Sprawdź się
Zanotuj przymiotniki opisujące Iwonę, bohaterkę dramatu. Podaj cechę, która Twoim zdaniem jest najważniejsza.
- Nazwa kategorii: Iwona
- Nazwa kategorii:
- Nazwa kategorii:
- Nazwa kategorii:
- Nazwa kategorii:
- Nazwa kategorii: Koniec elementów należących do kategorii Iwona
- Elementy należące do kategorii Iwona
Zapoznaj się z wybranymi kadrami i przypomnij sobie przywołane sceny ze spektaklu Zygmunta Hübnera. Wyjaśnij, jak pokazane jest milczenie Iwony. Jak reagują na jej milczenie inni bohaterowie?
Przypomnij sobie sceny, w których Iwona milczy. Do czego służy jej milczenie? Jakie ma znaczenie w kontekście wybranych scen spektaklu? Uzupełnij schemat.
Kadr ze spektaklu Iwona, księżniczka Burgunda, reż. Zygmunt Hübner
- Nazwa kategorii: Milczenie
- Elementy należące do kategorii MilczenieKoniec elementów należących do kategorii Milczenie
Milczenie i postawa Iwony doprowadzają do zdarcia masek przez pozostałych bohaterów. Przypomnij sobie sceny zatrzymane w kadrach. Wskaż, jakie słabości (winy) postaci zostały zdemaskowane. W jaki sposób?
Milczenie i postawa Iwony doprowadzają do zdarcia masek przez pozostałych bohaterów (Króla Ignacego, Królową Małgorzatę, Szambelana, Księcia). Przypomnij sobie sceny ze sztuki. Podaj, jakie słabości (winy) postaci zostały zdemaskowane. W jaki sposób?
„Ostateczne” milczenie Iwony przy stole reżyser pokazuje w interesujących kadrach. Przeanalizuj je i zapisz swoje wnioski.
Jedną z cech bohaterów jest podglądanie siebie w różnych sytuacjach. Zapoznaj się z poniższymi kadrami. Wskaż środki, jakie zostały użyte w tym celu.
Jedną z cech bohaterów jest podglądanie siebie w różnych sytuacjach. Zapoznaj się z opisami poniższych kadrów. Podaj środki, jakie zostały użyte w tym celu.
Przypomnij sobie spektakl i napisz, dlaczego „nijaka” Iwona budzi w dworzanach mordercze instynkty oraz wywołuje nieprzyjemne skojarzenia/wspomnienia?
Zapoznaj się z fragmentem Człowieka w teatrze życia codziennego Goffmana, z którego dowiesz się, czym są maski w życiu ludzi. Następnie dopasuj „maski” do osób dramatu.
Race and CultureNie jest chyba wyłącznie dziełem historycznego przypadku, że pierwszym znaczeniem słowa ,,osoba” (persona) jest „maska”. Jest to uznanie faktu, że każdy zawsze i wszędzie, bardziej lub mniej świadomie, odgrywa jakąś rolę [...] To właśnie w tych rolach znamy się nawzajem i znamy samych siebie.
W pewnym sensie i o tyle, o ile maska odpowiada naszemu obrazowi samych siebie, roli, jaką chcemy odegrać, maska ta jest naszym najprawdziwszym „ja”, tym ja”, którym pragnęlibyśmy być. W końcu taki obraz własnej roli staje się naszą drugą naturą i integralną częścią naszej osobowości. Przychodząc na świat jako jednostki, kształtujemy stopniowo charakter i stajemy się osobami.Źródło: R. Ezra Park, Race and Culture, Glenoce 1950, s. 249. Cytat za: E. Goffman, Człowiek w teatrze życia codziennego, Wydawnictwo KR, Warszawa 2000, s. 49-50.