Sprawdź się
Zapoznaj się z tekstem źródłowym i wykonaj zadanie.
Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. -Kodeks karny.Art. 148
1. Kto zabija człowieka, podlega karze pozbawienia wolności na czas nie krótszy od lat 8, karze 25 lat pozbawienia wolności albo karze dożywotniego pozbawienia wolności.Art. 150
1. Kto zabija człowieka na jego żądanie i pod wpływem współczucia dla niego, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.
2. W wyjątkowych wypadkach sąd może zastosować nadzwyczajne złagodzenie kary, a nawet odstąpić od jej wymierzenia.Art. 151
Kto namową lub przez udzielenie pomocy doprowadza człowieka do targnięcia się na własne życie, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.
Bioetyka. Medycyna na granicach życiaHolenderski (Niderlandzki) kodeks karny
Art. 293
1. Kto zakończy życie drugiej osoby na jej jawne i przemyślane życzenie, podlega karze pozbawienia wolności do lat 12 albo grzywnie piątej kategorii.
2. Czyn zabroniony w 1 nie podlega karze, jeśli popełnia go lekarz, który wypełnił kryteria ostrożności podane w art. 2 Ustawy o zakończeniu życia na żądanie i pomocnictwie w samobójstwie i zawiadomił o tym czynie municypalnego patologa, zgodnie z warunkami sformułowanymi w art. 7 Ustawy o zakładach pogrzebowych.
Zapoznaj się z tekstem źródłowym i wykonaj zadanie.
Eutanazja – zabójstwo człowieka czy uśmierzenie bólu. Regulacje prawne wybranych państw świataRegulacje prawne Francji
Również francuski Kodeks Karny odnosi się do eutanazji czynnej mającej znamiona zabójstwa. Według art. 221–222 Kodeksu Karnego eutanazja może przybrać dwa rodzaje zabójstwa, jako fakt dobrowolnego zadania śmierci osobie trzeciej – jest to czyn zagrożony karą 30 lat pozbawienia wolności. Natomiast w przypadku zabójstwa z premedytacją (art. 221–223) grozi dożywocie. W obecnie obowiązującym prawodawstwie francuskim eutanazja czynna może otrzymać jedną bądź drugą z wyżej wymienionych kwalifikacji. W tym miejscu należy zaznaczyć, iż francuski Kodeks Karny przestępstwo zabójstwa traktuje jako działanie, tak więc eutanazja czynna nosi znamiona zabójstwa. Co ciekawe, w przypadku eutanazji biernej prawodawstwo francuskie traktuje ją jako zaniechanie działania, które nie podlega karze. Ponieważ wiąże się ona jedynie z zastosowaniem środków uśmierzających ból, które pośrednio mogą przyczynić się do śmierci pacjenta. Ten typ eutanazji, tzn. poprzez podanie substancji łagodzącej ból – nie podlega przepisom Kodeksu Karnego, ponieważ według obowiązującego prawa «jeśli lekarz ma świadomość, że podane przez niego leki uśmierzające lub minimalizujące ból prowadzą do przyspieszenia śmierci pacjenta, nie można mówić o jego intencji uśmiercenia chorego». W 2005 roku francuski rząd wprowadził także możliwość rezygnacji z leczenia pacjentom nieuleczalnie chorym, w terminalnym stadium choroby. Nawet jeśli doprowadzi to do przyspieszenia śmierci – lekarze nie mogą nie spełnić tej woli. Prawodawstwo francuskie zakazuje dokonania eutanazji czynnej; w przypadku eutanazji biernej pacjent lub jego rodzina decyduje o kontynuacji bądź zaprzestaniu leczenia. Co ważne, w przypadku braku takiej zgody nie powstaje po stronie lekarza obowiązek ratowania życia pacjenta.
Zapoznaj się z pytaniami postawionymi respondentom w sondażach opinii publicznej z Kanady i Polski. Następnie wykonaj zadania.
Materiały źródłowe do ćwiczeń 5 i 6
Źródło 1 – badania polskie
Źródło 2 – badanie kanadyjskie
Czy samobójstwo wspomagane przez lekarza powinno być dozwolone w następujących przypadkach: | Tak | Nie |
---|---|---|
nieuleczalna choroba, która się wkrótce zakończy | 82% | 18% |
kiedy osoba doświadcza dużego bólu | 76% | 24% |
choroba Alzheimera i obawa utraty świadomości i samodzielności w korzystaniu z toalety | 67% | 33% |
brakuje możliwości zapewnienia medycznej opieki w zwalczaniu bólu i cierpienia | 55% | 45% |
chęć kontroli momentu śmierci, aby ułatwić sprawy rodzinie | 45% | 55% |
Oprac. na podst. Angus Reid Institute za globalnews.ca [dostęp: 21.10.2020].
Źródło 3 – badanie kanadyjskie
Czy samobójstwo wspomagane przez lekarza powinno być dozwolone w następujących przypadkach: | Tak | Nie |
---|---|---|
więzień skazany na dożywotnie więzienie chce zakończyć swoje życie | 41% | 59% |
osoba cierpi na wiele rozmaitych schorzeń, np. cukrzycę, zapalenie stawów etc. | 35% | 65% |
pacjent czuje się ciężarem dla rodziny | 35% | 65% |
brak nadziei na przyszłość i chęci życia | 33% | 67% |
chęć zlikwidowania wydatków na leczenie i opiekę w celu pozostawienia większego spadku | 15% | 85% |
Oprac. na podst. Angus Reid Institute za globalnews.ca [dostęp: 21.10.2020].
Zapoznaj się z wynikami badań i wykonaj zadania.
Łączna liczba legalnych zabiegów eutanazji czynnej i wspomaganych samobójstw na 1000 aktów zgonu w Holandii (Niderlandach), Belgii, Szwajcarii i stanie Oregon w USA w latach 2007–2017
Zapoznaj się z fragmentem wywiadu z Wesleyem J. SmithemWesleyem J. Smithem i wykonaj zadania.
Wesley J. Smith o osobach poddawanych eutanazji: Czy to są gorsi ludzieDziennikarz: Ale gdzieś jednak leży jakaś obiektywna granica między leczeniem a daremną terapią. Gdzie pan ją wyznacza?
Wesley J. Smith: To nie tak. Każdy człowiek może odmówić terapii, której nie chce się poddać. To święte prawo każdego chorego. Gdy umierał mój chory na alzheimera wujek, uczynił mnie swoim pełnomocnikiem i dał jasne polecenie: jeśli będzie już bardzo chory, nie chce dostawać żadnych antybiotyków. I gdy ten czas nadszedł, rzeczywiście odmówiłem leczenia w jego imieniu. A proszę mi uwierzyć, czułem się, jakbym wbijał wujkowi nóż w plecy. Naprawdę złamało mi to serce. Ale to było jego życzenie i wiem, że należy je uszanować.
Problem jest wtedy, gdy pacjent nie wydał żadnych instrukcji. A jeszcze poważniejszy – gdy podzielone zdania mają jego najbliżsi. W takiej sytuacji, uważam, powinniśmy jako społeczeństwo zawsze stawać po stronie bezbronnego pacjenta. Nie mówię tu o poważnych, nieuleczalnych chorobach, ale pozbawienie niepełnosprawnej osoby podstawowej opieki, […] to zwykła dyskryminacja. Jeśli taka sprawa trafia przed sąd, to stojąc przed wyborem śmierć lub życie, sąd powinien po prostu opowiedzieć się za życiem, bo tylko w ten sposób unikniemy dyskryminacji bezbronnej ofiary.