Sprawdź się
Zaznacz poprawną odpowiedź.
Po 1989 roku w polskim przemyśle nie można zauważyć następującej tendencji zmian:
- restrukturyzacja polskich okręgów przemysłowych.
- zmiana form własności, prywatyzacja i reprywatyzacja wielu przedsiębiorstw.
- wzrost udziału inwestycji zagranicznych w przekształceniach własnościowych i technologicznych.
- modernizacja dużych, nierentownych zakładów, równoczesne zmniejszenie znaczenia zakładów małej i średniej wielkości.
Zaznacz żółtym kolorem negatywne, a zielonym pozytywne skutki restrukturyzacji.
żółty zielony
wzrost konkurencji w walce o rynki zbytu, a tym samym poprawa jakości produktów;
bardziej zróżnicowana struktura przemysłu;
niezadowolenie społeczne, strajki, wzrost postaw bezradności w nowej rzeczywistości;
zastępowanie droższych surowców tańszymi, zmniejszanie kosztów produkcji i wzrost zysków;
wysokie koszty inwestycji proekologicznych ograniczających lub likwidujących negatywny wpływ przemysłu na środowisko przyrodnicze;
Zaznacz pozytywne skutki restrukturyzacji.
- zastępowanie droższych surowców tańszymi, zmniejszanie kosztów produkcji i wzrost zysków;
- wysokie koszty inwestycji proekologicznych ograniczających lub likwidujących negatywny wpływ przemysłu na środowisko przyrodnicze;
- wzrost konkurencji w walce o rynki zbytu, a tym samym poprawa jakości produktów;
- bardziej zróżnicowana struktura przemysłu;
- niezadowolenie społeczne, strajki, wzrost postaw bezradności w nowej rzeczywistości;
Przyporządkuj wymienione cechy gospodarki Polski, w tym przemysłu, do okresu przed 1989 i po 1989 roku.
produkcja niedostosowana do potrzeb konsumentów, rozwój energochłonnego przemysłu ciężkiego, utrata rynków za naszą wschodnią granicą, deindustrializacja, przestarzałe technologie, działania według zasad rozwoju zrównoważonego, nowe technologie, prywatyzacja zakładów, bezpośrednie inwestycje zagraniczne, przedsiębiorstwa państwowe, przemysł obciążający środowisko naturalne
| Przed 1989 r. | |
|---|---|
| Po 1989 r. |
Podaj dwie tendencje zmian w strukturze zatrudnienia w Polsce po 1989 roku.
Po 1989 roku rozwinęły się liczne branże przemysłu przetwórczego. Powstało dużo nowych zakładów z kapitałem krajowym i zagranicznym. Niektóre produkują nasze główne przemysłowe towary eksportowe.
Wstaw na mapie Polski podane poniżej miejsca produkcji środków transportu i artykułów gospodarstwa domowego.
Połącz nazwy procesów z ich opisem.
proces uprzemysłowienia kraju, w Polsce po II wojnie światowej, przemysł jest podstawą rozwoju gospodarczego, ponowny wzrost roli sektora przemysłu w XXI wieku, automatyzacja i robotyzacja produkcji, wprowadzenie gospodarki rynkowej, likwidacja nierentownych zakładów oraz restrykcyjna prywatyzacja, zmniejszenie znaczenia przemysłu
| Industrializacja | |
| Deindustrializacja | |
| Reindustrializacja |
Przeanalizuj zmiany w strukturze produkcji sprzedanej przemysłu w latach 1990 i 2015.
Uzasadnij, w jaki sposób polski przemysł dostosował się do warunków gospodarki rynkowej, która wymusiła zmiany w strukturze gałęziowej przemysłu.
Korzystając z różnych źródeł, wyszukaj informacje dotyczące Cementowni Górażdże i fabryki bram firmy Wiśniowski w Wielogłowach koło Nowego Sącza.
Wykaż, że cementownia jest typowym zakładem gospodarki socjalistycznej centralnie planowanej, a fabryka bram nowoczesnym zakładem gospodarki rynkowej.
Wyjaśnij, na czym polegało zjawisko deindustrializacji w Polsce po 1989 r.
W 1988 roku, czyli w ostatnim pełnym roku istnienia PRL, istniało w sumie ok. 6250 dużych i średnich zakładów przemysłowych, przy czym znaczna ich liczba zatrudniała po kilka tysięcy pracowników, a nawet więcej. W trakcie transformacji ustrojowej po 1989 roku, w naszej ocenie (Raport Polskiego Lobby Przemysłowego pt. „Straty w potencjale polskiego przemysłu i jego ułomna transformacja po 1989 roku. Wizja nowoczesnej reindustrializacji Polski”) co najmniej 1/3 wszystkich dużych i średnich zakładów przemysłowych w Polsce, czyli takich, które zatrudniały więcej niż 100 osób, zarówno nowych zakładów wybudowanych w PRL, jak i podobnej wielkości zakładów starszych, wybudowanych jeszcze przed II wojną światową, przestało istnieć. Ich łączny potencjał produkcyjny dochodził nawet do 40 proc. Jednocześnie oznaczało to utratę prawie 2 mln miejsc pracy! Zjawisko deindustrializacji miało swój szerszy kontekst i dotyczyło nie tylko Polski i państw postkomunistycznych, ale także państw zachodnich, gdzie procesy te się rozpoczęły. Za «prekursorkę» polityki deindustrializacji uważa się Margaret Thatcher, która w Wielkiej Brytanii doprowadziła do zlikwidowania znacznego potencjału przemysłu wydobywczego i przemysłu ciężkiego. W latach 90. zaczęły się także procesy przenoszenia przemysłu ze Stanów Zjednoczonych i Europy Zachodniej do Chin i Azji Południowo‑Wschodniej z uwagi na tamtejszą tanią siłę roboczą, co w sumie doprowadziło do likwidacji na dużą skalę potencjału przemysłowego w krajach Zachodu. Niewątpliwie to właśnie w Europie Środkowo‑Wschodniej, w warunkach przejścia do gospodarki rynkowej, deindustrializacja zachodziła w bardziej gwałtowny sposób, szczególnie dotyczyło to byłego NRD i Polski
.
Indeks górny Źródło: K. Nowak, Polska po 1989 r. doświadczyła katastrofy przemysłowej. Czy możemy odbudować nasz potencjał?, 18.08.2015, forsal.pl (dostęp 22.07.2021). Indeks górny koniecŹródło: K. Nowak, Polska po 1989 r. doświadczyła katastrofy przemysłowej. Czy możemy odbudować nasz potencjał?, 18.08.2015, forsal.pl (dostęp 22.07.2021).