Przypomnij sobie podstawowe formy gramatyczne. Zastanów się nad interpretacją form użytych przez Konopnicką w wierszu.

To co różnicuje formy gramatyczne to nie rodzaje (męski lub żeński), ale liczby (pojedyncza i mnoga). Dwie pierwsze strofy operują liczbą mnogą, jedna z osób relacjonuje doświadczenie, które jest w istocie wspólne obojgu. Natomiast dwie pozostałe zwrotki prezentują już doświadczenie indywidualne, doznawane pojedynczo, samotnie. I właśnie to rozróżnienie jest tutaj najistotniejsze. Dzięki temu w wierszu niejako „dzieje się” to, o czym się mówi. Nie tylko dowiadujemy się o rozbiciu związku dwojga ludzi, ale taki podział wspólnego świata na pół jednocześnie obserwujemy.

Zwróć uwagę na moment przełomowy w wierszu.

Łza zmąciła porozumienie tych dwojga, kazała zniszczyć to, co między nimi było. Łza, która nieodparcie kojarzy się z bólem i cierpieniem, sprawiła, że ludzie odsunęli się od siebie:

„Lecz że nam w wodę wpadła łza,
Więc kubek my rozbili”

A dalej Konopnicka pisze:

„I poszli w świat, i poszli w dal,
Osobną każde drogą […]”

Łza (jeśli wylana szczerze) jest elementem oczyszczającym, czasem nawet odkupieńczym, a jeśli została wywołana cierpieniem, jest tym cenniejsza.

Weź pod uwagę główną wymowę wiersza.

Ten rozbity pochopnie kubek był tak cenny właśnie dlatego, że gorzkie łzy mieszały się w nim z orzeźwiającą wodą. Ani miłość, ani szczęście nie istnieją bez cierpienia. Ta życiowa droga wcale nie okazuje się bezsensowna, bo choć u kresu nie czeka utracony kubek, zyskuje się jednak odkrycie jednej z najważniejszych prawd życia.

Zwróć uwagę, w jaki sposób i do kogo zwraca się podmiot liryczny.

W twojej odpowiedzi powinno znaleźć się wskazanie, że w wierszu Naruszewicza podmiot liryczny zwraca się bezpośrednio do filiżanki (za pomocą apostrofy), opisując wysublimowany kontakt z nią. U Konopnickiej historia kubka przedstawiana jest przez jednego z kochanków w pierwszej osobie liczby mnogiej.

W twojej odpowiedzi powinny znaleźć się odniesienia do czasu powstania wiersza, to rok 1947, tuż po wojnie.

Utwory powstały w różnym czasie. Utwór Konopnickiej jest nacechowany folklorystycznie, utwór Miłosza ma bardziej metaforyczną formę. Wiersz Miłosza ukazuje obraz zniszczenia, w którym żal za piękną porcelaną jest także żalem za dawnym życiem. Podobnie jak u Konopnickiej zniszczenie naczynia ma znaczenie symboliczne, przełomowe.