Fotografia przedstawia żelazną bramę. Po obu jej stronach umieszczono betonowe, zdobione postumenty z wieżami. Pomiędzy nimi oraz na bramie są rozwieszone materiałowe transparenty z napisami. Na jednym z postumentów stoi mężczyzna ubrany w długi płaszcz i kapelusz. Postać trzyma ręce w kieszeni. W tle stoi jeden z budynków uniwersyteckich.

Zdjęcie czarno‑białe zawierające stronę z artykułem z prasy codziennej. Wydanej prawdopodobnie w Toruniu i/lub okolicach, o czym może świadczyć odniesienie w tytule do mieszkanek Torunia zamieszczone na górze zdjęcia. Tytuł artykułu: Torunianki kupują u Żydów! Podtytuł: Odkrywamy smutne fakty – Zawsze inteligencja – Kiedy minie zaślepienie? Tytuł i podtytuł wykonane są pogrubioną, prostą czcionką. Wielkość czcionki w tytule jest większa niż w podtytule. Poniżej, pod tytułem znajdują się 3 rzędy fotografii postaci. Obok pierwszego rzędu - z lewej strony i poniżej 3 rzędu znajduje się artykuł. W pierwszym rzędzie na fotografiach znajdują się następujące postaci: 1. Frankowska, 2. Tonn, 3. Górna, 4. Eksp. F‑y Szymański, 5. Małż. Golińscy; W drugim rzędzie na fotografiach znajdują się następujące postaci: 6. Prof. Kruszelnicka, 7. Heyrówna, 8. Heyrówna, 9. Art. Łukowska, 10. Art. Ilcewicz, 11. Szczepańska żona w‑wojew., 12. Brzeska; W trzecim rzędzie fotografii znajdują się następujące postaci: 13 i 14. Błaszkiewiczowa z córką, 15 i 16, Woźniakowska z koleżanką, 17 i 18. Nowakowska z koleżanką. Zdjęcia postaci wykonano na zewnątrz, na ulicy, późną jesienią lub zimą. Panie mają założone zimowe palta, na głowach kapelusze. Jedna z pań ma na głowie beret. Panowie mają również ubrane zimowe palta i na głowach kapelusze. Jeden z panów pali papierosa. Na twarzach ludzi ze zdjęć jest spokój, skupienie, zamyślenie. Poniżej treść artykułu: Trudno nawet człowiekowi obytemu w świecie, znającemu wszystkie metropolie na kontynencie nazwać Toruń zapadłą i głuchą prowincją. Miasto to siedziba władz wojewódzkich, stolica Pomorza, ważne centrum handlowe, przypomina pod pewnymi względami, a mianowicie pod względem wyrobienia społecznego i uświadomienia w kwestii narodowo - gospodarczej - jakąś odległą mieścinę kresową, do której nie docierają wieści o najaktualniejszych przejawach życia społecznego. Nawet i to porównanie staje się w obecnej dobie niewłaściwym, albowiem dochodzą nas wieści z odległych kresów, świadczące o tym, że Polacy z wszystkich, nawet najdalszych zakątków Polski poczuwają się do łączności narodowej i zdecydowani są bronić polskiego i chrześcijańskiego życia gospodarczego przed zachłannością żydowską. Trudno jednak znaleźć wyraźne objawy w tej łączności społeczno‑narodowej w dużym, zachodnim i kulturalnym mieście Toruniu. Społeczeństwo tutejsze, poza nielicznymi wyjątkami, uporczywie trwa w zacofaniu, ślepe na wszystko, co staje się po prostu nakazem chwili. Wystarczy krótki przegląd miejscowych składów żydowskich, żeby przekonać się, że wszelkie apele idą na marne, bo większa część obywatelstwa toruńskiego popiera handel żydowski, omijając chrześcijańskie placówki handlowe. Podajemy dziś Czytelnikom szereg postaci, przeważnie dobrze im znanych osób z pośród obywatelstwa toruńskiego, należących do sfer inteligencji, które uwieczniliśmy na taśmie filmowej w chwilę po opuszczeniu składu żydowskiego. Oto ci, którzy przed chwilą odwiedzili kupca żydowskiego i jeżeli nawet nie dokonali żadnego kupna, to mieli w każdym razie zamiar zaopatrzyć się w towar żydowski. Osoby te nie pochodzą z "nizin" społecznych, nie należą do rzędu biedaków, którzy z nędzy zadowalają się tandetą żydowską. To klientela "wytwornych" składów żydowskich w rodzaju Leisera, Niedera i innych. Jakaż jest różnica między kupnem w żydowskim straganie z tandetą, a wielkomiejskim składem, będącym własnością żyda? Jedynie różnica ceny i towaru. Sam fakt jednak niczym się nie różni. Raczej ci, którzy z nędzy stali się nabywcami tandety żydowskiej mieliby prawo powoływać się na okoliczności łagodzące czyn nielicujący z godnością Polaka i chrześcijanina. Klientela bowiem wielkich składów żydowskich czyni to li tylko z braku uświadomienia i wyrobienia społecznego, lekceważąc sobie tak ważne zagadnienie gospodarcze, jakim jest akcja odżydzeniowa. Wśród sfotografowanych przez naszego reportera osób, znajdują się żony urzędników państwowych z Torunia, żony oficerów, słowem ludzie, którzy powinni się orientować w powodach, wysuwających konieczność walki gospodarczej na pierwsze miejsce wśród wszystkich zagadnień. Wydaje się bowiem rzeczą niemożliwą, by np. żona jednego z najwyższych przedstawicieli władz nie czytała nigdy w prasie polskiej, że żydzi uprawiają oszustwa skarbowe, podatkowe, że trudnią się przemytem i paserstwem. Nie uwierzymy nigdy, by jedna z uwiecznionych na zdjęciu pań, która jest profesorką w gimnazjum, nie słyszała albo nie czytała o akcji wywrotowej i demoralizacji uprawianej przez żydów. Znalazł się wśród sfotografowanych i znany artysta miejscowego teatru wraz z koleżanką, pozując mimo woli reporterowi naszemu po opuszczeniu składu żydowskiego. Uchodzi on od lat w Toruniu za "ulubieńca publiczności", lecz żydofilstwem swym i pomijaniem sklepów chrześcijańskich z pewnością nie zjedna sobie sympatyków, a zwłaszcza w sferach miejscowego kupiectwa chrześcijańskiego. Zamieszczając w niniejszym numerze cały komplet podobizn osób, które - jak dotąd - nie myślą o stworzeniu nieodzownego dla naszego kraju czysto polskiego przemysłu, handlu i rzemiosła, nie mamy bynajmniej zamiaru szydzić z nich i kpić. Sprawa bowiem jest zbyt poważna. Pragniemy jedynie, by każdy, kto ujrzy swą podobiznę na łamach naszego pisma, zobaczył w niej jak w zwierciadle, swe własne oblicze, odwracające się od tak ważnego zagadnienia gospodarczo - społecznego, jakim jest kwestia żydowska. Może ta mała fotografia w naszym piśmie dokona tego, czego nie mogą dokonać hasła ludzi, dbających o rozwój państwa i narodu polskiego.