Sprawdź się
O antycznych filozofach i myślicielach, których Nietzsche uwielbiał, pisał 1. obiektywne, 2. materialistyczną, 3. postawy moralne, 4. mętność, 5. ducha apollińskiego, 6. antyracjonalistyczną, 7. wiecznego powrotu, 8. lakonicznie, 9. antyfilozoficzną, 10. woli mocy, 11. najszerzej, 12. szczegółowo, 13. cnoty, 14. zwięzłość, 15. trafność, 16. umiłowania losu. Należał do nich między innymi Homer, z dzieł którego Grecy mieli czerpać 1. obiektywne, 2. materialistyczną, 3. postawy moralne, 4. mętność, 5. ducha apollińskiego, 6. antyracjonalistyczną, 7. wiecznego powrotu, 8. lakonicznie, 9. antyfilozoficzną, 10. woli mocy, 11. najszerzej, 12. szczegółowo, 13. cnoty, 14. zwięzłość, 15. trafność, 16. umiłowania losu. Z kolei Heraklita uwielbia za 1. obiektywne, 2. materialistyczną, 3. postawy moralne, 4. mętność, 5. ducha apollińskiego, 6. antyracjonalistyczną, 7. wiecznego powrotu, 8. lakonicznie, 9. antyfilozoficzną, 10. woli mocy, 11. najszerzej, 12. szczegółowo, 13. cnoty, 14. zwięzłość, 15. trafność, 16. umiłowania losu jego wypowiedzi, która jemu samemu była bardzo bliska. Demokryta natomiast oceniał bardzo wysoko, gdyż ten stworzył pierwszą 1. obiektywne, 2. materialistyczną, 3. postawy moralne, 4. mętność, 5. ducha apollińskiego, 6. antyracjonalistyczną, 7. wiecznego powrotu, 8. lakonicznie, 9. antyfilozoficzną, 10. woli mocy, 11. najszerzej, 12. szczegółowo, 13. cnoty, 14. zwięzłość, 15. trafność, 16. umiłowania losu koncepcję filozoficzną. Bardzo szanował także ruch stoików, a to ze względu na występujący u nich motyw 1. obiektywne, 2. materialistyczną, 3. postawy moralne, 4. mętność, 5. ducha apollińskiego, 6. antyracjonalistyczną, 7. wiecznego powrotu, 8. lakonicznie, 9. antyfilozoficzną, 10. woli mocy, 11. najszerzej, 12. szczegółowo, 13. cnoty, 14. zwięzłość, 15. trafność, 16. umiłowania losu.
Jako pierwszy z Greków wykształca w sobie charakter naukowy, który polega na dążeniu do spójnego wyjaśniania zjawisk bez wprowadzania w trudniejszych momentach jakiegoś „deus ex machina". (Fryderyk Nietzsche, Pisma pozostałe, t. I, przeł. B. Baran, Kraków 1993, s. 24 i n.) Możliwe odpowiedzi: 1. Demokryt, 2. Sofokles, 3. Sokrates
Cnota jest wiedzą; grzeszy się tylko z niewiedzy; cnotliwy jest szczęśliwy: w tych trzech zasadniczych formach optymizmu leży śmierć tragedii.(Fryderyk Nietzsche, Narodziny tragedii, przeł. L. Staff, Kraków 2006, s. 65.) Możliwe odpowiedzi: 1. Demokryt, 2. Sofokles, 3. Sokrates
Usiłuję zrozumieć, z jakiej idiosynkrazji bierze się owo […] zrównanie: Rozum = Cnota = Szczęście: owo najbardziej dziwaczne zrównanie, jakie tylko istnieje i jakie w szczególności ma przeciwko sobie wszystkie instynkty dawnych Hellenów.(F. Nietzsche, Zmierzch bożyszcz, przeł. P. Pieniążek, Kraków 2004, s. 15.) Możliwe odpowiedzi: 1. Demokryt, 2. Sofokles, 3. Sokrates
Homer i filologia klasycznaOto centralny punkt błędów w sprawie Homera. Imię „Homer” od początku nie pozostawało w żadnym koniecznym związku ani z pojęciem estetycznej doskonałości, ani z Iliadą czy Odyseją. Homer jako autor Iliady i Odysei to nie jest sprawa przekazu historycznego, lecz sądu estetycznego.
Źródło: Friedrich Nietzsche, Homer i filologia klasyczna, [w:] Friedrich Nietzsche, Pisma pozostałe, t. 1, tłum. B. Baran, Kraków 1993, s. 43.
Poniżej znajdują się dwa fragmenty z pism Nietzschego. Zapoznaj się z ich treścią, a następnie odpowiedz na pytanie: co zyskujemy, a czym ryzykujemy, przyjmując postawę sceptycką.
Pisma pozostałeNiejeden pogubił się, pozbawiony steru na niespokojnych wodach sceptycyzmu, niejeden, aby nie utracić wszelkiego oparcia uczepił się pływających szczątków i usiłował sobie wmówić, że znalazł stały ląd. Jak wcześniej zaufanie, tak teraz bezgraniczna jest nieufność, a tak jak wcześniej wiara, tak teraz za moralną uchodzi wątpliwość.
Dzięki sceptycyzmowi przekopujemy tradycję, dzięki jego konsekwencjom wydobywamy ukrytą prawdę z jej jaskini i może nawet stwierdzamy, iż tradycja miała rację, choć stała na glinianych nogach. (…)
Źródło: Friedrich Nietzsche, Pisma pozostałe, tłum. B. Baran, Kraków 1993, s. 22–23.