Stefan Chwin Po co nam kultura?

Znaczna część społeczeństwa uważa, że galerie sztuki współczesnej, ambitniejsza literatura, trudniejsze kino czy teatr eksperymentalny, są niekoniecznym marginesem życia społecznego, to znaczy marginesem, który może w ogóle nie istnieć. (…)

Rozumne państwo pojmuje jednak potrzebę istnienia tego marginesu (…). Margines ten powinien istnieć, bo po pierwsze: (…) zawodowo zajmuje się wytrącaniem umysłów z równowagi, to znaczy czasem potrząśnie kimś, żeby nie zasnął. Po drugie: (…) warto pamiętać, że nie przypadkiem wszystkie ruchy antydemokratyczne zawsze zaczynają od uderzenia w ten margines, czyli w awangardę w sztuce. (…)

Mądre państwo nie żąda od Mniejszości Intelektualnej, by usprawiedliwiła swoje istnienie. (…) Z tego samego powodu, z jakiego daje pieniądze – i to ogromne – na ochronę zagrożonych gatunków.

chwin Źródło: Stefan Chwin, Po co nam kultura?, dostępny w internecie: instytutobywatelski.pl [dostęp 10.01.2020 r.].

Hanna Mamzer Wielokulturowość – czy wyzwolenie z więzów etnocentryzmu?

Etnocentryzm, wyrażając się bezkrytyczną afirmacją przynależności do własnej grupy narodowej, społecznej czy kulturowej (bądź jakiejkolwiek innej), przybiera charakter wielorakich egzemplifikacji, które wcale nie muszą polegać na głoszeniu rasistowskich haseł. (…) Etnocentryzm znajduje swój wyraz w przecenianiu znaczenia własnych norm kulturowych, w wyolbrzymianiu znaczenia, jakie dana grupa społeczna wnosi w ogólnonarodowy rozwój, w niedocenianiu wkładu innych grup narodowych czy po prostu uznawaniu za najlepsze i najsłuszniejsze własnych kategorii poznawczych, przy pomocy których operujemy w codziennym życiu. (…) Absolutyzowanie i afirmacja własnego punktu widzenia służą jednocześnie deprecjonowaniu innych poglądów na świat.

mamzer Źródło: Hanna Mamzer, Wielokulturowość – czy wyzwolenie z więzów etnocentryzmu?, dostępny w internecie: hfhrpol.waw.pl [dostęp 11.01.2020 r.].

Hanna Mielicka Kultura ludowa i narodowa. Rozważania wstępne

Na początku XIX w. w nauce polskiej powszechne było przekonanie, że kultura ludowa może być podstawą określania kultury polskiej i podstawą udowadniania konieczności istnienia państwowości polskiej. Te idee, modne w XIX w., podbudowane były ogólnie przyjętą teorią ewolucji społecznej, która głosiła, że kultura wsi znajduje się na niższym poziomie rozwoju niż kultura innych klas i warstw społecznych. Analiza stopnia opóźnienia cywilizacyjnego miała dać podstawy teoretyczne do rekonstrukcji kultury rdzennie polskiej. Przyjmowano założenie, że kultura ludowa jest niezwykle konserwatywna i nie tak łatwo podlega zmianom związanym z rozwojem form życia społecznego.

mielicka Źródło: Hanna Mielicka, Kultura ludowa i narodowa. Rozważania wstępne, dostępny w internecie: bazhum.muzhp.pl [dostęp 11.01.2020 r.].

Jekatierina Szapinskaja, Siergiej Iwanow Subkultury w kontekście kultury popularnej: od subkulturowego protestu do postsubkulturowego konsumpcjonizmu

Subkultury młodzieżowe powstały jako wyraz protestu przeciwko «kulturze dorosłych», ale jednocześnie stawały się coraz bardziej widoczne w zróżnicowanej panoramie kultury (…), która zdobywała nowe obszary dzięki procesom globalizacji i mediatyzacji, bardzo intensywnym w ostatnich dziesięcioleciach ubiegłego wieku.

szap Źródło: Jekatierina Szapinskaja, Siergiej Iwanow, Subkultury w kontekście kultury popularnej: od subkulturowego protestu do postsubkulturowego konsumpcjonizmu, dostępny w internecie: journals.pan.pl [dostęp 11.01.2020 r.].