Niezależnie od tego, jakie jest twoje zdanie, sformułuj argumenty, które mogą posłużyć do obrony tego stanowiska.

- Bitwa pod Wiedniem miała charakter przełomowy. Było to symboliczne zwycięstwo chrześcijaństwa nad islamem, które uchroniło Europę przed turecką ekspansją. Odtąd imperium osmańskie zaczęło tracić swoją mocarstwową pozycję i przeszło do defensywy, co było korzystne również dla Rzeczypospolitej (nie była nękana najazdami).

- Wziąwszy udział w odsieczy wiedeńskiej, Rzeczpospolita wywiązała się z sojuszu, który zawarła z cesarzem kilka miesięcy wcześniej. Ten z kolei był ważny, aby w dalszej perspektywie odzyskać ziemie utracone na rzecz Turcji w wojnie z lat 1672−1676 (Bracławszczyznę i Podole). Doszło do tego na mocy pokoju karłowickiego, już po śmierci Jana III Sobieskiego, w 1699 r.

- Zwycięstwo wzmocniło nadszarpnięty prestiż Rzeczypospolitej na arenie międzynarodowej. Szarża husarii była jej ostatnim wielkim popisem w historii istnienia tej formacji. Również Jan III Sobieski stał się powszechnie szanowanym władcą w Europie.

Niezależnie od tego, jakie jest twoje zdanie, sformułuj argumenty, których można użyć, aby obronić tę tezę.

- Bitwa pod Wiedniem była ważna dla Europy, ponieważ powstrzymała pochód muzułmańskiej Turcji. Był to duży sukces militarny, ale też symboliczne zwycięstwo chrześcijaństwa nad islamem (silnie zakorzenione w pamięci społeczeństw europejskich do dziś).

- Odsiecz wiedeńska nie przyniosła większych korzyści Rzeczypospolitej − po bitwie stosunki z cesarzem uległy znacznemu pogorszeniu. Leopold I starał się pomniejszyć znaczenie talentu wojskowego Jana III Sobieskiego dla zwycięstwa i nie zgodził się na realizację strategii walki z Turkami nakreślonej przez polskiego monarchę.

- Rzeczpospolita ruszyła na pomoc cesarzowi − wywiązała się z podpisanego wcześniej sojuszu, jednak to nie jej stolica znalazła się w bezpośrednim zagrożeniu. Polacy wydali duże pieniądze na wojsko i stracili część armii w walce na obcym terytorium. Po bitwie musieli na nowo uchwalić podatki i zebrać armię, aby kontynuować wojnę z Turcją. Zagarnięte przez nią ziemie w wojnie z lat 1672−1676 zostały zwrócone Rzeczypospolitej dopiero po kilkunastu latach zmagań, w 1699 r.

- Jan III Sobieski zyskał szacunek na arenie międzynarodowej, jednak Leopold I od samego początku podważał znaczenie udziału Rzeczypospolitej w zwycięstwie, a nawet przestał dostarczać żywność wojskom polskim. Austriacy utrudniali także przewóz rannych Polaków do szpitali w Preszburgu (dziś Bratysława). W kolejnych latach elity obu krajów toczyły ze sobą spory. Strona austriacka gloryfikowała zasługi cesarza, a Polacy próbowali podkreślać własny wkład w zwycięstwo nad Turkami.