Hymn o miłości

1 Gdybym mówił językami ludzi i aniołówaniołówaniołów,
a miłości bym nie miał,
stałbym się jak miedź brzęcząca
albo cymbał brzmiący.
2 Gdybym też miał dar prorokowania
i znał wszystkie tajemnice,
i posiadał wszelką wiedzę,
i wszelką [możliwą] wiarę, tak iżbym góry przenosił.
a miłości bym nie miał,
byłbym niczym.
3 I gdybym rozdał na jałmużnę całą majętność moją,
a ciało wystawił na spaleniespaleniespalenie,
lecz miłości bym nie miał,
nic bym nie zyskał.
4 Miłość cierpliwa jest,
łaskawa jest.
Miłość nie zazdrości,
nie szuka poklasku,
nie unosi się pychą;
5 nie dopuszcza się bezwstydu,
nie szuka swego,
nie unosi się gniewem,
nie pamięta złego;
6 nie cieszy się z niesprawiedliwości,
lecz współweseli się z prawdą.
7 Wszystko znosi,
wszystkiemu wierzy,
we wszystkim pokłada nadzieję,
wszystko przetrzyma.
8 Miłość nigdy nie ustaje,
[nie jest] jak proroctwa, które się skończą,
albo jak dar języków, który zniknie,
lub jak wiedza, której zabraknie.
9 Po części bowiem tylko poznajemy,
po części prorokujemy.
10 Gdy zaś przyjdzie to, co jest doskonałe,
zniknie to, co jest tylko częściowe.
11 Gdy byłem dzieckiem,
mówiłem jak dziecko,
czułem jak dziecko,
myślałem jak dziecko.
Kiedy zaś stałem się mężem,
wyzbyłem się tego, co dziecięce.
12 Teraz widzimy jakby w zwierciadle, niejasno;
wtedy zaś [zobaczymy] twarzą w twarz:
Teraz poznaję po części,
wtedy zaś poznam tak, jak i zostałem poznanypoznanypoznany.
13 TakTakTak więc trwają wiara, nadzieja, miłość - te trzy:
z nich zaś największa jest miłość.

hymn Źródło: Hymn o miłości, [w:] Nowy Testament 1 List do Koryntian. hymn Źródło: Hymn o miłości, [w:] Nowy Testament 1 List do Koryntian.

Pieśń nad Pieśniami (fragmenty), Pnp 2,3–9; 4,1–5, 7; 5,10–16

2.
OBLUBIENICA
[...]
Jak jabłoń pośrodku drzew lasu,
tak mój Miły między młodzieńcami.
Upodobałam sobie siedzieć w jego cieniu,
owoc jego dla mnie słodki w smaku.
Zaprowadził mnie do domu wina,
chorągiew jego nade mną, miłość.
Posilcie mnie ciastem z rodzynkami,
jabłkami orzeźwijcie mnie, bo chora
jestem z miłości.
Jego lewica pod moją głową, a prawica
jego obejmuje mnie.

OBLUBIENIEC

Zaklinam was, córki jeruzalemskie,
na gazele i łanie polne,
nie wyrywajcie ze snu, nie budźcie ukochanej,
aż sama zapragnie.

OBLUBIENICA

Słyszę mego Miłego! Idzie skacząc po
górach, przeskakując pagórki.
Podobny jest mój Miły gazeli albo
jelonkowi. Oto stoi za naszym murem,
zagląda w okna, wypatruje przez kraty.

4. OBLUBIENIEC

Jakżeś ty piękna, przyjaciółko moja,
jakżeś ty piękna!
Jak gołębice twoje oczy za twoją zasłoną.
Twoje włosy jak stado kóz,
które schodzą z gór Galaad.
Twoje zęby jak stado owiec strzyżonych,
które wyszły z kąpieli,
każda z dwoma jagniątkami,
żadnej wśród nich niepłodnej.
Jak sznur karmazynowy są twoje wargi,
mowa twoja wdzięczna,
jak dwie połowy granatu są twoje policzki
za twoją zasłoną.
Twoja szyja jak wieża Dawidowa
zbudowana ku obronie,
tysiąc tarcz wisi na niej,
wszystka broń wojowników.
Dwoje twoich piersi
jak dwoje sarniąt, bliźniąt gazeli,
pasących się między liliami.
[...]
Cała jesteś piękna, przyjaciółko moja,
i nie ma w tobie skazy.

5.
OBLUBIENICA
[...]
Mój Miły jest biały i rumiany,
wybrany z tysięcy.
Głowa jego szczerozłota,
włosy kędzierzawe, czarne jak kruk.
Oczy jego jak gołębice u strumieni wód,
wykąpane w mleku, usadowione pięknie.
Policzki jego jak tarasy balsamu
i grzędy ziół wonnych,
jego wargi jak czerwone lilie
opływające myrrą z drzewa ciekącą.
Jego ręce toczone ze złota,
wysadzane kamieniami z Tarszisz,
jego brzuch, rzeźba z kości słoniowej,
wykładana szafirami.
Nogi jego, słupy marmurowe,
osadzone na cokołach szczerozłotych,
postać jego jak Liban, wyniosły jak cedry.
Jego mowa wdzięczna, wszystek jest upragniony.
Taki jest mój Miły,
taki jest mój przyjaciel,
córki jeruzalemskie.

fragment Źródło: Pieśń nad Pieśniami (fragmenty), Pnp 2,3–9; 4,1–5, 7; 5,10–16, tłum. Czesław Miłosz.

J.H. Walton, V.H. Matthews, M.W. Chavalas Komentarz historyczno-kulturowy do Biblii hebrajskiej

Dosłowny charakter pewnych fragmentów Księgi Pieśń nad Pieśniami może wydać się niektórym czytelnikom nieco szokujący. Jednak metaforyczna literatura erotyczna nie była zjawiskiem nieznanym na Bliskim Wschodzie, czego dowodzą np. egipskie pieśni miłosne. Płodność to jeden z głównych tematów dla ludów nowych kultur, bowiem życie obracało się wokół żniw i było od nich zależne. Większość świąt religijnych oraz uroczystości wiązała się z wydarzeniami z kalendarza rolniczego, łatwo więc było zastosować obraz orki, siewu, kultywacji i żniw do stosunków międzyludzkich. W rezultacie seksualne metafory, które pojawiają się w tekście, wyrażają intensywne emocje pary kochanków, którym trudno niekiedy się rozdzielić i którzy czasami w sposób przesadny opisują zalety i piękno partnera. W kontekście ich namiętności byłoby rzeczą niemożliwą posługiwanie się określeniami pozbawionymi zmysłowego i intymnego charakteru. […]
Większość przekładów nie oddaje najbardziej śmiałych obrazów erotycznych, zastępując je eufemizmami i metaforami, co wydaje się stosowne, zważywszy na poetycki charakter utworu.

komentarz Źródło: M.W. Chavalas, V.H. Matthews, J.H. Walton, Komentarz historyczno-kulturowy do Biblii hebrajskiej, tłum. Zbigniew Kościuk.