Absolutyzm moralny: to stanowisko dotyczy pytania o to, w jaki sposób istnieją wartości moralne. Czy według absolutystów znaczenie wartości moralnych może ulegać zmianie? Czy zależy od tego, co na temat moralności sądzą ludzie?
Cnota/dzielność: we fragmencie dotyczącym dzielności Sokrates mówi, że jest ona pożyteczna. Z czym, według Sokratesa, tożsama jest cnota/dzielność? Na czym, w rozumieniu filozofa, polega pożytek płynący z cnoty?

Absolutyzm moralny: jest to stanowisko dotyczące sposobu istnienia wartości moralnych, które zakłada, że są one niezmienne i niezależne od tego, co subiektywnie sądzą na ich temat jednostki ludzkie.
Cnota/dzielność: w rozumieniu Sokratesa cnota jest tożsama z rozumem. Oznacza więc praktyczną wiedzę etyczną. Człowiek, który wie, czym jest dobro, postępuje dobrze - w ten sposób Sokrates rozumie tożsamość wiedzy i  cnoty.

Jaki był stosunek Sokratesa do słowa pisanego? Jak słowo pisane zachowuje się w rzeczywistości? Jak słowo pisane może zostać zrozumiane przez odbiorcę? Czym rozmowa przewyższa słowo pisane?

Mowa podlega władzy autora, natomiast pismo jest tylko pozornie dla wszystkich zrozumiałe, a w rzeczywistości autonomizuje się i choć jest jednoznaczne samo w sobie, to jednak znalazłszy się w niepowołanych rękach, może zostać niewłaściwie zrozumiane. Pismo nie jest wieloznaczne samo przez się, lecz ze względu na ułomności poznawcze ludzi.

Z czym według Sokratesa tożsama jest cnota/dzielność?

Twoja odpowiedź powinna zawierać (1) utożsamienie wiedzy/rozumu i cnoty; (2) konsekwencje – wiedzieć, czym jest dobro, oznacza, że czyni się dobrze.

Jeśli masz problem z odpowiedzią na to pytanie, wróć do podrozdziału „Wartości”. Pomyśl np. o niewolnictwie. Czy można uznać za sprawiedliwe społeczeństwo, w którym człowiek może posiadać innego człowieka? Można spojrzeć na problem niewolnictwa z perspektywy historycznej: wiemy, że istniały epoki, w których nie uważano, by niewolnictwo było czymś niesprawiedliwym. Lub inaczej, z perspektywy kulturowej: wiemy, że istniały kultury, które uznawały niewolnictwo za sprawiedliwe. Jak wyjaśnić tę zmienność z perspektywy absolutyzmu i relatywizmu? Czy zajęcie któregoś z tych stanowisk determinuje stanowisko, jakie zajmiemy wobec niewolnictwa?

Twoja odpowiedź powinna poruszać problem znaczenia sprawiedliwości:
Absolutyzm moralny: dla absolutyzmu pojęcie sprawiedliwości jest niezmienne i stałe.
Relatywizm: dla relatywizmu sprawiedliwość zależy od poznającego je człowieka, kontekstu, sytuacji.

Weźmy przykład niewolnictwa – instytucji, która w niektórych kulturach i epokach historycznych uznawana była za sprawiedliwą, w innych zaś za niesprawiedliwą. Według absolutyzmu, wartości moralne są niezmienne, nie ma więc takiej możliwości, by niewolnictwo było w jednej sytuacji niesprawiedliwe, a w innej – sprawiedliwe.
Z kolei relatywista z owej historycznej i kulturowej zmienności wnosi o zmienności samych wartości moralnych. Nie ma sprzeczności w twierdzeniu, że niewolnictwo, uznawane za sprawiedliwe np. w starożytnej Grecji, we współczesnej Europie uznawane jest za niesprawiedliwe.
Absolutyzm i relatywizm nie determinują samej oceny moralnej instytucji niewolnictwa. Spór dotyczy sposobu istnienia wartości moralnej, jaką jest sprawiedliwość.
Dla absolutysty istnieją zarówno epoki, kultury lub państwa, które są sprawiedliwe, jak i takie, które są niesprawiedliwe. Do oceny służy mu jedna, niezmienna miara sprawiedliwości, np. przekonanie, że niewolnictwo jest niesprawiedliwe. Tymczasem relatywista jest przekonany, że istnieje wiele znaczeń sprawiedliwości i to, co sprawiedliwe w jednym kraju, może być uznane za niesprawiedliwe w innym. Nie oznacza to, by nie mógł mieć zdecydowanego poglądu na temat niewolnictwa. Jednak nawet jeśli uznaje je za zdecydowanie niesprawiedliwe, to jest świadomy, że ta ocena jest uwarunkowana przez epokę, w której żyje, oraz kulturę, w której się urodził – czyli jest historycznie i kulturowo względna.