Sprawdź się
Oznacz poniższe sądy jako reprezentatywne lub niereprezentatywne dla etyki epikurejskiej.
Sąd | Reprezentatywny | Niereprezentatywny |
Świat, który poznaliśmy, przestaje nas trwożyć, staje się dla nas przyjazny. | □ | □ |
Śmierci nie powinniśmy się bać, ponieważ otwiera ona przed nami nowe życie. | □ | □ |
Szczęście mogą osiągnąć tylko ci ludzie, którzy poznali absolutne piękno i dobro. | □ | □ |
Nie ma sensu filozofia, która nie podaje odpowiedzi na pytanie, jak żyć. | □ | □ |
Wybierz poprawne zakończenia zdań.
Epikur napisał, że cała nasza działalność zdąża do tego, aby się uwolnić od cierpienia i niepokoju. A gdy raz zdołamy to wszystko osiągnąć, wnet zniknie niepokój duszy; istota żywa nie odczuwa już bowiem potrzeby zabiegania o cokolwiek, czego by jej brakowało
Indeks górny 11 Indeks górny koniec11 (…).
W jaki sposób filozof ten godził pogląd, że przyjemność jest największym dobrem i celem człowieka, z poglądem, że do szczęścia wystarczy brak bólu i cierpienia?
Zapoznaj się z fragmentem poematu O naturze wszechrzeczy autorstwa rzymskiego epikurejczyka Lukrecjusza. W krótkiej rozprawce odpowiedz na pytanie: Z jakiej perspektywy proponuje autor patrzeć na śmierć i ją oceniać?
O naturze wszechrzeczyWreszcie, gdyby Natura, wcielona w ludzką postać,
Przemówiła, tak mogłaby karcić nas i chłostać:
«Czemu tak śmierć ci straszna, marny, lękliwy prochu,
Że nie ustajesz w żalach i nie zamilkniesz w szlochu?
Jeśli ci żywot miniony owocny był i miły
I dary jego wszystkie nie zmarnowane były,
Nie wyciekły wszystkie, jak z wazy nadpękniętej —
Czegóż, głupcze, żałujesz? Czemuż nie uśmiechnięty
W błogi odchodzisz spokój, po uczcie życia syty?
Jeśli zaś żywot miałeś twardy i nieużyty,
Szczęście marnie stracone — czyż na to jeszcze czekasz,
Co przepadnie podobnie? Toż nędzny los człowieka
Raczej ci warto przerwać i skończyć z tem cierpieniem.
Zapoznaj się z fragmentem krytyki poglądów Epikura autorstwa Plutarcha i odpowiedz na pytanie: Poglądy jakich filozofów przeciwstawia Plutarch poglądom Epikura?
MoraliaA mimo to oni [epikurejczycy] nie ustają wmawiać wszystkim ludziom, że mają za dobro uważać uniknięcie zła, ale za zło nie uważać utraty dobra! Z tym się zgadzają, że śmierć nie przynosi żadnej nadziei ani radości, tylko pozbawia wszelkiego dobra i przyjemności. W tym samym czasie wielu wspaniałych i boskich perspektyw oczekują inni, którzy uważają dusze za niezniszczalne i nieśmiertelne, lub że przebywają one ogromne okresy czasu już to na ziemi, już to w niebie, aż się zleją ze wszechświatem rozpłomienione wraz ze słońcem i księżycem w ogień ponadzmysłowy. Taką to dziedzinę, z tak wielkimi rozkoszami, Epikur odrzuca i, jako się rzekło, prócz zniweczenia nadziei i łask od bogów, jeszcze stępiwszy żądzę wiedzy u myśliciela, a ambicję u człowieka czynu, wepchnął radość duszy i naszą naturę w ciasny jaki i doprawdy nieczysty kąt jedynie cielesnych rozkoszy, jako że nie posiada ona większego dobra jak unikanie zła.
Współczesne potoczne rozumienie hedonizmu odbiega od znaczenia ustanowionego przez Epikura. Przeczytaj wiersz Adama Zagajewskiego Epikur z mojej klatki schodowej z 1972 roku i odpowiedz na pytanie, w jakiej mierze bohater wiersza przypomina swoją postawą hellenistycznego filozofa, a w jakiej stanowi poetycką interpretację postawy epikurejskiej.
Współczesne potoczne rozumienie hedonizmu odbiega od znaczenia ustanowionego przez Epikura. Zapoznaj się z wierszem Adama Zagajewskiego Epikur z mojej klatki schodowej z 1972 roku i odpowiedz na pytanie, w jakiej mierze bohater wiersza przypomina swoją postawą hellenistycznego filozofa, a w jakiej stanowi poetycką interpretację postawy epikurejskiej.
Epikur z mojej klatki schodowejEpikur z mojej klatki schodowej
po wieczornym uniwersytecie
marksizmu‑leninizmu
po skróconym kursie miłości
dwa razy dziennie wypuszcza na wolność
swoją teściową schorowaną staruszkę
która pluje starą czarną krwią
i mówi do niego ty skurwisynu
Wtedy on nastawia na nią radio
gdzie właśnie audycja
pełnym głosem o sprawach młodzieży
i myśli jeszcze jestem młody
moje życie otwiera się przede mną
jak zatoka morska w pełnym słońcu lata
Przeczytaj fragment artykułu Adama Aduszkiewicza Nihilistyczny wellness Epikura. Następnie odpowiedz na pytanie, czy – Twoim zdaniem – czwórmian leczniczy zachowuje swoją aktualność wobec lęków współczesnych ludzi.
Zapoznaj się z fragmentem artykułu Adama Aduszkiewicza Nihilistyczny wellness Epikura. Następnie odpowiedz na pytanie, czy – Twoim zdaniem – czwórmian leczniczy zachowuje swoją aktualność wobec lęków współczesnych ludzi.
Nihilistyczny wellness Epikura(fragment)
Meditatio mortis to praktyka, która pozwala dostrzec, jak łatwo zdobyć dobro. Mędrzec – uczy Epikur – ani się życia nie wyrzeka, ani się śmierci nie boi, albowiem życie nie jest mu ciężarem, a nieistnienia nie uważa wcale za zło. Podobnie jak nie wybiera pożywienia obfitszego, lecz smaczniejsze, tak też nie chodzi mu bynajmniej o trwanie najdłuższe, lecz najprzyjemniejsze. Negatywny proces, przez który prowadzi nas Epikur – uwolnienie się od pragnienia pewności i od złudzeń wieczności, minimalistyczny na pierwszy rzut oka program oparty na podstawowych potrzebach – wydaje się zapowiedzią surowej ascezy. Ale znakiem firmowym epikureizmu jest przecież przyjemność. Oczywiście wynikająca z powściągliwości: przyjemność, którą mamy na myśli, charakteryzuje nieobecność cierpień fizycznych i brak niepokojów duszy. Nie pijatyki, nie hulanki, nie obcowanie z pięknymi chłopcami i kobietami; nie ryby i inne smakołyki, jakich dostarcza zbytkowny stół, czynią życie przyjemnym, ale trzeźwy rozum dociekający przyczyn wszelkiego wyboru i unikania, odrzucający czcze domysły, owo źródło największych utrapień duszy. Ale powściągliwość nie jest wartością sama w sobie. Na świecie nigdy nie brakło moralistów, którzy potępiali pragnienie wygody i luksusu. I wiązali to pragnienie z grzechem i potępieniem. Lecz Epikur nie mówi: porzuć pragnienie luksusu, bo spotka cię kara, lecz stwierdza: pragniesz luksusu, bo lękasz się kary, boisz się unicestwienia i łudzisz się, że luksusowe doznania ten lęk zagłuszą. To lęk przed śmiercią napędza gorączkową pogoń za różnymi dobrami, namiastkami wiecznej szczęśliwości.