1
Pokaż ćwiczenia:
RtAV77d5m5rIP1
Ćwiczenie 1
Elementy do uszeregowania: 1. Przybycie Pozzo z Luckym prowadzonym na smyczy., 2. Pierwszy Chłopiec przekazuje wiadomość od Godota., 3. Spotkanie Vladimira i Estragona pod drzewem po nocy spędzonej przez Estragona w rowie., 4. Czekanie na Godota.
R1GhBE4eqewUr11
Ćwiczenie 2
Zaznacz zdania prawdziwe. Poszczególne wydarzenia dramatu są powiązane ze sobą następstwem przyczynowo-skutkowym. Możliwe odpowiedzi: Prawda, Fałsz. Poszczególne wydarzenia dramatu są powiązane ze sobą następstwem czasowym. Możliwe odpowiedzi: Prawda, Fałsz
R1bLY4FFJC9bC1
Ćwiczenie 3
Jaka jest konstrukcja akcji dramatu? Zaznacz poprawne określenie spośród podanych. Możliwe odpowiedzi: 1. prosta, jednowątkowa, 2. prosta, wielowątkowa, 3. skomplikowana, wielowątkowa, 4. skomplikowana, jednowątkowa
11
Ćwiczenie 4

Określ, w jaki sposób ułożone są zdarzenia w dramacie. Zastanów się, dlaczego tak jest,

RR6XMkFq90LaJ
(Uzupełnij).
1
Ćwiczenie 5
R1Znl2JFb6Iau
Zaznacz główną zasadę konstrukcyjną dramatu. Możliwe odpowiedzi: 1. zasada trzech jedności, 2. zasada decorum, 3. powtórzenie, 4. konflikt
2
Ćwiczenie 6

Wykorzystując zdobytą wiedzę, przyporządkuj elementy kompozycji dzieła do właściwej grupy (akcja, czas, postacie, język, przestrzeń).

R1XJY75uSlOZd
Akcja Możliwe odpowiedzi: 1. pętla, 2. powrót w to samo miejsce, 3. element 4 grupy 1, 4. element 3 grupy 1, 5. oczekiwanie, 6. element 1 grupy 1, 7. element 2 grupy 1 Czas Możliwe odpowiedzi: 1. pętla, 2. powrót w to samo miejsce, 3. element 4 grupy 1, 4. element 3 grupy 1, 5. oczekiwanie, 6. element 1 grupy 1, 7. element 2 grupy 1
31
Ćwiczenie 7

Wyjaśnij, w jaki sposób zamysł artystyczny dzieła służy ukazaniu jego problematyki.

Ru2tohplDij1N
(Uzupełnij).
31
Ćwiczenie 8

Wykorzystując wyniki analizy i informacje, które zawiera część „Przeczytaj”, wymień cechy, które pozwalają uznać Czekając na Godota za dramat absurdu.

R1636UUUG9DSQ
(Uzupełnij).
Praca domowa

Wykorzystując zebrane dotychczas informacje, stwórz interpretację Czekając na Godota, w której opiszesz jedno z poniższych zagadnień:

  • Kim jest lub kim może być Godot?

  • Absurdalność ludzkiej egzystencji.

  • Czekając na Godota jako utwór symboliczny i paraboliczny.

RBDFMhFTAUxSQ
(Uzupełnij).

KONTEKSTY INTERPRETACYJNE – PRZYDATNE CYTATY

John Louis Styan, Współczesny dramat w teorii i scenicznej praktyce, Wrocław 1997.
1

Wczesne dramaty Samuela Becketta (1906‑1990), aby pokazać codzienne życie, sięgają przede wszystkim po treści i technikę pantomimy, music‑hallu, cyrku i commedia dell’arte. Bohaterowie „Godota” i „Końcówki”: Vladimir Estragon, Pozzo i Lucky, Hamm i Clov, Nagg i Nell, to w istocie pary komików czy klownów, którzy bawią się sami i zabawiają widzów słownymi nieporozumieniami, wywracaniem koziołków i takimi lazzi, jak nagłe zaśnięcie czy zamienianie kapeluszy („trzy kapelusze dla dwóch głów”). Czekając na Godota, dwaj włóczędzy kłócą się, jedzą, próbują spać, a nawet popełnić samobójstwo. Ich działania pokazał Beckett w stylu farsy, więc brak godności, typowy dla takich wygłupów, sam w sobie tworzy absurdalny obraz życia. (...) Jak w farsie, przyczyna i skutek nie łączą się ze sobą, czas przyspiesza lub zwalnia, wyroki losu trudno przewidzieć i wszystko może się zdarzyć. W tym świecie logika nie ma wiele do powiedzenia.

Marek Kędzierski, Samuel Beckett, Warszawa 1990.
1

Dla jednych była to „nieostra” w swym zarysie sztuka o szargających świętości trampach, sztuka kwestionująca pozytywność życia, a więc rzekomo propagująca jego bezsens. Takim stereotypem operowali przede wszystkim wojujący z nią. Inni posługiwali się apologetycznymapologetycznyapologetycznym wprawdzie, ale przecież także stereotypem – sztuki nowatorskiej, której wystawienie znaczyło kolejny początek nowej ery w dramaturgii, sztuki buntującej się przeciw tradycji, otwierającej przed dramatem perspektywy zasadniczo odmienne od dotychczasowych.

Samuel Beckett, Dramaty. Wybór, przekł. i oprac. A. Libera, Wrocław 1999.
1

Zasadniczo światopogląd ten wyznaczają dwie tradycje czy źródła: z jednej strony, niektóre koncepty starożytnej filozofii greckiej, z Heraklitem i Zenonem z Elei na czele (słynne zdanie Heraklita, iż nie wchodzi się dwa razy do tej samej rzeki, zostało w sztuce żartobliwie sparafrazowane), z drugiej strony niektóre elementy tradycji judeo‑chrześcijańskiej, z Księgą Koheleta na czele (teza, że nie ma pod słońcem niczego nowego, a wszystko jest tylko powtórzeniem; idea zbawienia i potępienia). Filozofia „Czekając na Godota” wyrasta z nałożenia na siebie tych dwóch szkół myślenia i widzenia świata. Teoria względnej powtarzalności (wszystko jest tylko powtórzeniem, ale każde powtórzenie zawsze jest nieco inne) wyraża się w konstrukcji dramatu (dwa akty, dwa dni, ten sam schemat akcji w każdym dniu‑akcie) oraz w licznych repetycjach sytuacyjno‑językowych. Teoria przeciwieństw (w świecie ścierają się ze sobą przeciwstawne sobie żywioły czy siły, każda rzecz ma swoje przeciwieństwo) wyraża się w konstrukcji bohaterów dramatu.

lazzi
apologetyczny