Sprawdź się
Przyjrzyj się punktom przedstawiającym losy Ben Hura, bohatera filmu Williama Wylera z 1959 roku, a następnie zaznacz te motywy, które można odnaleźć w filmowej historii.
Zapoznaj się z punktami przedstawiającymi losy Ben Hura, bohatera filmu Williama Wylera z 1959 roku, a następnie zaznacz te motywy, które można odnaleźć w filmowej historii.
Życie Ben Hura w Judzie.
Spotkanie z Massalą.
Fatalny wypadek.
Zesłanie na galery.
Uratowanie życia komendantowi.
Usynowienie Ben Hura przez komendanta.
Powrót do Judy.
Udział w wyścigach rydwanów.
Śmierć Messali.
Odnalezienie matki i siostry.
Odkrycie wartości nauki Jezusa.
Cudowne uzdrowienie matki i siostry Ben Hura.
Wybierz z ramki określenia i zdania pasujące do bohaterów (na górze znajdują się Ben Hur i Messala z ekranizacji z 1959 roku; na dole zaś Ben Hur i Messala z 2016), tak by stworzyć ich portrety psychologiczne.
W filmie z 1959 roku wątek zemsty, której pragnie dokonać Juda Ben Hur na Massali, został bardziej wyeksponowany niż w późniejszej ekranizacji. Podaj trzy zabiegi filmowe, które potwierdzają tę tezę.
Film Timura Biekmambietowa ma zupełnie inne zakończenie historii Ben Hura i Massali. Podaj dwa argumenty, które przemawiają za słusznością takiego rozwiązania fabularnego i dwa, które przemawiają za tym, że nie jest to dobra decyzja scenarzysty i reżysera.
Prolog filmu Ben Hur z 1959 roku opowiada o narodzinach Jezusa, natomiast prolog remake'u z 2016 roku pokazuje historię przyjaźni Ben Hura i Massali. Zastanów się i napisz, jakie znaczenie mają prologi dla wymowy filmów. W czym tkwi różnica?
William Wyler w swojej ekranizacji z 1959 roku nie pokazał widzom twarzy Jezusa; pozostał on dla widzów kimś tajemniczym. Timur Biekmambietow natomiast kilkakrotnie pokazał twarz Jezusa. Zastanów się i napisz, jakie mogły być powody i konsekwencje tych decyzji. Uwzględnij takie kwestie, jak spójność tych scen z całokształtem obrazu filmowego, rodzaj odbioru, różnice w wymowie przesłania dwóch wersji dzieła itp.
Na podstawie poniższego cytatu napisz, z czego wynika popularność Ben Hura, która doprowadziła do remake'u filmu w 2016 roku.
Prawdziwy koniec klasycznego Hollywood. Kino amerykańskie w latach sześćdziesiątychKino, zmuszone w latach 60. do konkurowania z telewizją, starało się przyciągać widzów do kin inscenizacyjnym rozmachem i coraz to nowymi systemami obrazu panoramicznego. Posługiwano się więc formułą wielkich, epickich widowisk, lecz fiaska kolejnych produkcji sprawiły, że z czasem tego typu filmy stawały się coraz rzadsze. Sięgano po opowieści z różnych okresów historycznych. W początkach dziesięciolecia – na fali sukcesu Ben Hura (1959) Williama Wylera – wyprodukowano dwa ciszące się sporą popularnością filmy biblijne: Nicholas Ray wyreżyserował Króla królów (King of Kings, 1960), a George Stevens Opowieść wszech czasów (The Greatest Story Ever Told, 1964). Powstało też kilka utworów, których akcja osadzona była w realiach starożytnych: Spartakus (Spartacus, 1960) Stanleya Kubricka, Barbarzyńca (The Barbarians, 1960) i 300 Spartan (The 300 Spartans) Rudolpha Maté’a, wspomniana Kleopatra czy Upadek Cesarstwa Rzymskiego (The Fall of the Roman Empire, 1964) Anthony’ego Manna. Chętnie sięgano także po sztafaż innych okresów historycznych. Omar Sharif odtwarzał tytułowego bohatera w filmie Czyngis‑chan (Genghis Khan, 1964) Henry’ego Levina, a Yul Brynner wystąpił w głównych rolach w Tarasie Bulba (1962) oraz w Królach słońca (Kings of the Sun, 1963) J. Lee Thompsona. Przywoływano również historię XX wieku, a niekwestionowanym mistrzem kina epickiego w tamtym okresie stał się brytyjski reżyser David Lean – autor Lawrence’a z Arabii i Doktora Żywago (Doctor Zhivago, 1965).