W tym czasie w Iraku doszło do puczu wojskowego, który obalił monarchię króla Fajsala II. Jako watażka [Saddam] brał udział w nieudanym zamachu na generała Kasima, po którym, zaocznie skazany na śmierć, musiał uciekać z kraju. Schronił się w Egipcie. (...) Już w tym czasie zaangażował się w działalność partii Baas (Socjalistyczna Partia Odrodzenia Arabskiego)., 5. Po zwycięstwie, z bogatego kraju, którego rezerwy naftowe miały wartość 30 miliardów dolarów, Irak przeobraził się w państwo zadłużone wobec sąsiadów na 70 miliardów dolarów. Husajn usiłując skierować powszechne niezadowolenie na inne tory i dążąc do załatania dziury w budżecie zainteresował się Kuwejtem. Nie wziął jednak pod uwagę jakie znaczenie miała kuwejcka ropa dla gospodarki Zachodu. Gdy wystąpił przeciwko niemu cały świat, nie miał szans. Wojnę o Kuwejt przegrał z kretesem. Dlaczego go wtedy nie dobito? Najprostsza odpowiedź brzmi: Zachodowi i całemu światu potrzebny był silny Irak, aby zrównoważyć wpływy Iranu, którego bali się wszyscy. Partia Baas u władzy Możliwe odpowiedzi: 1. Saddam Husajn wrócił do kraju w 1963 r., po obaleniu generała Kasima przez baasistów. (...) Na czele państwa stanął kuzyn Saddama, Hasan al-Bakr, który postawił Husajna na czele służb bezpieczeństwa nowego rządu (...). Prestiż al-Bakra w powiązaniu z przemocą i czujnością Saddama wyniosły Baas do władzy, która gwarantowała Irakowi stabilność. Cena tej stabilności była wysoka. Tysiące komunistów, lewicowców, szyitów i Kurdów aresztowano i torturowano, niektórych jedynie z powodu podejrzenia o wrogość wobec nowego reżimu., 2. W 1979 r. Saddam już mocno stał na nogach. Nie potrzebował dłużej dzielić się rządami. Onieśmielony olbrzymią władzą tajnej policji krewniaka, al-Bakr sam zrezygnował z przywództwa oddając pełną władzę Husajnowi (...) Przez następne dziesięciolecie śmierć grasowała w Iraku z taką intensywnością, że horrory poprzedniej dekady, a wśród nich masowa rzeź i deportacja Kurdów, niemalże uległy zapomnieniu., 3. Gdy Husajn obejmował władzę, rewolucja obaliła szacha Iranu. Sądząc, że sąsiedni kraj jest słaby i pogrążony w chaosie, iracki dyktator go zaatakował. Saddamowi konflikt wydawał się świetną okazją do zyskania prymatu w Zatoce Perskiej. Irańczycy, którzy są szyitami, wojnę uważali za krucjatę przeciw niewiernym. Zaatakowani zjednoczyli się wokół Chomeiniego. (...) Czynnikiem decydującym okazała się broń chemiczna. Po latach nierozstrzygniętych zmagań z oddziałami fanatycznych irańskich męczenników Saddam wystąpił z końcowym, makabrycznym argumentem przeciw Teheranowi – były to pociski z głowicami wypełnionymi trucizną. Chomeini, przerażony okrucieństwem przeciwnika, pozwolił rozpocząć negocjacje z Irakiem. Wojna, która miała trwać miesiąc przeciągnęła się do ośmiu lat i pochłonęła miliony istnień ludzkich. Był to najkrwawszy konflikt, jakiego kiedykolwiek doświadczył Bliski Wschód., 4. Saddam Husajn urodził się 28 kwietnia 1937 r. Po ukończeniu szkoły średniej w 1958 r., zabrał się za działalność rewolucyjną. W tym czasie w Iraku doszło do puczu wojskowego, który obalił monarchię króla Fajsala II. Jako watażka [Saddam] brał udział w nieudanym zamachu na generała Kasima, po którym, zaocznie skazany na śmierć, musiał uciekać z kraju. Schronił się w Egipcie. (...) Już w tym czasie zaangażował się w działalność partii Baas (Socjalistyczna Partia Odrodzenia Arabskiego)., 5. Po zwycięstwie, z bogatego kraju, którego rezerwy naftowe miały wartość 30 miliardów dolarów, Irak przeobraził się w państwo zadłużone wobec sąsiadów na 70 miliardów dolarów. Husajn usiłując skierować powszechne niezadowolenie na inne tory i dążąc do załatania dziury w budżecie zainteresował się Kuwejtem. Nie wziął jednak pod uwagę jakie znaczenie miała kuwejcka ropa dla gospodarki Zachodu. Gdy wystąpił przeciwko niemu cały świat, nie miał szans. Wojnę o Kuwejt przegrał z kretesem. Dlaczego go wtedy nie dobito? Najprostsza odpowiedź brzmi: Zachodowi i całemu światu potrzebny był silny Irak, aby zrównoważyć wpływy Iranu, którego bali się wszyscy. Tyrania despoty Możliwe odpowiedzi: 1. Saddam Husajn wrócił do kraju w 1963 r., po obaleniu generała Kasima przez baasistów. (...) Na czele państwa stanął kuzyn Saddama, Hasan al-Bakr, który postawił Husajna na czele służb bezpieczeństwa nowego rządu (...). Prestiż al-Bakra w powiązaniu z przemocą i czujnością Saddama wyniosły Baas do władzy, która gwarantowała Irakowi stabilność. Cena tej stabilności była wysoka. Tysiące komunistów, lewicowców, szyitów i Kurdów aresztowano i torturowano, niektórych jedynie z powodu podejrzenia o wrogość wobec nowego reżimu., 2. W 1979 r. Saddam już mocno stał na nogach. Nie potrzebował dłużej dzielić się rządami. Onieśmielony olbrzymią władzą tajnej policji krewniaka, al-Bakr sam zrezygnował z przywództwa oddając pełną władzę Husajnowi (...) Przez następne dziesięciolecie śmierć grasowała w Iraku z taką intensywnością, że horrory poprzedniej dekady, a wśród nich masowa rzeź i deportacja Kurdów, niemalże uległy zapomnieniu., 3. Gdy Husajn obejmował władzę, rewolucja obaliła szacha Iranu. Sądząc, że sąsiedni kraj jest słaby i pogrążony w chaosie, iracki dyktator go zaatakował. Saddamowi konflikt wydawał się świetną okazją do zyskania prymatu w Zatoce Perskiej. Irańczycy, którzy są szyitami, wojnę uważali za krucjatę przeciw niewiernym. Zaatakowani zjednoczyli się wokół Chomeiniego. (...) Czynnikiem decydującym okazała się broń chemiczna. Po latach nierozstrzygniętych zmagań z oddziałami fanatycznych irańskich męczenników Saddam wystąpił z końcowym, makabrycznym argumentem przeciw Teheranowi – były to pociski z głowicami wypełnionymi trucizną. Chomeini, przerażony okrucieństwem przeciwnika, pozwolił rozpocząć negocjacje z Irakiem. Wojna, która miała trwać miesiąc przeciągnęła się do ośmiu lat i pochłonęła miliony istnień ludzkich. Był to najkrwawszy konflikt, jakiego kiedykolwiek doświadczył Bliski Wschód., 4. Saddam Husajn urodził się 28 kwietnia 1937 r. Po ukończeniu szkoły średniej w 1958 r., zabrał się za działalność rewolucyjną. W tym czasie w Iraku doszło do puczu wojskowego, który obalił monarchię króla Fajsala II. Jako watażka [Saddam] brał udział w nieudanym zamachu na generała Kasima, po którym, zaocznie skazany na śmierć, musiał uciekać z kraju. Schronił się w Egipcie. (...) Już w tym czasie zaangażował się w działalność partii Baas (Socjalistyczna Partia Odrodzenia Arabskiego)., 5. Po zwycięstwie, z bogatego kraju, którego rezerwy naftowe miały wartość 30 miliardów dolarów, Irak przeobraził się w państwo zadłużone wobec sąsiadów na 70 miliardów dolarów. Husajn usiłując skierować powszechne niezadowolenie na inne tory i dążąc do załatania dziury w budżecie zainteresował się Kuwejtem. Nie wziął jednak pod uwagę jakie znaczenie miała kuwejcka ropa dla gospodarki Zachodu. Gdy wystąpił przeciwko niemu cały świat, nie miał szans. Wojnę o Kuwejt przegrał z kretesem. Dlaczego go wtedy nie dobito? Najprostsza odpowiedź brzmi: Zachodowi i całemu światu potrzebny był silny Irak, aby zrównoważyć wpływy Iranu, którego bali się wszyscy. Wojna iracko-irańska Możliwe odpowiedzi: 1. Saddam Husajn wrócił do kraju w 1963 r., po obaleniu generała Kasima przez baasistów. (...) Na czele państwa stanął kuzyn Saddama, Hasan al-Bakr, który postawił Husajna na czele służb bezpieczeństwa nowego rządu (...). Prestiż al-Bakra w powiązaniu z przemocą i czujnością Saddama wyniosły Baas do władzy, która gwarantowała Irakowi stabilność. Cena tej stabilności była wysoka. Tysiące komunistów, lewicowców, szyitów i Kurdów aresztowano i torturowano, niektórych jedynie z powodu podejrzenia o wrogość wobec nowego reżimu., 2. W 1979 r. Saddam już mocno stał na nogach. Nie potrzebował dłużej dzielić się rządami. Onieśmielony olbrzymią władzą tajnej policji krewniaka, al-Bakr sam zrezygnował z przywództwa oddając pełną władzę Husajnowi (...) Przez następne dziesięciolecie śmierć grasowała w Iraku z taką intensywnością, że horrory poprzedniej dekady, a wśród nich masowa rzeź i deportacja Kurdów, niemalże uległy zapomnieniu., 3. Gdy Husajn obejmował władzę, rewolucja obaliła szacha Iranu. Sądząc, że sąsiedni kraj jest słaby i pogrążony w chaosie, iracki dyktator go zaatakował. Saddamowi konflikt wydawał się świetną okazją do zyskania prymatu w Zatoce Perskiej. Irańczycy, którzy są szyitami, wojnę uważali za krucjatę przeciw niewiernym. Zaatakowani zjednoczyli się wokół Chomeiniego. (...) Czynnikiem decydującym okazała się broń chemiczna. Po latach nierozstrzygniętych zmagań z oddziałami fanatycznych irańskich męczenników Saddam wystąpił z końcowym, makabrycznym argumentem przeciw Teheranowi – były to pociski z głowicami wypełnionymi trucizną. Chomeini, przerażony okrucieństwem przeciwnika, pozwolił rozpocząć negocjacje z Irakiem. Wojna, która miała trwać miesiąc przeciągnęła się do ośmiu lat i pochłonęła miliony istnień ludzkich. Był to najkrwawszy konflikt, jakiego kiedykolwiek doświadczył Bliski Wschód., 4. Saddam Husajn urodził się 28 kwietnia 1937 r. Po ukończeniu szkoły średniej w 1958 r., zabrał się za działalność rewolucyjną. W tym czasie w Iraku doszło do puczu wojskowego, który obalił monarchię króla Fajsala II. Jako watażka [Saddam] brał udział w nieudanym zamachu na generała Kasima, po którym, zaocznie skazany na śmierć, musiał uciekać z kraju. Schronił się w Egipcie. (...) Już w tym czasie zaangażował się w działalność partii Baas (Socjalistyczna Partia Odrodzenia Arabskiego)., 5. Po zwycięstwie, z bogatego kraju, którego rezerwy naftowe miały wartość 30 miliardów dolarów, Irak przeobraził się w państwo zadłużone wobec sąsiadów na 70 miliardów dolarów. Husajn usiłując skierować powszechne niezadowolenie na inne tory i dążąc do załatania dziury w budżecie zainteresował się Kuwejtem. Nie wziął jednak pod uwagę jakie znaczenie miała kuwejcka ropa dla gospodarki Zachodu. Gdy wystąpił przeciwko niemu cały świat, nie miał szans. Wojnę o Kuwejt przegrał z kretesem. Dlaczego go wtedy nie dobito? Najprostsza odpowiedź brzmi: Zachodowi i całemu światu potrzebny był silny Irak, aby zrównoważyć wpływy Iranu, którego bali się wszyscy. Atak na Kuwejt Możliwe odpowiedzi: 1. Saddam Husajn wrócił do kraju w 1963 r., po obaleniu generała Kasima przez baasistów. (...) Na czele państwa stanął kuzyn Saddama, Hasan al-Bakr, który postawił Husajna na czele służb bezpieczeństwa nowego rządu (...). Prestiż al-Bakra w powiązaniu z przemocą i czujnością Saddama wyniosły Baas do władzy, która gwarantowała Irakowi stabilność. Cena tej stabilności była wysoka. Tysiące komunistów, lewicowców, szyitów i Kurdów aresztowano i torturowano, niektórych jedynie z powodu podejrzenia o wrogość wobec nowego reżimu., 2. W 1979 r. Saddam już mocno stał na nogach. Nie potrzebował dłużej dzielić się rządami. Onieśmielony olbrzymią władzą tajnej policji krewniaka, al-Bakr sam zrezygnował z przywództwa oddając pełną władzę Husajnowi (...) Przez następne dziesięciolecie śmierć grasowała w Iraku z taką intensywnością, że horrory poprzedniej dekady, a wśród nich masowa rzeź i deportacja Kurdów, niemalże uległy zapomnieniu., 3. Gdy Husajn obejmował władzę, rewolucja obaliła szacha Iranu. Sądząc, że sąsiedni kraj jest słaby i pogrążony w chaosie, iracki dyktator go zaatakował. Saddamowi konflikt wydawał się świetną okazją do zyskania prymatu w Zatoce Perskiej. Irańczycy, którzy są szyitami, wojnę uważali za krucjatę przeciw niewiernym. Zaatakowani zjednoczyli się wokół Chomeiniego. (...) Czynnikiem decydującym okazała się broń chemiczna. Po latach nierozstrzygniętych zmagań z oddziałami fanatycznych irańskich męczenników Saddam wystąpił z końcowym, makabrycznym argumentem przeciw Teheranowi – były to pociski z głowicami wypełnionymi trucizną. Chomeini, przerażony okrucieństwem przeciwnika, pozwolił rozpocząć negocjacje z Irakiem. Wojna, która miała trwać miesiąc przeciągnęła się do ośmiu lat i pochłonęła miliony istnień ludzkich. Był to najkrwawszy konflikt, jakiego kiedykolwiek doświadczył Bliski Wschód., 4. Saddam Husajn urodził się 28 kwietnia 1937 r. Po ukończeniu szkoły średniej w 1958 r., zabrał się za działalność rewolucyjną. W tym czasie w Iraku doszło do puczu wojskowego, który obalił monarchię króla Fajsala II. Jako watażka [Saddam] brał udział w nieudanym zamachu na generała Kasima, po którym, zaocznie skazany na śmierć, musiał uciekać z kraju. Schronił się w Egipcie. (...) Już w tym czasie zaangażował się w działalność partii Baas (Socjalistyczna Partia Odrodzenia Arabskiego)., 5. Po zwycięstwie, z bogatego kraju, którego rezerwy naftowe miały wartość 30 miliardów dolarów, Irak przeobraził się w państwo zadłużone wobec sąsiadów na 70 miliardów dolarów. Husajn usiłując skierować powszechne niezadowolenie na inne tory i dążąc do załatania dziury w budżecie zainteresował się Kuwejtem. Nie wziął jednak pod uwagę jakie znaczenie miała kuwejcka ropa dla gospodarki Zachodu. Gdy wystąpił przeciwko niemu cały świat, nie miał szans. Wojnę o Kuwejt przegrał z kretesem. Dlaczego go wtedy nie dobito? Najprostsza odpowiedź brzmi: Zachodowi i całemu światu potrzebny był silny Irak, aby zrównoważyć wpływy Iranu, którego bali się wszyscy.

Łączenie par. Na podstawie tekstu z ćwiczenia szóstego rozstrzygnij czy poniższe zdania są prawdziwe czy fałszywe.. Jako uczestnik nieudanego zamachu stanu przeciwko królowi Iraku Saddam Husajn musiał udać się na emigrację.. Możliwe odpowiedzi: Prawda, Fałsz. Ofiarami terroru Saddama Husajna padali m.in. przedstawiciele mniejszości narodowych oraz muzułmanie, którzy nie należeli do sunnitów.. Możliwe odpowiedzi: Prawda, Fałsz. Iran rozpoczął wojnę z Irakiem licząc na łatwe zwycięstwo nad osłabionym przez terror Saddama Husajna przeciwnikiem.. Możliwe odpowiedzi: Prawda, Fałsz. Wojna z Irakiem umocniła autorytet ajatollaha Chomeiniego w Iranie.. Możliwe odpowiedzi: Prawda, Fałsz. Zwycięstwo Saddama Husajna w wojnie z Iranem ośmieliło go do ataku na Kuwejt.. Możliwe odpowiedzi: Prawda, Fałsz