Sprawdź się
Przypomnij sobie początek i przedostatnią scenę (czytanie fragmentu Biblii przez żonę Rycerza) lub obejrzyj fragmenty filmu [00:01:33–00:04:00] oraz [01:30:00–01:34:15]. Wyjaśnij, jakie znaczenie ma przytoczenie słów Biblii na początku i w zakończeniu filmu. Opisz, jak odczytujesz symbolikę obu scen?
Uzupełnij tabelę o przykłady zastosowania kontrastu w filmie i określ jego funkcje.
Podczas spowiedzi Antonius wyjawia Śmierci swój plan. Wyjaśnij, jakie znaczenie ma spowiedź w kontekście filmu.
Porównaj dwie sceny: nadejścia i odejścia procesji biczowników. Wyjaśnij, jakie znaczenie ma taki sposób ich przedstawienia.
Słownik
(fr. expressionnisme) – kierunek w sztuce, który rozwinął się na początku XX wieku, zainspirowany głównie twórczością artystów niemieckich. Skupiał się na poszukiwaniu wyrazu dla silnych wewnętrznych przeżyć emocjonalnych, poruszał tematykę duchową, metafizyczną. Utwory ekspresjonistyczne charakteryzował indywidualizm, hiperboliczny styl, radykalne rozdzielenie sfery ducha i materii
(fr. montage) – etap powstawania dzieła filmowego, jeden z podstawowych środków wyrazu sztuki filmowej. Montaż filmowy jest zabiegiem: 1) technicznym – łączenie ujęć, scen i sekwencji w kompletny film, przez klejenie taśmy filmowej; 2) porządkującym – selekcja zrealizowanego materiału zdjęciowego i dźwiękowego oraz ułożenie go w całość, zgodnie z zamierzeniami twórców filmu; 3) dramaturgicznym – podkreślenie za pomocą montażu wybranych treści
(gr. parōidía od pará – poza, obok, mimo i ōidḗ – pieśń) – świadome naśladowanie danego wzorca literackiego (dzieła, stylu, gatunku), polegające na celowym wyostrzeniu jego cech formalno‑stylistycznych oraz zmianie tematycznej i ideowej, prowadzi do efektów zabawnych, satyrycznych lub skłaniających do refleksji czy dyskusji; nieudolne naśladownictwo lub zdeformowana, wypaczona postać czegoś
ujęcie z pozycji ziemi, kamera patrzy z dołu na dominujące nad nią postaci lub przedmioty; sugeruje przytłoczenie, podkreśla wysokość filmowanych obiektów
fragment przestrzeni widziany przez kamerę podczas ujęcia; wyróżnia się m.in.: plan ogólny – pełny obraz miejsca akcji, np. plener, sylwetka ludzka widoczna w całości, plan średni – postać ludzka ukazana od pasa w górę, szczególną uwagę kamera zwraca na mimikę, półzbliżenie – obejmuje popiersie człowieka, zbliżenie – twarz lub inny element zajmuje większość lub całość ekranu