Scenografia to plastyczna opraca przedstawienia, sztuki teatralnej, widowiska operowego, filmu. Należą do niej elementy dekoracji, ale też kostiumy, rekwizyty, charakteryzacja postaci, oświetlenie.

Przykładowa odpowiedź:

Najbardziej podobały mi się kostiumy postaci. Elegancki błękitny surdut i białe spodnie Chlestakowa świetnie oddają jego wielkomiejski, dandysowki sposób życia. Horodniczy w swoim mundurze jest mocną, nieznoszącą sprzeciwu postacią. Z kolei suknie żony i córki Horodniczego sygnalizują nieco prowincjonalny styl, zdobność, ale i kokieterię.

Wynotuj cechy, którymi Tomczyk określa grę Łomnickiego, Pszoniaka i Fronczewskiego.

Przykładowa odpowiedź:

Tomczyk uznał obsadę Rewizoza za „bezbłędną”. Aktorzy zostali, jego zdaniem, idealnie dopasowani do powierzonych im ról. Widać to doskonale w scenie spotkania Horodniczego, Dobczyńskiego i Chlestakowa. Tomczyk podkreśla mistrzostwo Łomnickiego, który słynął z techniki i oddania emocji. W grze Fronczewskiego podkreśla genialne przejście od całkowitego zagubienia po pewność siebie. Pszoniak pozostaje niemy przez całą scenę, ale jest zdaniem krytyka jej idealnym dopełnieniem.

Mnie najbardziej w tej scenie podobał się właśnie Wojciech Pszoniak, który za pomocą jedynie mimiki twarzy potrafił oddać charakter i osobowość granej postaci oraz jej różne stany emocjonalne. Wymaga to od aktora wysokich umiejętności warsztatowych, ale też świadomości pokazania uczuć za pomocą grymasu twarzy, zmrużenia oczu czy powracającego w scenie uśmiechu. To właśnie wiecznie otwarte w uśmiechu usta Dobczyńskiego przy nieco pustym spojrzeniu najlepiej charakteryzują tę postać.

Pamiętaj, że nie musisz zgodzić się z opinią autora. Ważne jest znalezienie argumentów za poparciem bądź odrzuceniem stwierdzenia Tomczyka. Przypomnij sobie np. scenę oświadczyn o córkę Marię.

Przykładowa odpowiedź:

Zgadzam się ze stwierdzeniem Wojciecha Tomczyka, że Anna Seniuk wypadła świetnie w roli Żony Horodniczego. To aktorka komedia, która prezentuje w sztuce cały repertuar komediowych środków aktorskich. Potrafi posługiwać się mimiką twarzy, w ruchach ciała pokazuje pośpiech albo zakłopotanie. W scenie oświadczyn o rękę Marii potrafi oddać swoje dwie twarze – matki, a równocześnie kobiety, która sama jest zainteresowana zalotami Chlestakowa.

Zwróć uwagę, na co najczęściej kierowane są zbliżenia w spektaklu.

Zbliżenia w spektaklu Jerzego Gruzy są kierowane na poszczególne postaci. Dzięki temu widz skupia się na ich wyrazie twarzy, spojrzeniu, mimice, gestykulacji. Takie kadrowanie postaci (najczęściej samej twarzy) pozwala dostrzec oddane przez aktorów emocje, a nawet myśli bohaterów.

Dramaturgia przedstawienia to utrzymanie napięcia w rozwoju akcji.

Przykładowa odpowiedź:

Moim zdaniem zasadniczą rolę dla rozwoju akcji przedstawienia ma scena, którą w swoim artykule opisuje Wojciech Tomczyk. Gdyby nie spotkanie Horodniczego i Dobczyńskiego z Chlestakowem, wydarzenia mogłyby mieć zupełnie inny przebieg. Scena ta jest również istotna z punktu widzenia samego spektaklu i gry aktorskiej. W jednej przestrzeni spotkało się trzech wybitnych aktorów. Każdy z nich pokazał inny repertuar środków aktorskich, za pomocą których potrafił scharakteryzować graną przez siebie postać.