Przypomnij sobie, na czym opiera się bonitacja gleb i jakie informacje z niej można wykorzystać w celu określenia żyzności gleby.

Na terenie przeważają gleby o małej żyzności (V, VI, VIRZ klasa bonitacyjna) - ich powierzchniowy udział wynosi łącznie 61%. Są to gleby o niekorzystnych warunkach fizycznych i chemicznych – prawdopodobnie zbyt suche lub zbyt zawodnione, o małej zawartości próchnicy, kwaśne, o małej zasobności w składniki pokarmowe, pozbawione węglanu wapnia. Mogą mieć także płytki profil. Glebami o takich właściwościach są m.in., gleby bielicowe, rdzawe i niektóre torfowe.

Przypomnij sobie, która z gleb ma wystarczająco dużo składników pokarmowych i próchnicę, a mimo to nie jest żyzna.

Glebą taką może być gleba glejowa wykształcona na utworach ilastych. Charakteryzuje się ona dużą zasobnością w składniki pokarmowe ze względu na duże zdolności sorpcyjne (akumulacyjne) iłu. Jednak niekorzystne właściwości fizyczne (nadmierne uwilgotnienie i związany z tym niedobór tlenu, zbita struktura utworów iłowych) stwarzają niekorzystne warunki rozwoju roślin i są czynnikiem ograniczającym. Gleba jest więc mało żyzna.

Zastanów się, czym może skutkować zwiększenie nawożenia gruntów.

Zwiększenie nawożenia nie przyniesie rezultatu, ponieważ gleby bielicowe wykształcają się na utworach piaszczystych, dobrze przepuszczalnych, zaś proces glebowy polega na rozpuszczaniu i wynoszeniu w głąb składników chemicznych. Poza tym piaski nie mają zdolności akumulowania substancji chemicznych, bowiem zawierają małą ilość koloidów mineralnych. W związku z tym zasobność gleb w wyniku zwiększonego nawożenia nie wzrośnie zasadniczo, ponieważ substancje nawozowe zostaną wymyte do głębszych poziomów i tzw. podglebia.

Przypomnij sobie cechy budowy profili glebowych różnych typów gleb i ich związek z procesami glebotwórczymi oraz żyznością.

Cechami świadczącymi o żyzności gleb są: miąższość poziomu próchnicznego, barwa poziomu próchnicznego (im ciemniejszy kolor, tym więcej próchnicy zawiera), obecność poziomów wymycia i wzbogacenia wskazuje na zubożenie powierzchniowych poziomów w składniki pokarmowe i przenoszeniu ich w głąb profilu (poza strefę korzeniową roślin uprawnych).